The Royal Volvo

Kees.

Mijn stiefvader. Kees.

Hij was de man die geruisloos de plek van mijn overleden vader in nam. Kees.

En nu is hij overleden.

Hij woonde bij mij aan de overkant en zo konden wij elkaar een beetje in de gaten houden. Hij lette erop dat ik geen gekke dingen deed. En ik hielp hem af en toe met zelfstandig zijn.

Er zijn veel herinneringen.

De meest tastbare is voor mij op dit moment zijn donkerblauwe Volvo S80. Een enorme auto met crèmekleurige lederen bekleding. Een auto van stand. En koninklijk voertuig.
En nu mijn Royal Volvo.

Hij is groot en duur. Maar hij kleeft van herinneringen. Dus hou ik van hem.
Ik ga er niet in zitten; ik trek hem aan. En al is hij een maatje te groot, hij past toch.
In de Royal Volvo scheur je niet. Je glijdt ermee over het asfalt als een hand over de vacht van een konijntje. Sinds ik met de Royal Volvo op stap ben krijg ik geen bekeuringen meer. (die kan ik me sowieso niet meer veroorloven)

En nu staat hij achter het station.

Ik weet niet zo goed wat er aan de hand is, maar ik vermoed dat het te maken heeft met het feit dat ik vanavond met de trein ben gegaan. Met vriendinnen naar het Beatrixtheater in Utrecht. De Jersey Boys hebben ons vermaakt en ik heb niet aan de Royal Volvo gedacht. Pas toen ik weer in de trein op de terugweg was sprak ik tot mijn vriendinnen dat ik hoopte dat er niks met hem gebeurd zou zijn.

Middernacht.

De parkeerplaats is verlaten. Alleen de RV staat er nog. Het ziet er triest uit en ik versnel mijn tred om naar hem toe te gaan. Van een afstandje klik ik het slot open. Hij verwelkomt me met een warm licht in de cabine. Ik trek hem aan en steek de sleutel in het startslot.

Klik.

Klik

Klik

Ojee…. Hij doet het niet.

Ik zit een poosje in de goddelijke bekleding en realiseer me dat er niets anders opzit dan hem achter te laten. Ik zal naar huis lopen.

Na een paar meter bemerk ik echter dat een niet zo koninklijk type met capuchon over het hoofd achter mij aankomt. Ik besluit bij de avondwinkel een taxi te bellen.

Maar de avondwinkel is al dicht. Ik wil het nummer van de taxicentrale opzoeken op mijn telefoon maar deze weigert zich met het Internet te verbinden dus loop ik met grote , snelle stappen verder naar de dichtstbijzijnde kroeg: De Wijnbar. Deur op slot.

Dan maar naar Alle Hens. Daar zitten nog mensen aan de bar en ik vervoeg me tot de barkeeper. Deze belt een taxi voor me. Ik moet nog een kwartiertje wachten. In mijn Royal Theater Uitrusting zit ik vervolgens broodje nuchter in mijn eentje aan de bar.

De taxi brengt mij thuis. Mij wel.
Maar de Royal Volvo staat nu op een grote verlaten parkeerplaats achter het station.

Ik heb mijn afspraken voor morgenochtend gemaild dat ik andere prioriteiten heb.
Ik moet ervoor zorgen dat de Grote Blauwe thuiskomt.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *