Als ik de douche al heb aangezet, ik heb gesport, gaat de telefoon. Het is Dré. “Schat. Ik heb een ongelukje gehad en nu is de autoband kapot. ”Na wat medelijden en een paar “het-komt-wel-goedjes” vraag ik of ik iets kan doen. Dat kan zéker.
Achter de schuur ligt een reserveband. Die moet hij eigenlijk hebben. Ik zeg dat ik kijk wat ik kan doen.
De band ligt er. Hij zit vol viezigheid. In de band woont een hele familie spin die ik aanspoor om te verhuizen. Daarna rol ik hem naar mijn fiets. Het moet kunnen!
Eerst achterop. Maar dat houdt niet. Dan over mijn zadel, maar dan kunnen de trappers niet rond. Over mijn schouder dan maar. Dat past maar niet zonder dat ik eerst drie theedoeken in mijn nek leg. En zo fiets ik het hek uit. Ik voel me stoer er vreselijk belangrijk!
Dré staat al op de uitkijk met z’n camera. En z’n kapotte auto. Hij heeft de garage gebeld waar wij altijd tanken en waar onze post wordt bezorgd.
In de tijd dat hij langs de weg staat komen er buren langs die aanbieden om te helpen. “Kan ik echt niks voor je doen?”
Binnen tien minuten is Pasquale er. Hij neemt de band en de velg mee naar de garage en komt binnen 20 minuten weer terug. Wiel weer onder de auto en rijden maar!
Wij klagen we eens over de punctualiteit van de Italianen. Tijd speelt hier niet zo’n grote rol. Maar als er iemand hulp nodig heeft dan is iedereen in rep en roer. Dan wordt er geholpen!
En dan kan het gebeuren dat jouw afspraak dus even opschuift. Met dit in ons achterhoofd klagen wij dus nooit meer over Italianen die te laat komen. Of helemaal niet.
Mooi verhaal, stoer van je. San zou ook direct met die band op haar nek op de fiets zijn gesprongen
Ja natuurlijk! Onderschat Sandra niet!
Stoere chick ben je toch ….
Lief x
Geweldig Ingrid!
Altijd je man helpen, toch?
Superstory zeg en natuurlijk een dappere en stoere Hollandse vrouw!!
Dankjewel!
Toppers jullie allemaal. Hier word je blij van dat snap ik wel!
Inderdaad!