Onderweg naar Nederland
Het belooft een mooie dag te worden als we vroeg in de ochtend Montenero di Bisaccia verlaten. Tegen de middag, inmiddels in de buurt van Bologna, schijnt de zon volop. Zonder een drupje regen komen we aan in Ulm. Het hotel heeft een bewaakte parkeerplaats en dat is maar goed ook want er staan vijf vaten van 50 liter olijfolie achterin de auto. Het vloeibare goud is schaars en dat maakt boeven hebberig.
De volgende dag rijden we door naar Markelo. Samen sjouwen we de vaten vanuit de auto naar binnen. Pff zwaar werkje. Dré begint meteen met het vullen van de flessen. We hebben sinds vorig jaar een fantastische vulmachine waar je de fles alleen maar onder hoeft te zetten. Hij stopt vanzelf bij 1 liter. Volgende fles!
Ik beplak de flessen met een etiket en een jaarstickertje, hang er een visitekaartje aan met een zakje laurier en noteer met welke bestelling de fles mee moet.
Bestellingen
Die maandag komen de eerste mensen naar Markelo om hun olie op te halen. Kopje koffie erbij. Gezellig! De eerste dozen gaan op de post.
Ik breng 100 flessen naar Friesland waar Manon zichzelf tot natuurtalent olieverkoper van het Noorden heeft ontpopt.
En dan natuurlijk de olietoer door Nederland. In Den Bosch, op de parkeerplaats van de Sligro, begint het een beetje traditie te worden dat Carrie worstenbroodjes brengt. We keken er stiekem al naar uit!
In Delft en Amerfoort, bij de Mac Donalds, ontstaan spontane tweetups. Mensen die elkaar van X (Twitter) kennen, ontmoeten elkaar in het echt.
Alles is op!
We blijven nog even in Nederland om kerst te vieren met familie en vrienden en dan gaan we weer naar het Zuiden. Voor even dan, want in januari zijn we er weer. Mét nieuwe olijfolie.
Leuk geschreven en 50 liter olie is best veel. Fijn dat het zo goed gaat en je weer de mensen ontmoet. Groetjes, Jeanne