Schiphol. Ik sta bij de bushalte. Het duurt nog een kwartiertje voordat de bus komt.
Hij heeft zijn werkjas aan en belt.
“Waar ben jij?
Ik wil een sigaret roken met je…
Zelfde plek als vorige keer. Kun je daarheen komen..?
Zo koud is het niet hoor…
Laat? Het is toch nog vroeg…
Als ik eerst naar het dorp moet, is dat helemaal om…
Maar ik heb je al zo lang niet gezien. Even kletsen…
Het is echt niet zo koud. Dan ben je er even uit…
Sigaret roken. Pleassssse…”
In gedachten zie ik een meisje in haar joggingpak op de bank hangen. Ze ligt daar al de hele dag en kijkt tv, speelt op haar telefoon en rookt sigaretjes. Haar gezicht is bleek. Ze had zich voorgenomen dit jaar te gaan lijnen maar ze begint morgen. De oliebollen moesten nog op en omdat het zonde is om de chips weg te gooien heeft ze de hele zak leeggegeten. Lekker, maar je wordt er wel een beetje hangerig van. En dan belt hij. Ze heeft hem al een tijdje niet gezien. Hij is aardig maar ze is niet verliefd. Laat hem maar naar het dorp komen. Dan hoeft ze niet met de bus. Hij wil sigaretten met haar roken. En kletsen. Jaja dat kletsen kent ze wel. Wat kan hij zeuren zeg. Hij wil dat zij naar hetzelfde punt komt als de vorige keer. Dat gaat ze mooi niet doen. Jemig wat kan die gast zielig doen. Weet hij wel hoe moe ze is?
Daar is de bus. We stappen in.
“Ik ben er om 16.10. Als je daar uitstapt zie ik je.”
Op de display zie ik dat we om 16.10 bij mijn halte zijn. Wie zal daar staan?
“Ik ben ook moe. Al vanaf vijf uur op. Het boeit me niet dat ik moe ben. Ik zie je zo goed?”
Om 16.10 stappen we uit. Hij loopt naar een appartementencomplex.
Zij is er al.
Samen gaan ze naar binnen.
Photo by Tommy van Kessel on Unsplash