Het was me het dagje weer wel. Heerlijk vind ik het om samen met een groep kleuters de wereld te ontdekken. Maar deze week werd het toch een beetje anders. Want we mogen van de minister-president geen handen meer geven.
Nu sta ik als inval-leerkracht altijd bij de deur om ouders en kinderen te begroeten en mezelf voor te stellen. Ik ben tenslotte nieuw voor ze. In overleg met de directeur van de school hebben we besloten het vandaag volgens de richtlijnen te doen.
Maar de Twentse ouders zijn nogal nuchter. Dus kwam werkelijk elke papa, mama, opa, oma of oppas mij met gestrekte arm tegemoet. En ik gaf het op. Goedemorgen, ik ben juf Ingrid.
In de groep speelde het niet. Na een extra handwaslesje wisten we het wel weer.
Ik heb echt geprobeerd alle richtlijnen na te leven. Maar weet je, als je een kleuter zijn snottebel die dik en groen uit zijn neus rolt zelf laat opvegen dat wordt het een beetje een rommeltje. Dus ik deed dat met liefde zelf. En daarna nog een en gelukkig uiteindelijk maar drie.
Een nat geplaste broek. Die plakt om je lijf en krijg je echt niet makkelijk uit. Zeker niet als je nog maar vijf jaar oud bent.
Ik heb getroost. Kind op schoot en een hele dikke knuffel uitgedeeld. Want het duurt erg lang als je vier bent en mama komt pas over een uur. Dan wil je een gemeende knuffel. En die heb ik! Bakken vol!
Er kwam een moment dat van al dat handen wassen alle handdoeken nat waren. En dat is niet fijn. Gelukkig waren en papieren handdoekjes. Van dat kartonnen papier waar je handen ook niet droog van worden.
Er viel een beker melk om. Met een vaatdoek depte ik het ergste weg. Het doekje lag even onbeheerd in de gootsteen en op mijn “Neeeeeee” werd niet gereageerd toen het kind zijn mond ermee ging afvegen. Zucht… ik doe echt mijn best hoor.
Bravo Ingrid
Dankjewel, Dick.
Aaaah love you, beste juf ever!!!!
Ahhhhh liefffff! x