Ik zit aan de keukentafel als ik een schreeuw hoor die van achter het huis komt. Dré is aan het opruimen in de buitenkeuken. Het klinkt niet als paniek. Ook niet alsof er een ongeluk is gebeurd. Nee, het is meer een roep als in: “kom kijken!”.
Ik schiet in mijn schoenen en vlieg zonder jas naar buiten. Ik zie Dré achter het huis maar verder niks bijzonders. “Doe de onderste la eens voorzichtig open.” Wat ik zie maakt dat ik ingehouden ook een kreet slaak. Ingehouden, want wat ik zie is superschattig. In de la zitten drie kleine veldmuisjes te schuilen voor -12. Eentje kijkt mij aan en vindt het goed dat ik hem aai. Of misschien is het wel een zij, dat kan ik niet zien.
Gelukkig hebben we net konijnenvoer gekocht voor het konijn dat in de tuin woont. Ik zoek ook nog even een oud T-shirt en we hebben nog ergens een baal stro.
Deze muisjes kunnen de winter door.
*Voor mensen die nu denken dat wij binnenkort en hele kolonie veldmuizen hebben: het is en beschermde diersoort en als het warmer wordt verdwijnen ze vanzelf weer.