De eierboer. Ik loop er graag heen want de wandeling loopt door het bos. En het bos is wit deze week. Zo mooi.
Het kleurrijke kraampje voor het huis is leeg. Het is te koud buiten voor de eieren. Door het raam zie ik mijn eierman zitten aan de eettafel. Hij leest de krant.
Als ik op het raam klop veert hij op. Hij kijkt blij, en dat voelt als een warm welkom. Terwijl ik achterom loop hoor ik hem al op z’n klompen aankomen. Zijn vertrouwde “Bennerderwèr!” is het begin van ons gesprek over de wintermoestuin, aalbessen die het bij ons niet doen maar bij hem wel en mijn zorgen over de sinaasappelboom nu het in Molise ook kouder wordt.
Ik geef hem de enorme stapel eierdozen die we voor hem in Italië opsparen. Hij is er blij mee want niet iedereen neem de dozen weer mee terug als ze nieuwe eieren komen halen.
Weet ik wel dat Eelco Wagenaar aan de overkant woont? Wie? Eelco, die meedoet in het Nederlands elftal waterpolo! Nee, dat wist ik niet. Mooi dat Markelo een beroemdheid kent. En zo dichtbij.
Als ik terug naar huis loop gluur ik stiekem naar binnen bij Eelco. Maar ik zie hem niet. Zeker aan het zwemmen.
Photo by Jakub Kapusnak on Unsplash
Ja hier moet ik natuurlijk als ex-waterpolospeelster op reageren! Wat leuk zo’n beroemdheid id buurt! Stoere kerels waterpoloërs. Ook ik zat in t nationale team dames waterpolo! Heel leuk spelletje
Dus ik wóón niet alleen bij een waterpoloër in de buurt maar ik kén er zelfs eentje persoonlijk!!!! Wow!
(Ik wist het van jou natuurlijk wel Elly.)