“Ik ga met pensioen,” zegt de man vanachter een enorme stapel paperassen. De digitalisering heeft hier nog niet zo huisgehouden. Hij staat op, loopt naar de archiefkast en trekt een lade open. Van het geluid van schuivend metaal krijg ik kippevel.
Hij helpt ons altijd als we de belasting gaan betalen. Dat gaat hier anders dan in Nederland. Je moet er zelf aan denken. Dan haal je bij het gemeentehuis een papiertje waarop staat wat je moet betalen en daarmee ga je naar de overkant van de straat waar de tabaccheria is. Daar betaal je en ben je weer van je schuld af.
In het begin wisten we dat niet. We hadden dus een paar jaar geen belasting betaald. Toen kregen we een boete! Drie euro vijftig.
Onze ambtenaar stopt er dus mee. Maar hij biedt ons aan: “Als je toch nog vragen hebt zit ik daar”. Hij wijst naar de bar op het plein waar de gepensioneerde heren eke dag samenkomen.