Sjoerd

Ik redigeer een scriptie van Joke* die de opleiding voor verpleegkundige doet. En zodoende krijg ik een beetje mee wat er zich afspeelt op de verpleegafdeling waar zij stage loopt. In dit geval in een verpleegtehuis. Het is een schrijnend verhaal. Omdat het geen uniek verhaal is én ik de personen heb geanonimiseerd kan ik het delen.

Ze zijn onlangs zestig jaar getrouwd. Gelúkkig getrouwd! Wie kan dat nog zeggen? Het was een fijn feest met familie en vrienden. De kleinkinderen hadden een liedje ingestudeerd.

Je kon aan Beppie wel zien dat ze ervan genoot. Niet dat ze precies wist wat er aan de hand was hoor. Maar de sfeer pakte haar wel. Na een uurtje vroeg ze of die mensen allemaal bleven slapen. En of er wel genoeg brood in huis was. Ze wilde ook nog even de hond uitlaten. Maar die is al tien jaar dood.

Sjoerd kan het goed redden met Bep. Hij zorgt ervoor dat ze geen gevaarlijke dingen doet en helpt haar bij het wassen en aankleden. Nu ze af en toe incontinent is wordt het wel wat zwaarder. Iemand van de thuiszorg komt eens per week schoonmaken. Dat is fijn.

En dan gebeurt het. Sjoerd doet boodschappen in de buurtsuper en net als hij aansluit in de rij bij de kassa voelt hij dat hij de controle over zijn arm en benen verliest. Hij vertelt het aan de mevrouw voor hem maar ze begrijpt hem niet. Zijn handen klemmen om de winkelwagen. Mensen om hem heen praten tegen hem maar zijn hoofd wil het niet snappen.

Als hij bijkomt staat ziet hij als eerste zijn dochter. Ze kijkt bezorgd en vertelt hem dat hij een TIA kreeg in de supermarkt. Hij kijkt om zich heen en wil roepen dat Beppie nog thuis is. Maar de woorden vormen anders. Waarom snapt zijn dochter hem niet?

Uit zichzelf vertelt ze dat moeder nu is opgenomen in het verpleeghuis in de buurt. Daar wordt ze goed verzorgd. Hij kan uitrusten en beter worden. Misschien zelfs wel in hetzelfde verpleeghuis. En zo geschiedt. Sjoerd wordt nog diezelfde week naar verpleeghuis Rust en Ruimte gebracht.

Hij herstelt voorspoedig. Zijn spraak komt helemaal terug maar de halfzijdige verlamming maakt dat hij niet meer thuis kan wonen. Beiden zijn ze nu in Rust en Ruimt. Beppie op de gesloten afdeling en Sjoerd in een ander gebouw. Samenwonen is niet te regelen.

En nu ziet hij Beppie nog maar een half uur in de week. Hij mist haar vreselijk! In het begin bracht de verpleging hen nog wel vaker bij elkaar. Dan kletsten ze wat en keken elkaar diep in de ogen. Zestig jaar liefde zag je dan. Maar het werd te druk en er kwam Covid.

Sjoerd heeft nog één grote wens. Hij wil nog een keer samen met Beppie uit eten in hun favoriete restaurantje. Misschien nog een keer samen slapen in een hotel. Maar het mág niet.


*Joke schrijft ook een blog over haar stap om vanuit de ICT de zorg in te gaan. Wat ze meemaakt en wat het met haar doet lees je hier: Maak jij ook het verschil?


StockPhoto by Laura Margarita Cedeño Peralta on Unsplash

2 gedachten over “Sjoerd”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *