Vijf katten gechipt

Als we naar Nederland gaan zetten we voederautomaten neer voor de katten. Twee keer per dag komen daar brokjes uit. De liefjes slapen in een katten hotel dat Dré heeft gebouwd. Voor de gezelligheid hebben ze elkaar.

Maar op de bewakingscamera’s zien we dat niet alleen ons vijftal smult van de brokjes. De katten uit verre omgeving horen het geluid van de automaten en in groten getale rennen ze richting ons huis. Dat was niet de bedoeling.

Die middag eten we pasta en we drinken er een wijntje bij. We hebben het gezellig en we nemen nog een glas. En dan durf ik het. “Schat, we gaan het nu doen!” Schat doet handschoenen aan en pakt de camera. De eerste kandidaat is Kleintje. Het gaat zo makkelijk dat ik denk dat het mislukt is. We pakken haar op en houden haar voor het kattenluik. Plop, het luikje gaat open. Wauw…

De volgende drie laten zich zonder problemen de chip in hun nek injecteren. Ik denk dat ik nu ook Zucca wel durf.

Zucca had vijf teken op haar kop en in haar nek. Die heb ik verwijderd. Dat deed zeer en sinds die dag is ze geen grote fan meer van mij. En nu moet ik haar weer hebben. Het filmpje spreekt voor zich. Ik denk dat ze mij niet meer leuk vindt. Maar ik vind mezelf stoer.