LinkedIn kwam in 2003 in de lucht en ik denk dat ik een van de eersten was die een account aanmaakte. De eerste connecties waren mijn directe collega’s. We praatten erover en hielden goed in de gaten met wie een een connectie aangingen. Het idee van “met een paar stappen van iedereen ter wereld verbonden zijn” sprak ons aan.
Ik ben inmiddels met vervroegd pensioen maar actiever dan ooit op dit platform. Want ik heb een bedrijfspagina gemaakt waar ik mijn hobby “stukjes schrijven” op deel.
900 volgers!
Deze pagina “Olijvenboerin in Italië” heeft 900 volgers! Wie had dat gedacht?
En toen ik onlang het hele lijstje volgers eens langsliep was ik blij verrast. Mijn kinderen volgen me. En dat is ze geraden ook! Zo ook mijn man en mijn familie. Maar de rest is er helemaal vrijwillig! Er zijn zelfs lezers die niet eens in mijn netwerk zitten. (Daar gaan we werk van maken!)
Vandaag dacht ik aan jou!
Volg jij? Dan was je dus vandaag weer even in mijn gedachten. De een wat langer dan de ander maar ik heb jullie allemaal bedankt! Want ik voel me vereerd! En dankbaar!
Zo, en nu weer snel gewone stukjes schrijven over: “Mijn vrolijke leven op het Italiaanse platteland.”
Ook volgen? Olijvenboerin in Italië
Van harte welkom!