Mam
2006-2018 een paar herinneringen.
Ik werkte in Arnhem en woonde in Helmond. Ze ging achteruit en ik ging naar haar toe in Alphen aan den Rijn. Om te kijken of het goed ging.
Griep
Ze kreeg de griep en kon even niet meer voor zichzelf zorgen. Ontbijt en lunch regelde ik via bekenden en aan het einde van de dag ging ik van Arnhem via Alphen aan den Rijn naar Helmond. Na twee weken knapte zij op en ik af.
Haar hoofd liet haar steeds vaker in de steek en op vrijdag haalde ik haar medicijnen en de boodschappen. Er werd thuiszorg geregeld en ik zat ineens in een zorgteam van huisarts en thuiszorg-hulpen.
Postcodeloterij
Ze won 25.000 euro in de Postcode Loterij en haar “vriendin Femke” dacht: “Dat is handig”. Toen we erachter kwamen regelden we een afbetalingsregeling maar de laatste 10.000 euro hebben we nooit meer gezien. Juridisch is er geen grond om deze vrouw aan te pakken.
Alphen aan den Rijn
Ik verhuisde naar Alphen.
Als de telefoon ging durfde ik soms niet aan te nemen. Ze viel vaak, gooide haar gebit in de afvalbak, ging naar buiten in haar pyjama, probeerde op de pof bij Albert Heijn sigaretten te halen.
De slager zorgde voor haar maaltijden. En zonder te mopperen zat hij ineens ook in het zorgteam. Als ze hem belde om te vertellen dat ik al haar eten had opgegeten ging zijn vrouw in mams koelkast kijken of er toch niet nog een paar maaltijden stonden. Ze belde hem soms wel tien keer per dag en nooit, nooit, nooit heeft hij er iets vervelends over gezegd. Op vrijdag betaalde ik de rekening. Toen ze was overleden stuurde hij prachtige bloemen.
Bij de sigarettenwinkel legde ik een envelop met geld zodat ze zonder een cent op zak daar haar pakjes nicotine kon halen. Haar buurvrouw, ook in de war, had dat snel in de gaten en zei dat ze voor mijn moeder pakjes kwam halen en nam die dan zelf mee naar huis. Gelukkig kwamen we daar achter.
Delier
Toen de thuiszorg belde dat ze weer was gevallen ging ik naar haar toe.
In het ziekenhuis bleek dat ze gelukkig niks had gebroken maar ze mocht er toch een nachtje bijkomen. Ze vergat waar ze was, viel uit het ziekenhuisbed en brak haar heup. Ze kreeg een delier. In tranen smeekte ze me om haar niet achter te laten. Ze begreep het niet en was in paniek. Het was hartverscheurend.
Ze kon niet meer naar huis en er was een tijdelijke plek in een verpleeghuis. Op een kamer met een vrouw die de hele tijd “help” gilde. De verzorging was er geweldig. Maar niets kon veranderen dat dit absoluut geen goede plek voor haar was.
Oudshoorn
Na drie weken verhuisde ze naar Oudshoorn. Licht, ruim, gezellig en een eigen kamer. Ze was er snel gewend. De regelmaat en de lieve aandacht van de verzorgsters deden haar goed. En mij ook. Ruim drie jaar heeft ze hier gewoond.
Stil
Ik loop in een groot winkelcentrum in Italie als mijn telefoon gaat. Ze heeft een dubbele longontsteking en het is zaak dat ik snel naar Nederland kom. Aan het einde van de middag ben ik bij haar. Ze heeft al morfine gekregen en ik weet niet zeker of ze me waarneemt. Ik gok van wel en krijg nog voldoende gelegenheid om te zeggen wat ik wil zeggen. Om haar een dikke afscheidskus te geven.
Als ik haar ogen sluit is het stil.
Dit is laatste stukje over mijn moeder. Nu is het rond.
Dank aan:
Dr. Rakers
Slagerij Loek van Vliet- Herenhof
Primera- Herenhof
Activite, thuiszorg
Participe, huishoudelijke hulp
Dag en nacht apotheek
Verpleeghuis Oudshoorn
Vrijwilligers.
Zo herkenbaar, en zo mooi weergegeven, ik ben intussen echt een fan van je. Vooral ook omdat ik de laatste jaren zo heb gemist…. de uitstapjes met kees en Hennie , zeker een keer per maand naar van de valk. Alles vond ze lekker en genoot ervan. Kees bleef plagen en grapjes maken maar voor Hennie was het niet grappig. Discussies over en weer, en dan toch weer liefdevol met z’n alle naar huis. De volgende dag weer een afspraak plannen, heel leuk, en wij hebben het gemist toen het niet meer kon.
Danny heeft nog steeds “ de trui” waar wel vijf Danny’s in passen maar o, zo waardevol , die gast nooit in de zak van max. Kus Ria .
Ria, wat een lief bericht. En ik heb een fan!!!!
Ach ja, de truien… die hebben we allemaal!
Ze heeft wat afgebreid in haar leven. Zo heb ik nog een paar borduursels die ik nooit weg doe.
X Ingrid
Mooi Ingrid heel mooi beschreven . Ik ben er ontroerd van. Ja het laatste stukje. Liefs Jacinta
Dank je wel Jacinta. X
Heel veel sterkte Ingrid! Het is zo onwerkelijk om je moeder te verliezen, gelukkig zullen er altijd de mooie momenten zijn om te herinneren.
Inderaad Margret. Dank je wel.
Veel sterkte gewenst en gecondoleerd.
Wat een verhaal.
Respect voor wat jij hebt gedaan
Dank je Robert.
Jemig, Ingrid, mijn verhaal ken je en je luisterde vol aandacht, sorry dat ik niet naar jouw verhaal gevraagd heb. Dikke kus… en heel veel sterkte
Ahhh dank je maar voor mij is het niet meer zo vers als voor jullie, Ron.
Ze is in augustus overleden.
Hoi Ingrid, héél véél sterkte gewenst het valt ook allemaal niet mee,het is toch je moedertje. Maar weer mooi verwoord! Sterkte dikke kus xxx
Dank je wel Rianne,
Liefs, Ingrid
Mooi geschreven Ingrid.Het ontroert me hoe mooi jij alles op papier kan zetten.Heel veel sterkte xxx
Dank je wel Marion.
Het schrijft lekker van me af.
Ingrid, wat een mooi en aangrijpend verhaal. Wat een zware tijd moet het ook geweest zijn. Ik denk dat er nog wat zware momenten zullen komen maar zoals we geleerd hebben: het is er! Je hoeft het alleen maar te zien.
Sterkte.
Dank je Kees.
Toch mooi dat je mij er nog even aan herinnert.
Lieve Ingrid.
Waf een verschrikkelijke tijd heb je met Mamma beleefd.
Maar wat heb je dit allemaal mooi neergeschreven. Hopelijk heeft ze hier zelf weinig van meegekregen want dit gun je niemand.
Ja, de puzzel is klaar en ik hoop dat jij en Dre ,maar dat zie ik regelmatig, een hele fijne tijd met elkaar mogen hebben.
Jullie zijn altijd welkom, maar dat hoef ik niet te zeggen.
Heel veel liefs,Marian.
Lieve Marian
Dank je voor je lieve woorden. En ook voor de tijd die ik nog even met Onno had om over haar herinneringen op te halen.
X Ingrid
Zo herkenbaar (en bij mij nog net zo vers.) In tranen lees ik hoe mooi, lief, respectvol jij dit kunt verwoorden.” Het is goed zo”. Maar ben nog zó verdrietig en denk te weten jij ook.
We komen er wel. Lieve kinderen en een dijk van een vent naast ons. Het leven heeft ook nog zoveel moois. L aten we er van genieten!!
Dankje wel Janny. Wat een mooi bericht.
Genieten doen we met volle teugen hoor.
En af en toe wat schrijven helpt! En golfen?
Tot snel, Ingrid