Natuurlijk doe ik erg mijn best als baas van Bob.
Ik heb hem liefdevol in mijn hart en in mijn huis gesloten. De mensen in het asiel waren goed voor hem. Daar lag het niet aan. Maar hij moest de aandacht delen. En Bob houdt van aandacht. Bob houdt ook van eten. Het maakt niet uit wát, als het maar vult. Bob jaagt op alles wat beweegt en dus blijft hij in conditie en in shape.
Het wordt kouder buiten. Het sneeuwt en het begint te vriezen. Muizen houden winterslaap. Kikkers zien we al een tijd niet meer. En Bob krijgt een wintervacht. Een héle dikke wintervacht.
Na een tijdje begin ik te vermoeden dat Bob’s wintervacht ook een dikke vette onderlaag bevat. Hij groeit en hij groeit. Als ik niet ingrijp kan hij straks niet meer door het kattenluik!
Dus is Bob nu op dieet. `De brokjes zijn van de lichtste lightvariant en de zakjes “nat” worden gehalveerd. Dat houden we nu ruim drie maanden vol en Bob is nog geen gram afgevallen.
En dan ontdek ik het..
Bob heeft een vriendin. Twee eigenijk. De kat van de buren op de andere hoek en haar baasje vinden Bob ook lief. En dus slapen ze samen en delen ze hun maaltijd. Heel schattig natuurlijk maar niet zo goed voor Bob’s lijn.
Als ik “aan de deur ga” om te vragen of ze Bob geen eten meer willen geven vertelt de buurbouw dat haar kat en Bob gezellig in één mandje liggen te snurken. Ik ben vertederd en onthutst. De overloper! 😉