Toen ik hem leerde kennen werkte hij al in Italië. En waar ik dacht dat dat onhandig zou zijn werd het een feest van naar elkaar verlangen en heen en weer vliegen. Vanaf onze eerste kennismaking waren we elk weekend samen. Soms in Bologna en soms in Alphen aan den Rijn.
Als ik landde in Bologna stond hij in zijn vliegeroverall op de trap van de luchthaven. Een sexyer ontvangst is er niet. De man waar iedereen naar keek stond daar om mij op te wachten. Met mijn trolley in zijn ene hand en mij in de andere liepen we dan naar de auto. Een fantastisch weekend met il vino en la pasta volgde. En gorgonzola al cucchiaio natuurlijk!
Vandaag vliegen we voor de laatste keer met de KLM naar Bologna. Dit weekend maken we het huis in Bologna leeg en maandag komt de verhuizer om de spullen naar Nederland te brengen. Niet naar Alphen maar naar Markelo. Daar vonden we ons boshuis. De vogels en de eekhoorns kennen ons al.
Stopt het dan in Italië voor ons? Zeker niet! We zullen nóg vaker in Molise* te vinden zijn. Fifty fifty is het plan. Werken we dan nog? Ja! We werken dan nog. Anders dan nu, maar we werken. Daarover meer in een volgend blog.
Alle vormen van liefde met elkaar verbonden. Mooi hoor. Mag ik een ietsiepietsie afgunstig zijn
Hey Lydia, het is niet mijn bedoeling je afgunstig te maken. Maar ik deel graag het gevoel van liefde.