We waren nog niet eerder zo lang achter elkaar in Nederland. We genieten erg van de bezoekjes aan onze familie en vrienden. Kerst was een feest van allemaal samen en op de verjaardagen in januari was iedereen alwéér bij elkaar. Maar we zijn er vooral zo lang omdat onze tweede kleinzoon elk moment kan worden geboren.
Mis Molise
Toch begin ik een beetje het mooie Molise te missen. Dat kleine onontdekte stukje Zuid-Italië dat tussen Puglia en Abbruzzo ligt. Molise, waar de tijd heeft stilgestaan. Molise, waar de mensen nog echt van leven kunnen genieten ondanks dat er toch voldoende uitdagingen zijn.
Ik mis de lunches op zondag. De dag dat hele Italiaanse families naar een agriturismo gaan om samen te eten. Niet voor een uitsmijter met melk maar voor een middag-en maagvullend programma met veel gangen, veel gebaren en rode wijn.
Ik mis de lege, soms onbegaanbare wegen maar niet de lekke banden. Ik mis de gesprekjes met de Italianen die zo geduldig luisteren en dan in rap Italiaans terugratelen. Manco le viste meravigliose. Ofwel, ik mis de prachtige uitzichten. De regenboogkleuren van de seizoenen. De moestuin! Ik mis de kattenbende en het allermeest mis ik de zon!
Allemaal naar Molise
Weet je wat fijn zou zijn? Als onze kinderen en kleinkinderen allemaal naar Molise zouden verhuizen. Dan hadden we al het geluk bij elkaar! Die kans is echter klein. Dus gaan we eind februari weer naar Molise en komen we in april lekker weer naar het mooie en gezellige Nederland.
Molise is inderdaad een uniek gebied.
Ik ken weinig plaatsen in Europa ( ik heb veel van de wereld gezien) waar het zo stil is en waar je verre buren/ dorpsgenoten zo klaar voor je staan.
Gewoon uniek. Ik begrijp dat je dit mist
Het is een fijne regio. Jullie hebben het meegemaakt.
Fijn dat er af&toe nog iets te wensen over is toch ?
Elk land heeft z’n charmes
Spannend weer een nieuw geboren kleinkind
Dat is zeker waar Marli!