Een herinnering aan Pasen
Nieuwe kleren! Dat is het eerste dat me te binnen schiet als ik denk aan de Paastijd van vroeger. Ik kreeg dan nieuwe kleren voor de zomer. Wat niet meer paste ging weg, geen idee waarheen en we togen naar de C&A.
Kennelijk was mijn tante met dezelfde lente-actie bezig want er kwam een grote doos met jurken die mijn nichtje niet meer paste. Jurken waar ik helemaal niet blij mee was. Mijn nichtje was echt een schat maar ze was langer dan ik en ze was veel meer een dametje.
Een groen jurkje
Ik kan me nog een appeltjesgroen jurkje met witte bloemetjes en een wit kraagje herinneren. Na twee keer een aankleeddrama heeft mijn moeder het opgegeven.
Ik was wel blij dat ik rode laklaarzen en schoenen met dikke zolen van mijn nichtje kreeg. Want die mocht ik niet van mijn moeder terwijl ze toch heel erg in de mode waren. Maar ook hierin zag je al snel het verschil tussen mij en mijn nichtje. Zij had de schoenen een heel seizoen keurig weten te houden, ik versleet ze binnen twee weken
Mini-mij
Mijn moeder naaide ook zelf kleren. Heel handig was ze daarin. Ze maakte dan van alle jurken twee. Eentje voor mij en eentje voor haarzelf. Ik was haar “mini-mij”. Ik was er niet zo gelukkig mee maar van de visite kreeg ze altijd veel applaus.
Kniekousen en een minipanty
Op eerste Paasdag mocht ik dan zo’n nieuwe jurk aan. Ook al was het eigenlijk nog te koud. Hemel en aarde bewoog ik dan om er ook de nieuwe witte kniekousen bij aan te mogen. Dat mocht. Maar wel met een huidkleurige minipanty eronder. Wie kent ze nog? De piepkleine panty die, als je hem aantrok, met je meegroeide?
Steenkoude eieren
Mijn opa en oma verstopten eieren in hun enorme bostuin. Dat was niet zo goed voor de kniekousen maar wel leuk. Die aten we dan later op. Steenkoud waren ze en knetterhard. Ik ben nog aan het bedenken hoe ik dat deze Pasen zal oplossen. Want we gaan natuurlijk wel eieren zoeken nu ik zelf oma ben. Wat ik dan aantrek? Ik weet het nog niet. Maar waarschijnlijk iets warms.