Het wordt vandaag maar negenentwintig graden dus ga ik vol goede moed de moestuin in. Alleen, want Dré is een paar dagen in Nederland. De combinatie zon en irrigatie doet niet alleen de groenten goed maar ook het onkruid tiert welig.
Volledig beschermd met antimuggenmiddel en rubberlaarzen zit ik op mijn blote knieën in de harde klei. Dat onkruid wieden is een regelmatig terugkerende bezigheid en dat doet iets met knieën. Zie je het voor je?
De kitten scharrelt om mij heen en graaft een slaplant uit. Ik hoef niet meer na te denken over het lunchmenu.
De zon is toch wel warm en zweetdruppeltjes lopen overal naar toe. Het vooruitzicht dat ik straks in het koele water van het zwembad spring maakt een hoop goed.
Als de kruiwagen vol is vind ik het welletjes. Ik leeg hem in de fire pit.
Nog even tomaten plukken en dan is het tijd voor koffie en even facetimen met Dré.
(En er staat ondertussen toch gewoon weer 31 graden op de thermometer.)
Helemaal zen van wieden. Ik heb het twee weken laten versloffen. Toen ging het regenen. Nu gaat het me nog meer tijd kosten. Mensen zetten ook een koptelefoon op voor een luisterboek of zo.
Er zijn mensen die onkruid op de moestuin prima vinden. Maar ik niet. Volgens mij vreet dat onkruid de bemesting van de tuin, verdringt de ruimte waardoor kolen niet tot ontwikkeling komen.
Succes.
Dat doe ik ook wel eens, een lsuiterboek of een podcast opzetten tijdens het wieden. Maar niet bij 30 graden want dan glijdt hij zo van mijn hoofd.
Dankjewel voor je leuke reactie Belia!