Het sneeuwt in Twente dus ik ga op zoek naar de kerstboom. Ik heb ooit zo’n loeidure kunstboom gekocht die je uitschudt en dan met lampjes en al klaar is om versierd te worden. Verbazingwekkend hoe zo’n groot ding zich op een zolder kan verstoppen. Ik trek wat dozen opzij, stoot mijn hoofd tegen de balk, vloek en schuif hier en daar nog wat zooi heen en weer maar ik zie geen boom.
Als Dré thuiskomt vraag ik hem: “Weet jij waar JIJ de kerstboom hebt opgeruimd?”
Met een “JIJ kunt ook niet zoeken”, vertrekt hij naar de zolder. Ik hoor gestommel, een knal tegen de balk en een vloek. Als hij weer beneden komt zonder boom moeten we ineens vreselijk lachen. We hadden de boom vorig jaar weggedaan aan een gezin met vijf kinderen die er heel erg blij mee waren. En zelf namen we een échte!
Seniorenmomentje!
Photo by Tessa Rampersad on Unsplash
heerlijk logisch en bijna hollands verhaal. kan mij de situatie helemaal voor de geest halen. succes verder met je komende blogs
Dankjewel. Jij ook trouwens met jouw blogs!
Zijn we nu collega’s?
Heerlijk om te lezen. Maar nu maar de echte boom met beide een buil op het hoofd. Maak een mooie decembermaand met elkaar. En geniet van alle kleine dingen. Veel plezier in goede gezondheid. Hoe kleine dingen heel groot kunnen zijn!!! Vergeet niet baby s first Christmas!!!!
Onderaan het blog staat de nietszeggende reactie die ik kreeg van Panama Jack.
Ohhhhh en ook nog allebei hoofd gestoten
Herkenbaar seniorenmomentje! Hebben jullie de versiering wel kunnen vinden?