Heb jij een rollator??

Haar hoofd doet het al een tijdje niet meer zo goed.
Ze vergeet.
Ze vergeet wat ik tegen haar zeg als ik er ben. En als ik weg ben weet ze niet meer dat ik er was. Haar dagritme bestaat uit het ontvangen van helpers van de thuiszorg. Die lopen af en aan en zorgen ervoor dat ze niet vergeet te eten. Dat ze zich wast en aankleedt, dat ze koffie drinkt, haar medicijnen neemt en verhalen deelt. Altijd dezelfde verhalen. Dat wel.

De laatste tijd is ze wat wiebelig. Haar knieen knikken. En ze trilt.
Dus bestel ik op het internet een rollator voor haar.
Zo’n lichtgewicht karretje met een mandje voorop en een plateautje waarop je kunt gaan zitten als je even wilt uitrusten.

Op woensdagochtend wordt hij bij mij thuisbezorgd.
Ik sta op het punt om te gaan werken en twijfel of er nog tijd genoeg is om hem in elkaar te zetten.
Maar dat betekent dat ze nog een dag moet wachten. Dus laat ik mijn collega weten dat ik iets later kom.

Het lukt in één keer. De onderdelen passen en binnen tien minuten bouw ik een blinkende zilvergrijze rollator met handremmen.

Snel pak ik mijn tas en gooi het looprek achter in de auto. Als ik opschiet kan ik zelfs nog op tijd op kantoor zijn.

Bij haar flat kan ik niet direct voor de deur parkeren. Als ik de rollator uit de achterbak heb gehaald mik ik mijn tas in het mandje en trek een sprintje richting het appartement. Beste handig zo’n boodschappenbuggy. Ik race over het trottoir als een grapjas mij toeroept: “Volgens mij kan je nog wel een poosje zónder!”

Ah, de deur van de flat gaat open en ik wil in volle vaart naar binnen.
Drempeltje niet gezien.
Het mandje met mijn tas vliegt van de buggy en schiet alvast de gang in. Daarna de rollator en daar achteraan struikel ik richting de lift. Uiteraard met bijpassende geluiden. De grapjas komt ook binnen en stelt vast dat het toch niet zo’n gek idee is om eerst een paar lessen te nemen.

Verhit kom ik haar flat binnen. En ze zegt: “Heb jij tegenwoordig zo’n díng?”

Twee dagen later vraag ik haar hoe het gaat met de rollator.
“Ach meid, die staat hier al maanden. Geen idee van wie die is”.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *