Ik woonde in Helmond en werkte fulltime in Amsterdam. En ik had een samengesteld gezin met vier kinderen.
Ik zocht een hulp en vond Clasine. Of zij mij, dat kan ook. We spraken niet veel af. Ik zei: “Jij hebt ervaring, doe maar wat je denkt dat goed is.” Zij zei: “Ik zal goed voor je spullen zorgen.” We zagen elkaar in het begin niet zo vaak. Ik vertrok voor dag en dauw naar Amsterdam (detail. De A2 was nog niet verbreed) en was pas lang na de file weer thuis.
Als Clasine was geweest rook het huis naar lente. Daar kon ik echt van genieten. Tot na een dag iedereen weer bezit had genomen van de ruimtes en ik hoopte dat het weer snel Clasinedag was.
De tijd verstreek en ik werkte vaker thuis. Dan dronken we koffie, Clasine en ik. Zo leerden we elkaar een beetje beter kennen. Haar verhalen over haar familie, Canada, haar Henk en haar hond. Mijn verhalen over mijn familie, mijn leven in Helmond en mijn relatie. Als die keukentafel eens kon praten… We lachten, ohja! Maar soms ook niet. Maar hoe het gesprek ook liep, Clasine sloot het altijd positief af.
Mijn relatie hield geen stand en ik verhuisde naar Alphen aan den Rijn. Clasine en haar dochter kwamen mijn nieuwe onderkomen bewonderen. Spontaan bood ze aan om elke week anderhalf uur in de trein te gaan zitten om mij ook hier te komen helpen. Dat aanbod heb ik toen afgeslagen. Maar zeker niet omdat ik dat stiekem niet heel fijn had gevonden.
Vandaag is ze jarig. Vijfenzeventig jaar is ze geworden. Van harte gefeliciteerd Clasine!
Je weet het wel hè? Uit het oog is zéker niet uit het hart!
Wat mooi dat de band er nog altijd is.
Daar helpt social media wel bij.
Oh, wat mooi om te zien dat iemand zo belangrijk is voor een ander. Dat zijn de mensen die je op handen draagt. Die zie je soms een hele tijd niet, maar als je ze dan weer ziet is het net alsof je doorgaat waar je gebleven was. Respect!!
En precies zo is het Harry! Dankjewel voor je reactie.
Wat leuk om mam in je blog tegen te komen, zal mam opfleuren tijdens de dialyse.
Straks gaan we er met z’n allen heen, zelfs Inge is uit Spanje overgekomen.
Allemaal uit liefde voor oma.
Groetjes uit Veghel van Jennine
Wat fijn dat ze zo’n lieve familie heeft.
Jij ook gefeliciteerd Jennine! (en nog bedankt voor de tip, toendertijd)
Wat lief lieve Ingrid, ik heb altijd met heel veel liefde voor jou gewerkt.
En dat heb ik gevoeld! Dankjewel daar voor.