Goudrenetten

Als we in Italië zijn kopen we onze eieren in de supermarkt. In Markelo hebben we een eierboer in de buurt. Je laat een lege eierdoos achter en neemt een volle weer mee. Dat is de bedoeling. Maar de boer klaagt dat veel mensen de lege dozen niet terugleggen. Zo komt hij telkens dozen tekort. Dus sparen wij in Italië eierdozen.

Met een grote tas vol dozen ga ik op pad. Het is een kwartiertje wandelen door het bos. Vandaag is het koud maar de zon schijnt. Ik geniet van zo’n wandeling. Het kraampje staat aan de Goorseweg. Een vlaggetje wappert een enthousiast welkom.

Terwijl ik de lege dozen op de kraam leg komt mijn eierboer naar buiten. “Ben-ne-der-wèr! Wil je goudrenetten voor de appelmoes?”
Op mijn “Nou graag! Lekker!” duikt hij de schuur in. Even later mikt hij de appels in mijn mand. “Niet te lang laten liggen want het zijn valappels.”

Drie keer raden wat ik aan het doen ben.


6 gedachten over “Goudrenetten”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *