Die fietsen van ons hè… daar wordt nog wel eens om gelachen. Want we fietsen met een hulpje. E-Bikes dus. En sommige mensen, ik noem geen namen, denken dat je dan huppakee de berg op vliegt zonder daarvoor moeite te doen. En dat is niet zo. Als je stopt met trappen dan stopt de fiets.
Toch hebben ze wel een beetje gelijk. Maar dat wisten wij in het begin nog niet.
Het is zondag en prachtig weer in Montenero di Bisaccia. We besluiten dat we een hoog bergdorp gaan bezoeken. Óp de fiets! Met onze e-bikes doet een helling van 20% ons niks! (Dachten we)
Het eerste stuk gaat nog wel. Maar dan gaat het recht omhoog. De zinderende hitte van het middaguur maakt dat we hevig transpireren. We trappen ons te pletter en halverwege moeten we even stoppen om op adem te komen. Wow! Hoezo zijn e-bikes voor luie fietsers? Verder tegen de berg op. Boven wacht ons een heerlijke lunch. Dat fietsen maakt dat we calorieneutraal lunchen! Bij elke afdaling denken we: “maar straks weer omhoog”.
Na ongeveer acht maanden komen we erachter. Als je hard trapt doet de fiets niks. Maar als je rustig trapt dan helpt het motortje je omhoog. Je moet nog steeds flink trappen, maar nu we weten hoe het moet durven we het toe te geven: een e-bike is voor luie fietsers.