Juf Ingrid goes Twente

*Vanuit West-Nederland verhuisde ik naar Markelo. Ook daar heb ik mij aangemeld als invaljuf voor het basissonderwijs. Dit blog gaat over de eerste keer invallen in een van de dorpen binnen Hof van Twente.

Een boerengehucht. De weg ernaar toe kijk ik mijn ogen uit. Veel prachtige, afgelegen boerderijen. Ik kom alleen een tractor tegen.

Groep 1 telt 22 vierjarigen.

Na nog geen vijf minuten meldt Kim dat ik op haar partijtje mag komen. Dat vind ik een goed begin.

Als we bijna naar huis gaan roept Jaap vanuit deuropening. Zijn broek op z’n enkels en met zijn handen houdt hij zijn trui omhoog. “Juf, het lukt niet”. De andere kinderen trekken hun jassen aan. Ik loop naar de wc en zie een berg wc-papier die boven de pot uitkomt. De lucht verraadt dat Jaap een flinke prestatie heeft geleverd. Ik scheur een stuk wc-papier af en veeg dit langs het doelgebied. Kansloze missie.

“Jaap, we drukken op de knop en kijken wat er gebeurt”. Wow… de hele berg papier verdwijnt. Dit is een wc waarvan je op aan kunt. Jaap en ik applaudisseren! Ik hijs Jaaps broek op en hoop dat zijn moeder het me niet kwalijk neemt.

Ik zie niet vaak groepen met alleen maar vierjarigen en het is fijn om op beginnersniveau te acteren. Ik vertraag en ik geniet van het kleuteren. Om 12.00 uur gaat iedereen naar huis. Hier eten we tussen de middag warm en dat kost tijd. De lunchpauze duurt tot 13.15 uur. Wát een luxe!
De instromers zijn om 14.00 uur moe. Ik zet alle zeilen bij en vertel een verhaal over onze tuin waar eekhoorns, koolmezen en een egel wonen. “Ook kabouters juf?” Ik weet het niet maar beloof de kinderen thuis eens goed te kijken. Hebben ze tips om kabouters te lokken?

Vanavond zet ik kleine pannetjes soep in de tuin en zing ik kabouterliedjes bij de heg. Beloofd is beloofd.

* Photo by Scott Webb on Unsplash