Zaterdag 6 oktober- 28 km
Het regent… en het lijkt niet te stoppen. Op de buienradar zie ik dat het vanmiddag beter wordt en ik zet een berichtje in de loopgroep op Facebook: “Zijn jullie in de gelegenheid je zaterdagprogramma om te gooien?” Niet dus.
Frank staat al voor de deur. Marianne ook. We gaan.
Volgens de routeplanner is het naar Ellemieke 6 kilometer rennen. Maar we verdwalen in de buurt van het Archeon en 9 kilometer later komen we doorweekt bij haar aan. Corine is er dan al. Druipend staan we in haar gang. Twee prachtige kinderen nodigen ons uit om met de blokken te spelen. Dit erg aantrekkelijke aanbod slaan we af en met z’n vijven hollen we door Kerk en Zanen, waar Ellemieke gelukkig de weg weet.
Bij de Goudse Schouw splitsen we weer en na 18 km zijn we weer in de Opaalstraat. Dat is mooi want nu kan ik even thuis naar de wc. Dat is toch fijner dan een maisveld. Bovendien zijn de eerste boeren hun velden al aan het kappen, hetgeen toch een lichte paniek veroorzaakt. Ik ren door naar Ter Aar en terug. Moe maar voldaan staat er voor vandaag 28 km op de teller.
Maandag 8 oktober- estafette
Op naar AAV36 voor een reguliere training. Het inlopen gaat prima. Daarna staat er een estafette op het programma. Ik vertel de trainster dat ik niet meedoe, maar zij haalt me over door te zeggen dat ik maar 4 x 100 meter hoef te lopen. Dat is inderdaad niet veel, en estafettes zijn leuk! Dus start ik als laatste van mijn groep. We zijn snel. We liggen voor… Ik laat me gek maken en gooi alles eruit. We winnen!!! YESS! Maar mijn hamstrings vinden het minder leuk.
De volgende ronden kom ik slecht vooruit. En uiteindelijk moet ik stoppen om geen blessure op te lopen. Die week blijkt bij Jean Paul (topmasseur) op de bank dat het gelukkig wel meevalt met de schade.
Zaterdag 13 oktober- shirtjes
Monique komt naar Alphen om op zondag de laatste lange afstand te trainen. Er staat 32 km op het programma. De route is uitgestippeld. Uiteraard eten we pasta. Matthijs komt ook eten en uit balorigheid nemen we er een heerlijk wit wijntje bij. Na het eten passen we de truien en de shirts voor New York. We worden er hyper van, krijgen de slappe lach en gaan van de wijn maar over op de chocolademelk.
Zondag 14 oktober- Een slechte generale (32 km)
Houdt het dan nooit op met regenen? Nou vandaag in ieder geval niet. Monique gaat om 09.15 uur de deur uit en ik volg een kwartiertje later.
Eerst een rondje om de plas, dan hebben we dat alvast gehad. Daarna richting Ter Aar. Het is takkenweer. Nog voordat ik er tien kilometer op heb zitten ben ik doorweekt. Het waait hard en ik loop niet lekker. Dit wordt een klus. De eerste stop is uiteraard de golfclub.
Onderweg bedenk ik de voordelen van regen: ik raakt niet oververhit, ik hoeft minder te drinken, de wind die altijd tegen is zorgt dat mijn haar niet in mijn gezicht waait en het maakt niet uit dat de auto’s vlak langs me door de plassen rijden want ik ben toch al nat.
De route is prachtig. Eerst om de Langeraarse Plassen heen en daarna over het Kerkepad. Dan richting het Brasemmermeer. Er zijn zeilwedstrijden en boten gaan knoerthard. Wat wil je ook met die wind. Het nadeel van zo’n mooi wijds landschap is dat de gure wind en de striemende regen vrij spel hebben. En ik ben dat na 20 km wel een beetje zat. Het is ook weer tijd voor een stop maar er is in geen velden of wegen een maisveld te vinden. En dan… uit het niets.. staat midden in Woubrugge een Dixy! Wat kun je toch blij zijn met zo’n plastic hokje waarvan de deur op slot kan.
Het laatste stuk moet ik regelmatig wandelen en strekken. Mijn knieën doen zeer. Alles eigenlijk wel. En ik wil geen blessures. Rustig aan dan maar. Tijd nemen voor gel en repen. Na 3 uur en 48 minuten ben ik eindelijk thuis. Monique zit dan al uitgebreid in bad.
Dit was de laatste lange duurloop. Als een slechte generale betekent dat de uitvoering goed gaat dan was dit een veelbelovend loopje. Nog twintig dagen en dan is de marathon van New York. We verheugen ons erop en we zijn er ook een beetje bang voor.