Helaas kreeg ik enige weken geleden behoorlijk last van mijn knie. De Halve van Egmond heb ik strompelend uitgelopen. En daarna werd het erger. Al na vijf kilometer moest ik stoppen. Ik baalde vreselijk want je kunt nog zo’n goede conditie hebben; als je knie het niet doet houdt het op!
Twee weken voor de 20 van Alphen meld ik me bij Fred Tuinenburg, buurman en fysiotherapeut/ haptonoom/ accupuncturist. Ik vertel hem hoe het gaat met mijn knie en Fred luistert aandachtig.
Na een vluchtige blik op mijn knie besluit Fred dat daar niks mee aan de hand is. Mijn bekken staat scheef.
Ik mag liggen en hij zegt dat hij even mijn ingewanden wat oprekt, zet zijn duimen op mijn buik en graaft en duwt er wat rond. Hij trekt nog wat aan mijn schouders, draait mijn hoofd bijna van m’n romp en na een kleine twintig minuten zegt hij: “Klaar… jij kunt gewoon lopen.”
Het weekend daarop loop ik pijnloos tien kilometer…. En dat nog twee keer die week. Na nog een bezoekje loop ik de week daarna fluitend 15. Morgen doe ik met een gerust hart mee aan de Nederstrandloop, 15 km over het strand. Die Twintig van Alphen zullen ook wel lukken.
Ik ben blij!
Zó blij, dat ik spontaan “ja” zeg als Monique me opbelt om te vragen of we samen de Marathon van Berlijn gaan lopen.
En dat gaan we dus doen. 
Op 29 september.
http://www.bmw-berlin-marathon.com/