Vanuit het onderwijs stapte ik in 1999 het bedrijfsleven in. Vrienden zeiden: “Jij gaat vast die lange vakanties missen!”
Het eerste dat me in het bedrijfsleven opvalt is dat ik niet zelf mijn koffie hoef te bekostigen. Ik krijg een cadeautje voor mijn verjaardag dat ik niet eerst zelf via de vreugde- en leedpot heb betaald! Ik mag een half uur lunchen! Gewoon met elkaar in een bedrijfsrestaurant. Soep, lekkere broodjes, salades. En als we nog niet zijn uitgepraat blijven we gewoon nog even zitten! Mijn salaris stijgt naarmate ik beter word in mijn werk en ik leer dat onderhandelen echt iets oplevert. Een auto, een laptop en een telefoon van de zaak! Mijn kleren blijven schoon! Feestjes en uitjes op kosten van de zaak. De 25 vakantiedagen zijn ruim voldoende om bij te tanken.
Nu ik af en toe als kleuterjuf in het basisonderwijs inval zie ik hoe groot het contrast nog steeds is.
- Als je de verantwoording hebt voor een grote groep kinderen heb je geen tijd om bij je collega te gaan kletsen. Als je geluk hebt kun je even naar de wc.
- Naast dat je de hele dag bezig bent met leerprogramma’s observeer je elk kind en je houdt observatielijsten bij van zijn ontwikkeling. Als er kinderen een achterstand laten zien dan maak je per kind een behandelplan. Het doel om zoveel mogelijk kinderen in het regulier onderwijs te houden geeft heel wat extra werk.
- Extra materiaal, om bijvoorbeeld moederdagcadeautjes te maken, wordt door de leerkracht zelf ingekocht. Je gaat na schooltijd en de vergaderingen naar de winkel.
- De kinderen komen om 8.15 uur binnen dus als leerkracht ben je uiterlijk om 07.45 uur op school. Te laat omdat je in de file staat? Kan niet.
- Met het continurooster, lunch je met de kinderen. Door de inzet van vrijwilligers krijg je een kwartier om je eigen meegebrachte boterham op te eten.
- Als de kinderen naar huis zijn maak je je lokaal schoon. Je veegt en neemt de tafels af. Op vrijdag komt er iemand met de mop je vloer doen. En je bereidt het werk voor de volgende dag voor. ’s Avonds vergader je, je houdt oudergesprekken of volgt een cursus om bij te blijven.
Lees dit alsjeblieft niet als een klaagzang. Want het werken met kinderen is FANTASTISCH. Ik doe het vol overgave. Ik draag het snot in mijn rok met trots. Bovendien heb ik het als invalster makkelijk; ik hoef alleen maar voor de klas te staan.
Maar ik vraag veel respect voor de vaste leerkrachten van het basisonderwijs. En Minister: “Faciliteer ze en geef ze een behoorlijk salaris!”
Photo by Cel Lisboa on Unsplash
Dank je voor je mooie reactie Frank!
Altijd een fijn onderwerp van gesprek.
Ingrid
Dit heet roeping of is dat cliché? Je voorbeelden zijn voor mij herkenbaar maar dan in omgekeerde volgorde. Leaseauto ingeleverd en terug naar de schoolbank. O nee voor de bankjes. Alhoewel het frontale lesgeven heden nog maar een fractie is van de hybride leeromgevingen in het beroepsonderwijs. Het mooiste is wel dat we er ‘scherp’ mee blijven, je leert elke dag en kunt veel geven. Dat is ook rijkdom. Alhoewel je daar weer geen brood van kunt kopen. Ik steun mijn collega’s uit het PO daarom van harte. Toitoitoi.