Montenero di Bisaccia juli 2020
Vier jaar geleden komt ze aanlopen. Een verwilderd katje dat aandacht zoekt. Ze houdt van kroelen en van brokjes. We noemen haar Zucca.
Als wij niet in Italië zijn vangt ze hagedissen, muizen en andere prooien. Als wij er wel zijn heeft ze dat binnen twee dagen in de gaten. Ze meld zich dan met een flink gemiauw. Wij kroelen en kopen brokjes.
Volgens de buurboer werpt ze twee keer per jaar een nestje. Soms zien we een glimp van de kittens, maar meestal niet. Ze is een kei in verstoppen.
Vorig jaar heeft ze haar jonkies op onze veranda gebaard. Twee katers, twee poesjes. Wij roepen “ahh en schattig” en zorgen ervoor dat de vos buiten het hek blijft en dat de roofvogels niet bij de baby’s kunnen. Wij geven het gespuis een naam, en later ook brokjes.
De jonge katers trekken de wijde wereld in. Zucca en de zusjes blijven.
Eind februari gaan wij naar Nederland. Om te voorkomen dat er een kattenexplosie ontstaat nemen we ons voor om de drie dames eind maart te laten steriliseren. De jongsten zijn dan net een jaar.
Maar dan zorgt Corona er voor dat we niet naar Italië kunnen.
Als we in juni eindelijk op onze geliefde plek aankomen zijn we benieuwd of het kattengezin er nog is. Binnen een dag zijn ze er. Alle drie gezond.
En… alle drie zwanger!!!
Zucca heeft haar drie kittens inmiddels achter op het erf in een oude olieton gelegd. De andere dames worden met de dag dikker.
Het wordt een gezellige zomer…
*update: In totaal worden er 13 kittens geboren. De meesten raken we kwijt door advertenties te zetten. Het kleinste poesje en een grijze kater blijven bij ons. Lees hier het verhaal over de allerkleinste van het nest.
*Foto: drie kitttens in een oude olieton
NB. Inmiddels zijn alle katten gesteriliseerd.