Jarenlang liep ik hard, was ik lid van de atletiekvereniging en op zaterdagochtend liep ik met de hardloopmaatjes een rondje door Het Groene Hart. Meestal tussen de 10 en 20 kilometer. We gingen regelmatig met z’n allen op stap om ergens in het land een wedstrijd te lopen. De Zevenheuvelenloop, de halve marathon van Egmond, Utrecht, de City-Pier-City en natuurlijk de Twintig van Alphen.
Met mijn dochter ging ik naar new York om daar de Marathon te lopen. We hadden er een fantastische tijd maar er brak een storm uit en het evenement ging niet door. Een jaar later liepen we de Marathon van Berlijn.
Vorig jaar kreeg ik last van mijn rug. Gelukkig kon ik nog hardlopen maar ik moest wel eerst een paar paracetamols slikken om vijf kilometer te kunnen halen. Dat was natuurlijk niet de oplossing en een traject van fysiotherapie volgde. De huisarts besloot uiteindelijk dat het mijn leeftijd was. Punt. Auw.
Nu zwem, fiets en wandel ik. En dat wandelen maakt dat ik op een andere manier naar mijn omgeving ben gaan kijken. Want ik ren er niet meer snel voorbij. Ik maak foto’s en luister naar podcast of muziek. Of, heel zen, naar de vogels.
Wat leuk dat er ook altijd weer iets anders voor in de plaats komt.
Goed he?
En ooit in mijn loopklasje begonnen vervelend dat hardlopen niet (meer) lukt maar wandelen, fietsen en zwemmen daar blijf je ook lekker fit van
Ik weet het nog Esther. Trainen inde sportschool en hardlopen me het clubje. Superleuk tijd was dat.
Ik fiets tegenwoordig ook. Net terug ondanks 30 gr prima fietsen op de sallandse heuvelrug!
Jammer van het hardlopen Ingrid, maar inderdaad is wandelen ook heerlijk, voor mij een goede combinatie met fietsen en hardlopen. Wat hebben we genoten van het hardlopen en koffie+ met elkaar. Leuke foto’s
Alleen maar leuke herinneringen. En soms mis ik het ook wel een beetje.
Leuk, Ingrid. Je ziet maar het leven houdt niet op bij hardlopen alleen.
Maar gelukkig kun je nog wandelen,fietsen en zwemmen.
En zo is het! Er is altijd meer!