Hij moet eruit. Een tijdje geleden vertelde mijn tandarts dat er te veel ruimte tussen mijn twee achterste kiezen zit. Dat dat niet goed is voor het bot. Dat het beter is om de kies te trekken. Omdat het de achterste kies is zie je er niks van, belooft zij mij.
Vanaf dat moment is de ene kant van mijn hoofd in discussie met de andere kant. Denk ik eerst stoer: “Hup eruit met die kies, dat ruimt lekker op.” dan roept mijn andere stem: “Je hebt er geen last van, laat nog maar even zitten”. Laat duidelijk zijn: Ik hou niet van kiezentrekken.
Om 10.40 heb ik een afspraak. Onderweg in de auto is het een kabaal van jewelste in mijn hoofd. Halverwege houdt het ineens op. Hij gaat eruit! Ik heb geen zin meer in die tweestrijd. Niet miepen, het is waarschijnlijk zó gepiept.
“Goedemorgen Susan de tandarts! Goedemorgen Ingrid, we gaan vandaag de vulling vervangen.”
Ik zet grote ogen op en mijn stemmetje juicht. Jippieieieie niet trekken! En dan hoor ik mijzelf zeggen: “Maar je zou toch vandaag mijn kies eruit trekken?”
Wij kregen allebei onze zin. Susan verving eerst de vulling en trok daarna met grof geweld mijn kies eruit.
Ingrid jou tijd loopt 1 uur achter wist je dat?groetjes Clasine
Verhip, nu zie ik het ook! Dankjewel!
Beter zo!
Ennn???? Is het mee of tegen gevallen?Doe vandaag lekker rustig aan,Dre zal je wel vertroetelen(wat jij ook verdiend) en ik wens je beterschap ook een dikke knuffel,liefs Clasine.
’t Viel zeker mee. Het trekken zelf was wel even heftig. Maar ik heb niks gevoeld.