We moeten allemaal leven in het NU. Zoveel is me onderhand wel duidelijk.
En ik kan dat hè. Heel mindfull leef ik in het moment.
Maar mag ik wel mijn verleden koesteren en er af en toe aan terugdenken? Mag ik voelen wat mij heeft gevormd? Herbeleven en het een beetje mooier maken? De pijn wat zachter voelen en de fijne momenten wat naar voren halen?
Zal ik de toekomst kunnen beïnvloeden door mijn “zijn”?
Door wat ik mijn kinderen heb voorgedaan?
Of aangedaan?
Zij mogen het zeggen! En geven zij mijn malligheden door?
Al onze kleurrijke tijdlijnen vormen een vrolijke levensslinger. Met hier en daar een gescheurd vlaggetje.
