Dré gaat geld halen. Ik loop nog wat rond in de winkel waar we alleen cash kunnen betalen.
De dame achter de toonbank kijkt naar me. Nu kan ik stoïcijns terugkijken maar ik kan ook proberen een praatje te maken. In Nederland zou dat geen probleem zijn maar hier in Italië is dat andere koek.
“Het is warm vandaag”…dát kan ik. Ze lacht en vertelt me dat het een slechte primavera was maar de zomer héét is. Ik kan het nog volgen. Ze vertelt vervolgens iets over haar jas en ik gok dat ze nu zonder jas naar buiten kan. Ik vertel dat het weer in Nederland minder mooi is.
Ons gesprek gaat van “het weer” naar de verschillen tussen onze landen en uiteindelijk over het meest geliefde onderwerp in Italië: “il cafè”.
Dré komt terug met het geld en betaalt.
We nemen afscheid op z’n Italiaans en als ik buiten sta ben ik blij. Ik heb een gesprek gevoerd in het Italiaans. Het was verre van perfect maar we begrepen elkaar én we vonden het leuk.
Ook ik denk altijd, nou de zinsopbouw is niet zo geweldig, maar meestal begrijpen de Italianen mij en daar gaat het om toch? Het blijft superleuk om het te proberen. Wil toch in het najaar misschien nog een extra cursus tegen aan gooien. Tot snel, zin in.
Kunnen we samen oefenen, Nineke!
È meraviglioso chiacchierare un bel italiano in modo olandese. Gli italiani apprezzano il fatto che me ne sia accorto ogni giorno durante le nostre vacanze! #klasse
Toob, lo so! Mi piacciono gli italiani!