Op zondag gaan de Italianen uit lunchen. Met de hele familie op z’n paasbest gekleed. Vanaf een één uur worden de straten leger en de restaurants voller. Reserveren is een must. Baby’s, peuters, opa, oma en alles daartussen ontmoet elkaar aan de lange tafels. Op de tafels staan water en rode wijn.
Als iedereen zit verwelkomt de uitbater het gezelschap met een hapje van de zaak. Je zou het de amuse kunnen noemen maar daarvoor is het gerechtje eigenlijk te groot. Soms komt er nog een tweede heerlijkheid achteraan.
Antipasto
Dan is het tijd voor de antipasti. Antipasti is het meervoud van antipasto en betekent vóór de pasta. Het zijn heel veel kleine hapjes. Vleeswaren, worst, kaas, bonen, gevulde tomaten, ingemaakte groenten, seizoensproducten… binnen de kortste keren staat de tafel vol. Eerst de koude gerechtjes en daarna de warme.
Primo
Persoonlijk heb ik na de antipasti genoeg gegeten. Maar zo werkt dat hier niet. De primo volgt. Dit “eerste” gerecht bestaat uit pasta. Meestal kun je kiezen uit een paar soorten. De hoeveelheid die je op je bord krijgt is eigenlijk voldoende voor een klein gezin. Wij hebben geleerd dat we vragen om extra kleine porties. Maar dat vindt de Italiaanse kok een beetje sneu dus krijgen we steevast te veel. En weet je dat het een belediging voor de kok is als je je bord niet leegeet?
Op een groot feest krijg je na de pasta vaak nog een risotto. Italianen kunnen dat makkelijk op maar ik ben bang dat ik daarna ontplof.
Secondo
Na de primo komt de secondo, het tweede gerecht. Meestal vlees. Als je er groenten, contorni, bij wilt moet je dat apart bestellen. Ik kan je de Tagliata aanraden. Gesneden ribeye met truffel of met rucola, grana (kaas) en grof zout.
Dolce
En tot slot een dolce. Al is dat niet het belangrijkste onderdeel van de Italiaanse maaltijd. Sommige restaurants hebben heerlijke huisgemaakte toetjes, maar lang niet allemaal.
Cafè en amaro
Wat wel belangrijk is, is de cafè. En kleine slok sterke koffie om de spijsvertering te stimuleren. En dat gaan dan weer goed samen met een amaro. Vaak limoncello maar even zo vaak een heerlijk digestief door de chef zelfgemaakt van basilicum, kersen, chocola of noem maar wat.
Wij eten niet altijd de hele maaltijd. Vaak nemen we een antipasto en delen we een primo. Dat delen is hier heel normaal en heeft niks met Hollandse zuinigheid te maken. Na een dolce fatto a casa (huisgemaakt toetje) en een cafè met amaro fietsen we dan weer naar huis. Calorieneutraal lunchen noemen we dat.
Photo by Bruna Branco on Unsplash
En genieten maar. Heerlijk (alleen dat veel te veel herinner ik me ook erg goed )