Is er iemand die de Italiaanse cultuur goed begrijpt en ons kan uitleggen wat wij niet goed doen?
Achter de hoge heg van het ontbijtterras is een prachtig uitzicht op de vallei. We wilden dat uitzicht zichtbaar maken door de heg te verwijderen en er een glazen wand voor terug te plaatsen.
Op 2 januari vroegen we aan de Italliaanse aannemer of hij vóór 1 april een muurtje met daarop een glazen wand kon maken. Natuurlijk kon hij dat!
Omdat de tijd doortikte en het nogal stil bleef aan de kant van de aannemer belden we regelmatig om te vragen of hij het glas al had besteld.
”Ja, ja, no problema, het moet toch pas 1 april klaar?” Daar had hij wel een punt.
Vanaf 13 maart belden we elke maandagochtend om hem eraan te herinneren dat er een muurtje met glas moest komen. Zo ook de laatste maandag voor 1 april.
“Ja, ik kom echt wel hoor!”
Op dinsdag 28 maart ging de telefoon. “Ik ben er over een uur!” Het gereedschap werd neergezet met de belofte dat ze de volgende dag aan het werk gingen.
Die woensdag werden de restanten van de heg verwijderd en het beton voor het muurtje gestort.
Het glas was nog niet besteld. Dat komt over een maand.
“Is het dan voor 1 mei klaar?”
“Maar natuurlijk!”
Het muurtje staat er dus. Maar met alleen het muurtje hebben we nog geen glazen wand.
We gaan naar Nederland en hopen dat als we, op 24 april, weer in Italie komen de wand er staat.
We komen terug en zien dat de pilaren er staan waartussen het glas moet komen.
Op 3 mei bellen we de aannemer maar weer om te vragen wanneer het glas komt. Het was toch al lang besteld?
“Welnee”, zegt de aannemer, “het glas is pas vorige week besteld. Eerst moesten de palen er staan. Duurt een paar dagen maar dan is het echt wel klaar.”
Wij meten de afstand tussen de palen en die is 1.94 m en 1.95 m. We verwachten dus ook twee maten glas. Handig? Het zal wel. Hollands boeren verstand is echt anders dan Italiaanse logica.
