Sinds we kleinkinderen hebben halen we regelmatig herinneringen op over de kindertijd van ons eigen kroost.
Zo reed ik een keer met twee opgetogen kleuters op de achterbank van Alphen aan den Rijn naar het strand van Noordwijk aan Zee. Onderweg wilde ik mijn kinderen waarschuwen voor mensen met slechte bedoelingen zonder ze bang te maken.
“Als er een man naar je toekomt die vraagt of je zijn konijntjes wil zien, dan mag dat best maar eerst even aan mama komen zeggen. Als er een mevrouw vraagt of je een ijsje wil, dan is dat goed maar je komt eerst even naar mama om het te vertellen. Als er een man zegt dat je in zijn boot mag varen dan kan dat als je het eerst even vraagt. Als er een vrouw haar jonge hondjes aan je wil laten zien zeg dan even tegen mama waar je heen gaat.” Ik denk dat ik nog we twintig voorbeelden heb opgenoemd. Op het laatst wisten de slimmeriken al wat de laatste zin zou zijn.
We hadden een fijne plek op het strand, het was er niet te druk. De kleuters waren al in de zee geweest en zaten naast mij met emmertjes en schepjes in het zand te spelen.
En toen vroeg mijn zoon: “Mama, waar zijn nou al die aardige mensen?”