Cadeautjes en gebaksdozen

Het is 23 december en zo ongeveer alle Italianen gaan naar huis om kerstfeest te vieren. Lange files op de snelweg richting het Zuiden. Gelukkig rijden wij tegengesteld van Molise naar Bologna om daar het vliegtuig naar onze familie te nemen.

De afgelopen week hebben wij ons tegoed gedaan aan het heerlijke Italiaanse eten en omdat er nog een paar dagen zijn voordat we aan het kerstdiner zitten nemen we ons voor de dagen tussen nu en de kerst even flink op ons gewicht te letten.

We tanken bij onze vaste benzinaio. Omdat we in Montenero op het platteland geen adres hebben worden onze pakketjes bezorgd bij de benzinepomp. En omdat wij veel online bestellen hebben we een innige relatie met Gabriele en Amelina, de pomphouder en zijn vrouw die altijd bijzonder gastvrij en vriendelijk zijn. Soms nemen we iets voor hen mee; stroopwafels, Goudse kaas of tulpenbollen.

Vandaag neemt Gabriele ons mee naar de bar op de hoek om koffie te drinken. De mensen bij de pomp moeten maar even wachten. Zo gaat dat in Italië. Iedereen wacht tot hij weer terug is.

Terwijl wij onze macchiato drinken laat Gabriele gebakjes in een doosje doen. “Voor Amelina”, denk ik nog. Maar nee hoor. Hij drukt het doosje in mijn handen en zegt glimlachend: “Buon Natale.” Ik stamel in mijn gebrekkig Italiaans nog wat tegenwerpingen maar dat wordt beloond met nóg een extra kersengebakje dat we ter plekke moeten proeven! Zo kan het gebeuren dan we een uur na ons voornemen alweer staan te smullen. We besluiten dat we de andere gebakjes aan onze familie zullen geven.

Die nacht slapen we in Bologna. De volgende ochtend melden we ons op de luchthaven. Het is er druk. Veel mensen met kleurige cadeautjes vliegen de wereld over. Cadeautjes en gebaksdozen.

Gebaksdozen? Die van ons staan nog in de koelkast in Bologna.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *