Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Wij publiceerden onze eerste Pendelpost op 22 mei 2022. Manon en ik gaan heen-en-weer schrijven. Maar opeens werd het stil. De tekst van Manon liet op zich wachten. Nu wilde ik niet opjutten maar op enig moment vroeg ik toch: “Heb je er geen zin meer in?”
De reden van de stilte was echter heel wat ernstiger.
Manon danst met een draak.
Na de eerste onderzoeken bleek al snel dat uitgezaaide darmkanker de oorzaak was van de vreselijke pijn in haar rug. Een van de uitzaaiingen had zelfs een breuk in haar wervelkolom veroorzaakt.
Manon zou geen Storyteller zijn als ze ook dit avontuur niet zou opschrijven. En met ons delen.
Volg de blogs van Manon hier: Dansen met de draak.
Leren dansen met de draak
Bericht 3-2023
Manon
10-04-2023
Hoi Ingrid,
Jij en onze lezers hebben even moeten wachten op deze nieuwe pendelpost van mij. Jij eindigt jouw pendelpost met de vraag: Wat is geluk voor jou? En nodigt mij en onze lezers uit daar antwoord op te geven.
Kleine en grote dingen
Voor mij zit geluk in kleine en grote dingen. Ik kan tijdens een wandeling een mooie bloem zien en dan vormt zich al een glimlach op mijn gezicht. Bij de voordeur heb ik een emmer staan met een paar bossen tulpen erin. Door de kou gingen die tulpen helemaal slaphangen en ik vreesde dat ze het niet zouden redden. Nu richten de tulpen zich weer op en twee dagen geleden werd ik geraakt door de dauw- of regendruppels die zich gevormd hadden op de groene bladeren. Dat was zo’n mooi beeld en dan komt die glimlach weer op mijn gezicht. Dat is geluk in de kleine dingen.
Ik kan in stilte kijken naar onze kleinkinderen. Joep van bijna drie maanden die de wereld om zich heen met steeds grotere ogen begint te ontdekken. De mooie lach die hij ons en zijn ouders steeds vaker laat zien. Of onze kleindochter Julia, die nu ruim twee is, en zo heerlijk eigenwijs en met een eigen willetje… Soms moet ik ‘streng’ zijn, maar inwendig lig ik helemaal in een deuk van het lachen om het koppie dat ze dan trekt.
Onze kleinkinderen, een derde is op komst, ervaar ik als grote rijkdom.
Geluk zit voor mij ook opgesloten in een goede gezondheid. Ik merk zelf op dit moment dat als die gezondheid je even in de steek laat, het allemaal wat moeizamer gaat. We hebben net van nabij meegemaakt dat het zomaar ineens afgelopen kan zijn. Er nauwelijks tijd is om afscheid te nemen. Dan is het gevoel van geluk ver te zoeken. En toch… gaat de zon ooit weer schijnen. Daar ben ik van overtuigd.
Ik ben ook benieuwd wat geluk voor jou betekent Ingrid. Ik ervaar in ieder geval elke dag wel een geluksmomentje.
Ron zit deze Pasen met onze zoons vijf dagen in Londen. Cadeau voor zijn 70ste verjaardag. Ook dat is geluk. Drie zoons die hun vader meenemen naar Londen voor een mannenweekend. Dan voel ik mij ook enorm trots.
Het is eerste Paasdag tegen twee uur ‘s middags als ik deze pendelpost tik. De zon is erdoor gekomen. De honden liggen relaxed in de mand en op de vloer voor mij. Ook lekker in het zonnetje. Dat is ook geluk.
Schrijven
Je schrijft ook dat je besloten hebt geen boek te schrijven omdat je bang bent mensen verdriet te doen. Je besloot dat nadat wij elkaar in Markelo spraken. Wat wonen jullie daar trouwens ook heerlijk zo midden in het bos…
Weet je Ingrid, dat risico bestaat altijd. Het is jouw verhaal, hoe jij het beleefd hebt. En jij hebt recht op jouw verhaal. Je kan het natuurlijk ook voor jezelf schrijven, zonder dat het uiteindelijk in de boekhandel komt te liggen.
Wat ik schrijf, is mijn verhaal en dat zal afwijken van hoe anderen dat beleefd hebben. Ik heb dat voor nu even laten varen. Ik wil gewoon schrijven en niet gehinderd worden hoe anderen het zullen lezen. Anders komt dat boek er namelijk niet.
Lezen
Lezen is inderdaad een van mijn grootste liefhebberijen. Ook omdat ik er heel veel van leer. Hoe schrijft een ander, vanuit welk perspectief, hoe is het verhaal opgebouwd. Echt er is nog zoveel te leren. Zo luister ik heel graag naar de ‘schrijfcast’ van Miloe van Beek, auteur van ‘Daar praten wij niet over. Zij had iemand in haar ‘schrijfcast’ die als advies gaf een pagina over te schrijven van een van je favoriete auteurs of boeken. Niet om te kopiëren maar om te ervaren wat er dan met je gebeurt. Ik ga die tip opvolgen.
Overigens is die ‘schrijfcast’ voor jou als podcast liefhebber een echte aanrader.
Leren dansen met de draak
Ik studeerde af aan de Storytelling Academy met een magazine. Jij hebt het gelezen. Dat magazine vond Mieke Bouma zo mooi (qua inhoud en qua vormgeving) dat ik nu een magazine mag maken voor het tienjarig bestaan van de Storytelling Academy. Daar ben ik natuurlijk trots op. Nog trotser dat ik voor dat magazine ook Joseph Oubelkas mag interviewen. Hij zat vier jaar onterecht gevangen in een Marokkaanse gevangenis en schreef over die tijd en de tijd na zijn vrijlating twee boeken. Daarover ga ik met hem in gesprek. Hoe leerde hij dansen met de draken? En wat heeft hem dat gebracht.
‘Leren dansen met de draak’ is het thema van het event van de Storytelling Academy ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan in september. Joseph zal daar een van de sprekers zijn.
Wij hebben allemaal draken in ons leven. Het is de kunst om de draak of draken in de ogen te kijken en er mee om te gaan, er mee te leren dansen en ons niet te laten verslinden.
Het boek ‘Leren dansen met de draak’ van Mieke Bouma kan ik overigens iedereen aanraden om te lezen.
Een nieuw jaar
Bericht 2-2023
Ingrid
01-03-2023
Hoi Manon
Superleuk dat je naar Markelo bent gekomen om nog meer olijfolie op te halen. Je bent onze grootste afnemer, de beste pop-up store van Noord Nederland.
Strubbelingen
Het gesprek dat wij hadden over de strubbelingen van een boek schrijven hebben mij trouwens doen besluiten mijn boek niet verder af te maken. Het is té persoonlijk. Ik zou mensen kunnen kwetsen en dat wil ik niet. Het lijkt me wel leuk om mijn blogs een keer te bundelen. Of misschien enkele blogs aan elkaar te schijven tot een leesbaar geheel.
Een nieuw jaar
Je eindigt jouw Pendelpost met de vraag hoe mijn jaar is begonnen. Dat zal ik je vertellen! Oud en Nieuw vierden wij met vrienden bij ons in Italië. We speelden 30 seconds en ik heb in tijden niet zo gelachen. Uiteraard hoorde er ook een glas bubbeltjes bij. Vuurwerk niet. Daar doen we niet aan. Niemand hier trouwens dus het bleef lekker stil.
Florian
Daarna weer snel naar Nederland. Want Florian werd geboren. Over geluk gesproken. Mijn dochter kan bevallen als een pro. Drie uur deed ze erover en met één perswee zag onze tweede kleinzoon het levenslicht. En gewoon weer zo’n knapperd he…
Onderhoud
Nu zijn we weer in Italië. Genoeg te doen hier. Ik heb de eerste aarbei geplukt en de jonge plantjes ruimte gegeven. Deze maand staat in het teken van onderhoud. Zodat, als de gasten komen, alles er weer netjes bij staat.
Lezen
Wat stoer dat je op avontuur bent gegaan bij The School of Life Amsterdam. Jij houdt je veel meer bezig met de theoretische kant van het schrijven dan ik. Jij leest ook veel meer. Vroeger las ik het ene boek na het andere. Nu doe ik meer digitaal. Oh ik koop wel boeken hoor. En die liggen dan in de kast totdat ik een keer zin en tijd heb. Kan even duren.
Eat Pray Love heb ik wel in één keer uitgelezen. De film heb ik ook gezien maar die was toch anders dan dat het verhaal zich door het lezen in mijn hoofd had gevormd. Heb jij dat ook? Dat je liever eerst het boek leest en pas daarna de film ziet? De film is toch altijd de interpretatie van een boek door iemand anders’ ogen.
Carpe Diem
De vraag die Elizabeth stelde: What would be the most interesting thing you could do this year if you did NOT believe your life had to have a purpose?
Haar idee over “divine timing” en het feit dat we ons soms niet bewust zijn van de impact die we hebben op anderen, is inderdaad een eyeopener. Het laat zien hoe belangrijk het is om open te staan voor de kansen die het leven biedt en om ons te concentreren op het hier en nu. Carpe Diem!
Vrijwilligerswerk
Toevallig kwam een soortgelijke vraag op toen we met vrienden een avondje aan het praten waren. “Wat heb je voor een ander gedaan waarvoor je niks terugwilde.” Ik vond hem niet moeilijk te beantwoorden. Ik heb veel vrijwilligerswerk gedaan. Eerst bij het Rode Kruis, ik ging met gehandicaptenreizen mee als persoonlijk begeleider. Fantastische weken waren dat. Later bij de Kiwani’s, een serviceclub die zich inzet voor goede doelen voor kinderen. We organiseerden elk jaar het kerstfeest voor gezinnen die dat zelf niet goed konden realiseren. Ik hielp een ondernemende Marokaanse jongen een project voor vluchtelingen op te zetten, ik zamelde geld in voor het KWF en nog meer. Nog steeds vind ik het fijn als ik iets kan betekenen voor iemand. Op de vraag: “Waar kun je jou voor wakker maken?” Antwoord ik altijd: ”Als je me nodig hebt.” Uiteindelijk krijg ik daar toch wel iets voor terug. Voldoening! Of telt dat niet?
Creativiteit
Ben jij het eens met Elizabeth dat creativiteit uit de lucht komt vallen? Ik maar deels hoor. Ja soms, als ik iets bijzonders beleef dan wil zo’n verhaal eruit. Dan ga ik zitten en binnen no time staat er iets publiceerbaars. Maar als het te lang duurt, zoals nu bij deze Pendelpost, dan ga ik zoeken naar inspriratie. Anders gaat diezelfde Pendelpost in mijn haar zitten jeuken. Mij helpt meestal een wandeling in de natuur. You’ll get notified… ik wilde dat het waar was!
Geluk
Dirk de Wagter, die ken ik niet. Al zie ik hem de laatste tijd vaker voorbij komen. Maar hij houdt van muziek en ik ook. Dus ben ik gaan googelen. Hij geeft mooie inzichten over “geluk”. Geluk, wat is dat voor jou, Manon? En ik zou het eigenlijk ook we wilen weten van onze lezers. Ik zal de vraag niet meteen voor mezelf beantwoorden. Jullie mogen “los” op geluk. Ik kijk uit naar de antwoorden.
You’ll get notified
Bericht 1-2023
Manon
30-01-2023
Het is maandagavond 30 januari als ik dit schrijf en vanmiddag ben ik bij jou op bezoek geweest in Markelo, Ingrid. Nog wat flessen olijfolie ophalen. Een rit van anderhalf uur, muziekje op en een zonnetje onderweg. Mij straf je er niet mee.
School of life Amsterdam
Sinds vorig jaar heb ik de School of Life Amsterdam ontdekt. De eerste drie maanden van het jaar deed ik mee met ‘Schrijvers lezen klassiekers’. Een aantal gerenommeerde schrijvers, denk onder andere aan Adriaan van Dis en Anna Enquist, werden geïnterviewd over een ‘klassieker’ uit de literatuur, door henzelf gekozen. Wij als deelnemers lazen de boeken van tevoren en konden tijdens de live sessie via de chat vragen stellen. Geweldig vond ik dat. Mooie manier om klassiekers zoals Madame Bovary (Flaubert), Hersenschimmen (Bernlef), Wij slaven van Suriname (De Kom) en De onderspitdelver (Thomas Bernard) te lezen.
Eat, pray, love
Eind van het afgelopen jaar werd ik via de nieuwsbrief van De School of Life geattendeerd op twee interviews/workshops die meteen de eerste week van januari zouden plaatsvinden. Op maandagavond 2 januari trapte Elizabeth Gilbert af. Velen van jullie kennen wellicht de film Eat, pray, love met Julia Roberts in de hoofdrol? Dat boek is geschreven door Elizabeth Gilbert. Voor mijn afstuderen las ik haar boek ‘Big Magic’, dat kan ik je ook alleen maar aanraden. Leest lekker weg en biedt een vracht aan ideeën om je creativiteit op gang te helpen en te houden
Maar goed, even terug naar de avond van 2 januari. Het was een bijzondere avond met een groot internationaal gezelschap. Elizabeth Gilbert vertelde hoe het haar de afgelopen twee Covid-jaren was vergaan en hoe zij haar creativiteit op gang hield en aanboorde.
Wat mij vooral is bijgebleven is dat ze zei dat iedereen maar impact wil maken. Impact op een dusdanige manier dat andere mensen daarvan onder de indruk zijn. Dat zorgt bij heel veel mensen voor veel stress, is haar mening. Vervolgens vroeg ze aan ons tijdens de workshop: “Write about a time in your life that you were, purely accidentally, at the right place at the right time and helped somebody.”
Haar boodschap: vaak ben je je niet eens bewust van de impact die je maakt op anderen. Je bent er niet bewust mee bezig. Je bent per ongeluk op het juiste moment op de juiste plek om iemand te helpen. Ze noemt het ook wel ‘divine timing’. En als je daar goed over nadenkt, zijn er dus heel wat van die momenten dat je er was voor iemand anders, zonder dat je bewust bezig was om impact te maken.
Ik vond dat een eyeopener.
Vervolgens stelde ze de vraag: What would be the most intresting thing you could do this year if you did NOT belief your live had to have a purpose? Met andere woorden, wat zou je het liefste doen als je niet iets zou moeten van jezelf…
Ik ben benieuwd wat de lezers van onze Pendelpost daarop zouden antwoorden Ingrid. Wat zou jij dan doen?? Mijn antwoord zou zijn: Vooral genieten van al de kleine mooie dingen in het leven en niet uitstellen tot morgen wat je nu al kan doen.
You’ll get notified
Een laatste les van Elizabeth Gilbert was haar ervaring tijdens Covid. “Wees niet bang dat creativiteit verstek laat gaan. Het universum geeft een seintje en dan weet je wat je moet doen. ‘Just hang out there, you’ll get notified.’ Dat is ook wel een geruststellende gedachte. Het komt vanzelf en dan weet je wat je moet doen.
Dirk de Wachter
Op 5 januari was er een interview met de Belgische Psychiater Dirk de Wachter. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar voor € 37 had ik zowel Gilbert als De Wachter, dus ik dacht dat kan geen kwaad. Ken jij hem Ingrid?
Wat een ongelooflijk erudiete, aimabele man. Hij is ernstig ziek en er bestaat een kans dat hij eerder dan hij zelf wil, zal overlijden. Ik was enorm onder de indruk van deze man. Ik doe hem te kort door alleen een paar uitspraken van hem te quoten. Ongeveer een maand geleden was hij ook te gast in Buitenhof. Als mensen hem aan het woord willen zien.
Een aantal uitspraken die hij deed op 5 januari:
‘Samen triest zijn is ook een beetje mooi. Dat is heel erg verbindend en liefdesbestendig’
‘Kunst is gemaakt om in het leven te savoureren, lastigheid van het leven grond te geven.’
‘Troost zit in kleine dingen die dichtbij zijn en niets kosten. Troost moet gratis zijn.’
En wat hij ook zei als ervaringsdeskundige. “Geef geen goede raad. Luister gewoon. We kunnen niet goed stil zijn. Maak een wandeling naast elkaar, dan is het makkelijker om stil te zijn.’ Mensen willen als iemand ziek is, zoals De Wachter, goede raad en advies geven. Daar zit zo iemand helemaal niet op te wachten. Die wil gewoon gehoord worden en niet horen dat de ander ook zoiets heeft meegemaakt, zelf of in zijn omgeving. Luister alleen maar…
Dirk de Wachter is liefhebber van kunst en van muziek. Zo zegt hij over Leonard Cohen. “Hij is mijn compaan in de eenzaamheid, in the darkness.”
Met deze twee bijzondere avonden is mijn jaar goed begonnen Ingrid. En het werd nog beter met de geboorte van ons tweede kleinkind vorige week dinsdag.
Hoe is jouw jaar begonnen?
Praten met een stok
Bericht 23
Ingrid
11-12-2022
Ken je dat? Je vertelt op een verjaardag over iets dat je is overkomen. Je bent vol van je verhaal en op het moment dat je even ademhaalt neemt iemand het verhaal over om er zijn eigen ervaring overheen te praten. Je wilt eigenlijk jouw verhaal afmaken maar de luisteraars hangen al aan de lippen van de nieuwe verteller. Je blijft een beetje verbaasd en gefrustreerd zitten.
Manon, jij schreef over de talking stick. De stok die, als jij hem vast hebt, ervoor zorgt dat de mensen om jou heen alleen maar mogen luisteren. Je kunt dan je hele verhaal of inzicht vertellen, herhalen, aanscherpen en toelichten. De mensen om jou heen mogen alleen vragen stellen om te checken of ze je goed hebben begrepen. En als je klaar bent met vertellen geef je de stok aan iemand anders die jouw verhaal samenvat.
De indianen deden dat lang geleden op deze manier rondom het kampvuur. Dat zou wat zijn op verjaardagen hè?
Jij liet mij de talking stick zien die jouw broer voor je heeft gemaakt. Zo’n echt stevige stok die ergens voor staat. Als iemand niet naar je luistert kun je hem er altijd nog een klap mee op z’n kop geven. Wist je dat er ook kleine persoonlijke attributen aan zo’n stok kunnen hangen? Symbolen die de stok betekenis geven.
Wist je dat een olijftak het symbool is voor vrede, verzoening en hoop? Ik denk dat ik een praatstok van olijfbomenhout ga maken!
Ommekeer
Jij had, bij presentatie van jouw magazine, nog een symbool bij je, een steen met de tekst “ommekeer”. Voor jou kwam die op 8 oktober. Je besloot dat dat boek er gaat komen en nam beslissingen die je dichter bij je doel brengen. Je studeerde onlangs af als storyteller. En je maakte een prachtig magazine. Voor alle lezers hier te downloaden: Vonk_Magazine
In mijn leven kwam regelmatig een ommekeer. Dat was zeker geen omkeren maar altijd een stap vooruit. Een beetje spannend maar ook vol energie. Ik had wel wat eerder van die talking stick willen weten. Ik leerde hem pas kennen toen ik zelf manager was. Ook toen heb ik hem te weinig ingezet, liet ik mij te vaak leiden door de waan van alledag.
Ik kan mij een bijeenkomst herinneren waarbij ik de teamleden vroeg om over elk lid drie positieve dingen op te schrijven. Iedereen kreeg zo een hele flap met oppeppers. En iedereen ging vrolijk naar huis. Ik wilde expres geen verbeterpunten horen die dag. Die wisten we echt wel van onszelf. Vanuit het goede gevoel namen we ons vanzelf voor ervoor te gaan.
Voornemen
Dit is waarschijnlijk de laatste pendelpost van 2022. Ik kijk terug op een jaar vol schrijfsels. Blogs, nieuwsbrieven, sociale media en heel veel correspondentie. Ik hou ervan. Mijn voornemen voor het volgend jaar is om meer op typefouten te letten. Ik wil soms te snel en druk al op enter voordat ik heb gecheckt of alles wel volgens de regeltjes is.
Niet echt een indrukwekkend voornemen maar ik kan niks spiritueels of belangrijks bedenken. Ik schreef er een blog over. Over mildheid, liefde en een kerstbal.
Manon, ik wens jou en Ron fijne feestdagen en een gelukkig nieuwjaar!
En dat wens ik natuurlijk ook al onze lezers. Warmte in je hart en, met de energieprijzen van tegenwoordig, ook in je huis!
Ik (k)en mijn ikken…
Bericht 22
Manon
05-12-2022
Woensdagmiddag 16 november was het zover. Mijn darmen die ochtend vertelden dat er ’s middags iets stond te gebeuren. Eenmaal in de auto op weg naar Utrecht viel de spanning van mij af. Met ‘Hot August Night – Live at the Greek Theater’ van Neil Diamond op de speakers, wist ik dat ik het kon en ook gewoon zou doen die middag.
En wat een feestje was het. Ik mocht als tweede het podium op. Mijn mede-chief Ada legde de lat meteen hoog voor de rest die nog aan de beurt kwam.
Ik had besloten dat ik het zonder PowerPoint of wat dan ook zou doen. Een paar attributen vergezelde mij die middag: mijn vulpen, de kiezelsteen met het woord ommekeer, het boek ‘De weg van het luisteren’ van Julia Cameron, het boek ‘Bezonken rood’ van Jeroen Brouwers, het door mij gemaakte magazine VONK | een creatief magazine vol inspiratie en als klapstuk de Talking Stick die mijn neef Wout Koppers voor mij gemaakt had.
Met een Talking Stick in je hand, ben jij aan het woord. Net zo lang totdat jij het gevoel hebt dat je daadwerkelijk gehoord bent. Pas dan geef je de Talking Stick terug of door aan iemand anders.
Ik weet dat jij in jouw werk bij Van Harte & Lingsma ook gewerkt hebt met de Talking Stick Ingrid. Ik wil deze Talking Stick veelvuldig gaan inzetten om ervoor te zorgen dat de verhalen loskomen, dat mensen zich gehoord voelen, omdat hun verhaal gehoord mag en misschien wel moet worden.
Het was 8 oktober 2020
Okee, weer even terug naar de woensdagmiddag. Daar stond ik dan op het podium voor ongeveer 50 mensen en het was muisstil. Ik opende mijn verhaal met de woorden: “Het was 8 oktober 2020 en ik reed bij mijn broer weg in Westmaas, richting Nieuw-Vossemeer. Ik had mijzelf een dag van ‘Levenslessen tot levenskunst’ cadeau gedaan. Het was daar op die plek dat ik hardop zei dat ik een boek wilde schrijven en dat dit boek over het leven van mijn oma zou gaan…”
Die achtste oktober is voor mij een dag om nooit meer te vergeten. Het was de oproep tot avontuur. De start van de Reis van de held in optima forma, met alle weerstand, tegenslagen, dolken, mentoren en alle archetypen die mij hielpen dan wel ongelooflijk dwarszaten. En die reis is nog steeds bezig…
Wat was het fijn om te merken dat ik het nog steeds heel erg leuk vind om op een podium te staan en mijn verhaal te mogen vertellen. Mensen meenemen in jouw reis, met alle hoogte- en dieptepunten die daarbij horen. En wat voelt het heerlijk om nu lid te mogen zijn van de clan van chief storytellers.
De rest van de dag en avond bracht ik in een soort roes door. Aansluitend ging ik met twee vriendinnen naar Maastricht voor een paar dagen en daarna… Daarna stortte ik fysiek in elkaar zeg maar. Mijn lichaam gaf aan dat het wel even goed was. Alleen was ik zo dom geweest om alles wat ik tot na 16 november kon uitstellen in die week erna te plannen. Niet handig, op zijn zachtst gezegd…
De diepte in
Ik zie ons nog zitten aan de lunch in de bergen na het zoeken naar truffels. We hadden het over onze pendelpost en dat we eigenlijk wat meer de diepte in wilden. De vraag is hoe diep willen we gaan? Hoe kwetsbaar willen we ons opstellen? Wat zouden onze lezers daarvan vinden? Wat zouden zij van ons willen weten? Misschien moeten we het ook gewoon aan hen vragen…
Ommekeer
Ik schreef volgens mij al eerder dat de Leergang Chief Storyteller mij persoonlijk veel gebracht heeft. Voor mij is het daadwerkelijk een ommekeer geweest. De kiezelsteen die ik de eerste dag in de groep van de vloer pakte, met daarop geschreven het woord ‘ommekeer’, kon niet bevroeden welke ommekeer hij teweeg zou brengen. Het was een teken aan de wand. Een teken dat ik niet had willen missen.
Onbewust bekwaam
Tijdens de leergang maakte ik kennis met de archetypen. Wezens die ik interessant vond, spannend, maar ook eng. Wezens waarvan ik dacht dat die zich buiten mij bevonden. Niets bleek minder waar. Ze wonen in mij.
Het zijn de vele ‘ikken’ in mij leven, die ieder voor zich om een plekje vechten. Dat gaat soms gepaard met wat ‘geweld’, met tranen, met verdriet, maar ook met vreugde en plezier en blijdschap. Ik ben blij met mijn ‘ikken’ en ik kan ook steeds beter omgaan met al die ‘ikken’. Soms is het nodig een ‘ik’ het stuur te geven. Soms is het nodig om de ‘ik’ die te lang aan het stuur heeft gezeten, naar de kofferbak te verplaatsen. Die ‘ik’ is op dat moment niet zo behulpzaam. En lees voor ‘ik’ ook gerust ‘archetype’.
De Leergang Chief Storyteller en het onderzoek dat ik verrichtte naar het creatief proces bij mensen en de hulpbronnen die ze aanboren om aan inspiratie te komen, in de flow te komen en te blijven en wat ze doen als ze vastlopen, heeft mij enorm veel helderheid en inzicht verschaft over juist die archetypen. Zelfs als mensen niet afwisten van het bestaan van archetypen, waren ze toch in staat ze met ogenschijnlijk gemak in te zetten. Ze waren ‘onbewust bekwaam’.
Dat sluit mooi aan op jouw kwadrant ‘bewustheid en bekwaamheid’ Ingrid. Veel mensen zijn al onbewust bekwaam. Ik zou jouw schrijven ook in die categorie plaatsen al vind jij jezelf bewust onbekwaam. En nee ga vooral niet nadenken als je schrijft, blijf het vooral doen zoals je het nu doet.
Zen
Het olijven plukken bij jullie in Molise was een beleving die ik niet had willen missen. Ook al hebben we maar één ochtend echt geplukt. Met de grote elektrische harken de olijven uit de boom tikken, werkte verslavend. Zen werd ik door met gewoon met mijn handen de onderste olijven van de boom te plukken. Gewoon even lekker in je eigen gedachten zittenen de rust ervaren om daar op dat moment te zijn.
Inmiddels heb ik deze nieuwe oogst olijfolie kunnen proeven en oh wat is die weer lekker. Ik heb geen tips, want het was een en al tops…
Ingrid er valt nog veel meer te vertellen, maar dan wordt deze pendelpost wel heel erg lang.
Geniet van de feestdagen, samen met familie en vrienden. Gaan wij ook doen. Eerst volgende week een paar dagen Kopenhagen met goede vrienden… Langzaam toewerken naar Kerst.
Bericht 21
Ingrid
02-11-2022
Storyteller
Die studie van jou, Chief storyteller, maakt mij nieuwsgierig en zelfs een beetje onzeker. Want jij weet onderhand precies hoe je een verhaal moet vertellen. Hoe je begint, naar de kern toewerkt en op een mooie manier afsluit. Hoe je gebruik maakt van bijvoeglijke naamwoorden of juist niet. Hoe je punten en komma’s op de juiste plek zet.
Nu ben ik redelijk goed in Nederlands maar juiste spelling en grammatica maken nog geen goed verhaal. Oh en de volgers die me nu op mijn fouten gaan wijzen: Nee, typen kan ik niet!
Ik rotzooi maar wat aan het probeer in mijn blogs korte zinnen te gebruiken. Dat is mijn stijl.
Bewustheid en bekwaamheid
Ken je het kwadrant “bekwaamheid en bewustheid”? Ik bevind me, wat schrijven betreft, in het kwadrant bewust onbekwaam. En eigenlijk past me dat wel. Als ik me erin ga verdiepen verandert mijn spontaniteit misschien. Of ik schrijf een bestseller, dat kan ook.
Afstuderen
Jij studeert dus binnenkort af. Dat vind ik echt knap. Ik weet hoe hard je eraan hebt gewerkt en ik ben ervan overtuigd dat je met mooie cijfers straks aan ons vertelt hoe het is gegaan. Dat boek komt er dan later wel. Als je er bijvoorbeeld je dagelijks werk van hebt gemaakt. Dat is wel een beetje een luxe. Handig als er geen brood op de plank hoeft te komen. Volgens mij heb jij die weelde dus ik verwacht de eerste editie eind volgend jaar!
Voor nu wens ik je veel succes en ik duim voor je.
Familieopstelling
Je vraagt of ik dat wel eens heb gedaan. Nee, ik heb er wel veel over gehoord en nog nooit iets negatiefs. Ik ben er zelfs nieuwsgierig naar. Maar het is er nog niet van gekomen. Ik zou ook niet weten waar ik het kan doen.
Ik heb je inmiddels uitgehoord en nu ben ik nog nieuwsgieriger.
Olijven oogsten
De oogsttijd is weer voorbij. Als we nu buiten lopen horen we geen harken meer. Dat is zo grappig in deze tijd. De boeren gaan in oktober allemaal oogsten en dan hoor je overal het gezellige geratel van de harken. Behalve bij onze buren. Die oogsten met de hand. Met kleine harkjes, ladders en de héle familie komen ze in het weekend naar hun boomgaard en ze gaan door tot de zon bijna onder is. Hun boomgaard grenst aan die van ons en we horen hier geen harken maar het vrolijke en luidruchtige Italiaanse gebabbel.
Lees hier het verslag van onze twee oogstweken.
Ron en Manon
Jullie waren erbij! Jij en Ron. Zo leuk om jullie een tijdje mee te maken. Wat vond je eigenlijk het leukst! Het oogsten of toch het truffel zoeken met Axel? Heb je nog tips en tops? Dat vragen we eigenlijk altijd. En zodoende veranderen we elke keer weer iets. Mijn lijstje voor de volgende keer groeit alweer.
Jij verkoopt trouwens als een volleerd olijfolieverkoper. Dré en ik moeten het hele land door om overal olie te brengen, jij gooit het in je netwerken en hoppa, vijftig liter verkocht.
Incredibilmente buono! En superbedankt!
Sinterklaas
Maar nu hebben we kleinkinderen en wordt het een ander verhaal. Nog steeds vind ik het verhaaltje rond de Goedheiligman niet echt leuk. Ik was ooit kleuterleidster en zag hoeveel stress sommige kinderen ervan hadden.
Maar we gaan het vieren! Met cadeautjes voor de kinderen. Met de volwassenen hebben we lootjes getrokken. Mijn gedicht is al bijna klaar. Ik kan hier natuurlijk niet schrijven wie ik heb gertokken want de familie leest mee. Volgende keer hierover meer. Dan loopt het misschien al tegen de kerst. Ook altijd een dankbaar onderwerp. Hoe vieren jullie de decemberfeesten?
Chief
Bericht 20
Manon
19-10-2022
Chief
Ha Ingrid, ik schrijf deze 20ste pendelpost op Schiphol om naar Napels te vliegen en vandaaruit naar onze B&B in de buurt bij jullie. Het gaat er eindelijk van komen, het olijvenplukken in Molise…
Jij en onze volgers moesten even wachten op deze pendelpost. Het was hard werken, maar zoals het er nu naar uitziet kan en mag ik 16 november afstuderen als Chief Storyteller.
Daar ben ik dus de afgelopen maanden heel druk mee geweest. Ik heb 22 mensen geïnterviewd over hun creatieve proces, hoe ze opstarten, waar ze hun inspiratie vandaan halen, wat ze doen als ze vastlopen en hoe de archetypen, ook wel oerkarakters of innerlijke gidsen genoemd, behulpzaam kunnen zijn of juist niet.
Dat heeft mij in ieder geval een hoop inzichten opgeleverd en ook richting gegeven hoe ik straks mijn ‘Chief-zijn’ wil inzetten. Daarover later meer. Eerst maar afstuderen voor het echie.
Dat boek…
Dat boek heeft op een wat lager pitje gestaan omdat afstuderen even prioriteit had. Dat kan namelijk maar twee keer per jaar. Maar na 16 november heb ik daar weer tijd voor en ja Ingrid, dan ga ik er ook daadwerkelijk tijd voor inplannen. Ik weet nog niet of ik er elke dag aan wil en kan schrijven of dat ik een dag in de week of een paar dagdelen per week gaat lukken. Ik denk dat ik dat ook moet ondervinden.
Wat ik geleerd heb van de auteurs die ik geïnterviewd heb, is dat een dagelijkse activiteit ervan maken wel helpt. Je blijft dan in de flow. Een auteur, een echte zeg maar, ik weet even niet meer wie, zei ooit: het is gewoon werk. Dus ’s morgens gewoon meteen aan het werk, pauze en weer door.
Fantastische zomer
Als we een mooie zomer hebben, klagen we omdat er te weinig water valt. Dit jaar was dat extreem. En ja ik voel mee met iedereen die dat treft, maar ik heb genoten van een fantastische zomer. Ben blij dat we zo meteen bij jullie nog even wat nazomer gevoel kunnen meepakken. Heerlijk om elke dag buiten te beginnen met een heerlijk kopje koffie. Als de omgeving nog in een soort van diepe rust verkeert en ik achter ons huis zit met dat kopje koffie. Echte geluksmomentjes zijn dat. Dan had ik al wel gelopen met onze toen nog pup Noah. Inmiddels is deze dame in de pubertijd aanbeland met haar 9 maanden. Het is een heerlijke knuffelhond die het liefst bij je op schoot kruipt.
Nu wij naar jullie toevliegen, zijn onze honden in de goede handen van mijn schoonzus en zwager. Die zitten in ons huis en passen op. Fijn gevoel.
Pepers
Je schreef dat je heel veel pepers hebt. Jammer dat ik ze niet kan meenemen in onze handbagage. Misschien als jullie straks weer naar Nederland rijden met al die flessen olijfolie. Wij hebben deze zomer ook pepers gehad in onze tuin. Verschillende soorten, waarvan een heel klein soort die echt ‘bloody hot’ is. Wij houden er wel van.
Stel je verhaal op
Ingrid heb jij weleens een systeem- of familieopstelling gedaan? Ik kwam er voor het eerst mee in aanraking toen ik een driedaagse training ‘Narratief coachen’ volgde. Ik vond het heel intrigerend en bijzonder om te zien en te voelen wat er gebeurde.
Vorige week deed ik een eendaagse ‘Stel je verhaal op’. Daar was ik zelf actief in een opstelling betrokken. Heel bijzonder, veel emotie en heel veel stof tot nadenken.
Niet om allemaal hier te delen, misschien onder het olijven plukken.
Ik berg mijn macbook op en zie je vrijdag!
Pepertjes
Bericht 19
Ingrid
21-09-2022
Hoi Manon!
Even tussendoor aan je laten weten dat ik het zo leuk vindt om samen heen en weer te typen! Hier komt de negentiende pendelpost! Over het weer, pepertjes en zenuwen. Over boekenschrijven en over de zomer die nu bijna voorbij is.
Het regent!
En dat is maar goed ook want het land kan wel wat water gebruiken. Augustus is de warmste maand in Italië. Niet bepaald de mooiste. De meeste gewassen zijn geoogst. De boeren steken hun land in de fik. Ze nemen ook even de bermen mee want anders gebeurt het niet. Dan groeien de wegen dicht met riet en onkruid. Dat er iets moet worden gedaan begrijp ik wel maar mooi is het niet.
Toch is het tegelijkertijd ook hoopgevend. Een paar dagen na het afbranden zie je de groene sprietjes alweer door de geblakerde grond opkomen. Nee, je hoeft me niet te vertellen dat dat het meest onuitroeibare onkruid is dat er bestaat. Ik put er hoop uit. Je wilt het niet in je tuin maar langs de weg vind ik het mooi.
Zomer
Het was een warme en gezellige zomer. Echt zo’n zomer die je vroeger in Nederland ook had. Je dacht dat er geen einde aan zou komen, maar voor je ’t weet was heel die zomer alweer lang voorbij!
Ik denk dat we volgend jaar in augustus in Nederland zijn. Kunnen we meteen wat vakantieopvang voor de kleinkinderen doen.
Boek
Je bent nu echt aan je boek begonnen! Gefeliciteerd en respect! Je bent ook vrij duidelijk over dat je hier verder niks over gaat delen. En dat maakt me nou juist zo nieuwsgierig!
Heb je een vaste tijd waarop je schrijft? Zit er enige dicipline in? Hoe is jouw schrijfstructuur? Of heb je die niet en kun je elke dag niet wachten tot je met je vulpen en notitieblok op het bankje zit? Lijkt me trouwens best ongemakkelijk of is er een tafel bij? En wat handig dat jij een peper in je pen hebt!
Ik denk nog wel eens aan de opzet van mijn boek. Vooral ’s nachts trouwens en dan weet ik heel goed hoe het moet. Maar overdag is het lastiger. Dan moet ik het doen en dat doe ik dan niet. Dan typ ik korte berichtjes op Twitter of ik rammel er een blog uit. Of een pendepost. Iemand opperde ooit dat ik alle blogs wel in een boek kan uitgeven. Maar ze staan al online waarom zou je er een boek van kopen?
Manon volgen?
Vonkelende verhalen
Vonkelende verhalen op Instagram
Zoet en pittig
Heb je nog extra pittige pepers nodig? Als je in oktober bij ons komt voor het oogstfeest dan zal ik je er een paar geven. Voor de broodnodige schrijfmotivatie!
We hadden dit jaar een flinke peperoogst. Ik heb ze aan elkaar geregen en voor het raam te drogen gehangen. Ervaring: Als je pepers rijgt moet je daarna niet in je ogen wrijven! Ook niet nadat je je handen hebt gewassen.
We hadden ook veel vijgen. Ik heb er twee keer jam van kunnen maken. De B&B gasten vonden het heerlijk en ik gaf ze een potje jam cadeau. Ze zijn al bijna op.
Ook lekker: Vijgen in vieren snijden en bestrooien met kaneel en honing. Even omnder de grill en opdienen met een bolletje vanille-ijs.
Besparen
Hoe is het met jullie huis in Friesland? Is het een beetje een goed geisoleerd? Werden jullie ook verrast door een hoge energierekening? Nou, wij wel. Zowel in Markelo als in Molise kijken we nu hoe we daar beter mee om kunnen gaan. Een beetje rondzoeken op internet leverde al aardig wat energiebesparende tips op.
Dat je ramen en deuren dichthoudt snappen we wel maar dat je ook energie lekt als je de stekkers in het stopcontact laat zitten wist ik niet.
De tip van maximaal vijf minuten douchen is niet aan ons besteed. We hebben geklokt en we hebben aan drie minuten genoeg. En dan zijn we echt schoon hoor!
We doen één keer per week boodschappen. Dat scheelt al veel. Want zo lopen we niet meer tegen lekkere koopjes aan of dingen die heel handig lijken maar die we eigenlijk niet nodig hebben.
En we gaan minder vaak heen en weer van Italie naar Nederland maar als w egaan blijven we er langer. Dus gaan we na de oogst in oktober naar Nederland en dan blijven we tot na de kerst.
Heb jij nog handige tips?
Examenvrees?
Daar had ik nooit last van. Ik was ook nooit zenuwachtig voor gesprekken rond een nieuwe baan. Weet je waardoor bij mij het zweet uitbreekt? Als ik mijn planning niet kan overzien. Dan gaat het malen in mijn hoofd en worden alle afspraken grote bergen waar ik niet overheen kan kijken. Ik ben dan ook gezegend met een man die met militaire precisie de agenda bijhoudt. Want dat is het vreemde, ik ben een chaoot eersteklas. Pas als ik ’s nachts wakker lig omdat mijn boekje vol loopt ga ik lijstjes maken.
Ik ben benieuwd hoe jouw afstudeerwerk wordt beoordeeld. Kan ik je ergens mee helpen? Manon, ik wens je er veel succes en wijsheid bij en vooral ook veel plezier! Tot de volgende pendelpost!
Indian Summer
Bericht 18
Manon
07-09-2022
Indian Summer
In Nederland zijn we nog met een heerlijke nazomer bezig. Het schijnt dat halverwege deze week de hemelsluizen zich openen en er eindelijk weer wat water op de gortdroge grond terecht gaat komen. Ik weet dat het goed is en toch zit ik er niet echt op te wachten. Regen verveelt mij bijzonder snel en dan verlang ik weer naar het moment dat ik zonder jas naar buiten kan lopen. Maar ja de meteorologische herfst is al begonnen of ik het nu wil of niet.
En ook de herfst kan mij bekoren. Het verkleuren van het blad aan de bomen, het mooie licht en de lage zon zorgen voor adembenemende beelden. Niet voor niets wordt het de Indian Summer genoemd. De fotocamera van mijn iPhone draait dan overuren. Dat zal jou niet vreemd in de oren klinken als ik kijk naar al die mooie beelden die ik van MooiMolise op twitter voorbij zie komen Ingrid.
Olijven plukken
We kijken uit naar de dagen in oktober dat we bij jullie olijven gaan plukken. De B&B en het vliegtuig zijn al geboekt, nu nog een auto boeken. Neem het mij elke keer voor en dan vergeet ik het weer. Heb het nu in mijn agenda gezet om te gaan doen. Heb je nog tips voor de huur van een auto? Gewoon al van tevoren een auto huren of pas als we aankomen?
En ja die olijfolie smaakt natuurlijk beter als daar bloed, zweet en tranen van jezelf in zit… Dat geloof ik graag.
Het echte werk
De afgelopen twee maanden heb ik 22 interviews gehouden, bijna allemaal live, voor mijn afstuderen tot Chief Storyteller. Stuk voor stuk boeiende en mooie gesprekken waardoor het afstuderen voor mij nu al geslaagd is. Daar zal de Storytelling Academy wel geen genoegen meenemen vrees ik. Er moet straks iets van een product of dienst opgeleverd worden. Komend weekend en de dagen erna samen met een mede chief in opleiding ga ik er hard aan werken. De ervaring leert dat onder druk alles vloeibaar wordt. Dus dit hopelijk ook. Eerst maar alle interviews doorwerken en zien wat een schat aan informatie die mij opleveren. Zestien oktober moet ik alles aanleveren, dus ik word er wel een beetje onrustig van…
Hoe was dat voor jou vroeger op school en in je studietijd Ingrid. Examenvrees of ging het je allemaal gemakkelijk af?
Brievenproject
In een van de vorige pendelposts schreef ik over het #brievenproject van de Storytelling Academy. Ik had zo enthousiast gereageerd dat Mieke Bouma (oprichtster van de academy) op een gegeven moment vroeg of mijn brief al in aantocht was. Toen moest ik natuurlijk aan de bak. De lezers van mijn ‘Mail voor Vonken Vangers’ hebben er al kennis van kunnen nemen. Voor ieder ander is de brief die mijn vulpen aan mij schreef hier te lezen. En mocht je op de hoogte willen blijven van mijn gedachtenspinsels, dan mag jij je natuurlijk gewoon aanmelden voor mijn ‘Mail voor Vonken Vangers’. Even naar Vonkelende Verhalen gaan, naar beneden scrollen en rechtsonder aan de pagina kan jij je aanmelden.
De kop is er af
En…het eerste hoofdstuk van mijn boek is geschreven. En nee, niemand mag het lezen. De enige die het leest is mijn schrijfcoach. Zelfs Ron mag het niet lezen. Ik hou het bij mijzelf totdat ik klaar ben om het aan de buitenwereld te tonen. Het blijkt een kwetsbaar proces, maar ik ben wel blij dat wat zich lange tijd in mijn hoofd afspeelde, nu op papier vorm begint te krijgen.
Oogsten
Bericht 17
Ingrid
27-08-2022
Wat ontzettend leuk dat Ron en jij naar Molise komen om een weekend olijvenoogsten mee te maken. Weet je dat de olie nog lekkerder smaakt als je hem zelf hebt geoogst?
We organiseren sinds vorig jaar twee oogstweekenden in plaats van één. De reservelijst* was altijd langer dan het aantal mensen dat we konden laten meedoen. Nu hebben zich in beiden weekenden 20 enthousiastelingen ingeschreven. Jong en iets ouder door elkaar. Dat geeft een leuke dynamiek. Op vrijdagmiddag komt iedereen aan en met een drankje in de hand is het binnen een half uur een gezellige groep. Tegen de tijd dat het eten op is en tijd is om naar bed te gaan willen de meesten nog niet weg. Maar wij zijn streng. De volgende ochtend gaan we om 07.00 uur de boomgaard in.
Dré en ik zijn deze dagen aan het onderhandelen met de restauranteigenaren en de mensen van de excursies. We willen de weekenden graag toegankelijk houden.
*Op dit moment is de reservelijst leeg. Er hebben zich onlangs een paar mensen afgemeld dus we hebben weer een paar plekken.
Ritme van de natuur
Doen waar je blij van wordt! Wie wil dat nou niet? Als het dan ook nog voldoende geld oplevert is dat fantastisch. Ik vond het zzp’er zijn uiteindelijk een beetje een eenzaam bestaan. Ik had een salestraining ontwikkeld van in totaal tien dagen. Die kon je dan in modules afnemen. Dat liep lekker en dat vond ik heerlijk om te doen. Maar ik heb, in het begin, ook opdrachten aan moeten nemen omdat er anders niet genoeg geld binnenkwam. Toen het wat beter ging heb ik daarvan als eerste afscheid genomen.
Nu werk ik alleen nog op het land en in de boomgaard. In Molise is het stil. Je merkt dat als je een paar dagen hier bent. Dan kom je echt tot rust. Geen prikkels, geen gedoe. Gewoon meegaan met het ritme van de natuur.
Een opdracht waar je blij van wordt
Wat een mooie opdracht lijkt mij jouw nieuwe klus. Verhalen schrijven over mensen die een afstand hebben tot de arbeidsmarkt. Ga je ze interviewen? Mensen laten vertellen over henzelf. En dan daarover doorvragen en het dan zo verwoorden dat ze zich er later in herkennen. Mooi werk! Maar ook moeilijk om er niet stiekem je eigen verhaal van te maken omdat verhalen maken nou eenmaal zo fijn is.
Het toeval wil dat ik ooit de teksten voor de website voor een dergelijk bedrijf heb gemaakt. Het was erg leuk om te doen, korte zinnen met niet te moeilijke woorden. Ik heb natuurlijk even gekeken of de site nog online is en de teksten staan er nog onveranderd op. Zou het hetzelfde bedrijf zijn?
Oma
Het is een mooie titel, oma of nonna zoals ze het hier in Italië zeggen. Ik word er blij van. Ollie is natuurlijk erg leuk! Hij is altijd vrolijk. En sinds kort kan hij lopen. Hij is zelf verbaasd over zijn nieuwe vaardigheid, dat zie je aan zijn blije koppie. De wereld is ineens groter! Hij kan verder kijken vanuit zijn nieuwe positie.
De geur van zeilen
Als ik jouw tekst lees over het skûtsjesilen dan word ik helemaal blij. Ik ruik het zoete water en de specifieke geur die je ruikt als je een schip ingaat. Ik hoor het klotsen van het water tegen de romp of het geluid van eenden die met hun snavels de aanslag van de boot snoepen. Kun jij ook herinneringen hebben aan geur of geluid?
Hûske
Wij hadden vroeger een zomerhuisje op de Hege Warren, tegenover de Veenhoop. Het toilet was een houten hûske achter het huis waarin een kist met een gat erin boven de sloot. Als je naar beneden keek kon je zien wat iedereen er had laten vallen. Niks doortrekken! Ook die geur kan ik zo weer oproepen. Ondanks dat dat niet de allerlekkerste lucht was heb ik er fijne herinneringen aan.
Knopen
De skûtsjes startten bij de Princenhof en als de wedstrijd was afgelopen en de overwinning of het verlies werd gevierd met veel bier gingen steevast de tafels en de stoelen van het terras de plomp in.
Die zeillessen gaan jullie vast leuk vinden. Ga maar vast oefenen met knopen. Altijd handig!
Ja of toch nee?
Bericht 16
Manon
21-08-2022
Ha Ingrid, jij vraagt of vakantietijd voor mij voelt als vakantie en of ik tijd neem om bij te tanken. Ja, zeker sinds we vier weken aaneengesloten op vakantie gaan. Dan tank ik echt bij en kan ik ook echt even afkicken van werk. Voorheen gingen we altijd drie weken. Dan had ik een week nodig om af te kicken, een week echt vakantie en dan begon je alweer aan de laatste week. Dus nu gaan we eigenlijk altijd vier weken naar het buitenland.
Corona
Door de mooie zomer heb ik overigens het idee dat ik nog steeds op vakantie ben. Corona gooide vorige week wel even roet in het eten. Uit het niets testten we opeens beiden positief. Dat gaf wel wat stress. Mijn agenda stond vol met interviewafspraken voor mijn afstuderen. Die moest ik allemaal verzetten. Heb een dag zitten kniezen en daarna maar overgegeven… Ben drie dagen echt ziek geweest, maar daarna ging het wel en ben ik lekker in de tuin gaan zitten en veel gelezen. Die gedwongen rust heeft mij goed gedaan. Was die corona toch nog ergens goed voor.
Olijven plukken
En eindelijk gaat het lukken. Ron en ik komen in oktober bij jullie de olijven plukken. Het stond al jaren op mijn bucketlist, maar het kwam er niet van. Mede omdat we vaak in oktober voor vier weken naar Bretagne togen. Dit jaar niet, dus kunnen we komen plukken.
De olijfolie die jullie produceren is bij ons favoriet. Mooi om nu te helpen en dan straks te kunnen zeggen dat er ook door mij geplukte olijven in de fles terecht zijn gekomen. Ik heb alvast een order bij je geplaatst…
Nee zeggen
Een paar weken geleden zei ik ja tegen een nieuwe opdracht. Ik zei ja, terwijl ik eigenlijk wist dat ik het niet moest doen. Kon er niet de vinger opleggen (toen niet) en het lag zeker niet aan de opdrachtgever of de klus. Nee, het zat bij mijzelf. Vorige week hakte ik de knoop door en heb laten weten dat ik de opdracht teruggeef. Vervelend voor de opdrachtgever, maar goed voor mij. Ik leer steeds beter wat wel en niet bij mij past qua opdrachtgever.
Ik ben niet voor niets gestart met ‘Vonkelende Verhalen’. Ik wil graag verhalen schrijven waarbij mensen de hoofdpersoon zijn en niet producten, diensten of een gelikt geautomatiseerd systeem.
Hoe was dat voor jou Ingrid, in de tijd dat je nog als zelfstandig ondernemer aan de slag was. Zei je toen ook weleens ja, waar je later dacht dat had ik niet moeten doen? Ik omarm tegenwoordig ‘nee zeggen tegen anderen is ja zeggen tegen jezelf’. Soms kost het dus nog moeite…
Ja zeggen
Zo zei ik wel volmondig ja tegen een andere opdracht die op mijn pad kwam. Dit bedrijf helpt mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan werk. Daar gaat mijn hart sneller van kloppen. Daar mag ik verhalen schrijven over mensen. Daar geniet ik van.
Skûtsjesilen
Deze weken is Friesland in de ban van het Skûtsjesilen. Zou ook wat voor jou zijn Ingrid als zeilliefhebber. Ik zal het trouwens niet meer over touwen hebben… 😉 Afgelopen week zeilden de IFKS-klasse op het Tjeukemeer. Wat is het toch een machtig mooi gezicht, deze platbodems met die enorme zeilen die vechten voor iedere meter. In het dorp bij ons is het dan drie dagen feest met veel muziek en ongetwijfeld ook veel drank. Door corona kon ik dat biertje niet drinken bij de Fryske Pub, maar we konden wel meegenieten van de muziek…
Veel mensen vragen of wij niet een sloep zouden moeten kopen omdat we in Friesland wonen. Nou vind ik varen op een sloep wat statisch. Als ik het water op ga, dan mag het van mij wel wat actiever. Dus zeillessen staat nog wel op het programma Ingrid, maar is er ook nog niet van gekomen. Wie weet komend jaar.
Weer oma
Zag bij jou een bericht voorbijkomen dat je voor de tweede keer oma wordt. Ik mag nu ook vertellen dat wij ook voor de tweede keer opa en oma worden. Bij onze jongste zoon wordt eind januari een kindje verwacht. Het kwam voor ons echt als een verrassing. Niet dat ze kinderen wilden, maar dat het nu al zo ver is. Wij kijken er in ieder geval weer heel erg naar uit. Het blijven toch wondertjes. Wij mochten begin augustus genieten van onze kleindochter van nu anderhalf. Zij logeerde met haar papa en mama in onze stacaravan. Wat een feestje.
Net zoals niemand je kan vertellen hoe het is om papa en mama te worden, zo moet je ook zelf ervaren hoe het is om opa en oma te zijn. En ja alle clichés kloppen.
Hoe vind jij het om oma te zijn Ingrid?
Vakantie
Bericht 15
Ingrid
08-08-2022
Hoi Manon, voelt de vakantietijd voor jou als vakantie? Neem je de tijd om bij te tanken? Op te laden? Af te koppelen? Te reflecteren?
Voor mij is de vakantietijd extra vol. We hebben gasten in de B&B en familie en vrienden willen komen logeren. Allemaal superleuk maar soms ook wel een beetje druk. Daarom plannen we vaak tussen een paar drukke weken door, een weekje samen. Maar als er dan iemand vraagt of we nog ruimte hebben dan zeggen we “Ja kom maar!”. Want gezellige mensen zijn altijd welkom.
Omdat ik met de jaren toch wat introverter ben geworden fiets ik af en toe in mijn eentje naar het dorp om boodschappen te doen. Een uurtje helemaal met mijzelf en de natuur. Wandelen werkt ook. “Even mijn hoofd leeglopen,” zeg ik dan. Ik kom dan vol energie weer terug.
Het brievenproject laat ik even aan mij voorbijgaan. Bloggen, pendelen en de nieuwsbrief zijn voor nu even voldoende. Dat doe ik met veel plezier. Het moet geen werken worden he…?
Toeval
Jouw Roodkapje-ervaring vind ik mooi. Wat wil het universum je vertellen? Ben je er achter? Die vraag stelde ik mij een aantal jaren geleden toen ik niet lekker in mijn vel zat. Dingen liepen niet zoals ik ze graag zag en ik kreeg er geen vat op. Een periode van ontdekken, voelen, accepteren en loslaten volgde. Achteraf een hele mooie periode maar dat zag ik toen niet meteen. Tegenwoordig sta ik meer stil bij wat er om mij heen gebeurt en welke invloed het op me heeft. Hoe is dat bij jou?
Lijnen
Je beschrijft het geluid van lijnen in de haven, geen touwen, die tegen de mast slaan. Ik ken het maar al te goed. Het zingen van de wind door de masten in een jachthaven. Ooit was ik fervent zeiler, ik had een prachtige Dehler34. Water heeft een rustgevende invloed op me. Ik zei altijd: “Een weekend op het water staat gelijk aan twee weken vakantie”. Tegenwoordig bereik ik hetzelfde resultaat met een uurtje in de boomgaard of in de moestuin. De simpele schoonheid en de stilte van dit land werken louterend en maken me dankbaar. Jij haalt de uitspraak van Kierkegaard aan: Het leven wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen. Ik hou hem erin. Mooi om tijdens een wandeling over na te denken.
Dorpsfeest
Op dit moment logeren de dochter van Dré en kleindochter van zeven bij ons. Wat een gezelligheid. Bij toerbeurt worden wij vermaakt in het zwembad. En als de jongedame omvalt van vermoeidheid (en wij ook) roept ze: “Ik ben niet moe!”
Zaterdagavond gingen we naar een dorpsfeest in de haven van Montenero. Het zou om 19.00 uur beginnen. Maar dit is Italië en om 19.30 uur was er nog geen beweging. Alles moest nog worden opgebouwd. We hebben ons getroost met een echt Italiaans ijsje.
Zondag was er weer een feest. De nacht van de oude stad, la notte del borgo antico. Een tocht door de, met romeinse klinkers bestraatte, steegjes leidde ons langs huizen die door hun bewoners waren opengesteld. We kwamen langs een museum met radio’s, grammofoons en ander antiek communicatiemateriaal. De trotse eigenaar in zijn ooit witte hemd vertelde met grote passie over de geschiedenis van zijn spullen. Op de achtergrond zong vanaf een 33 toerenplaat een dame krakerig haar liedjes. We kregen een rondleiding door een ondergrondse tunnel die tijdens de tweede wereldoorlog diende als schuilplaats maar ook als veilige route voor het vervoer van graan. We aten schapenstikkies aan lange tafels met de dorpelingen en we omhelzden enthousiast de mensen die we herkennen. Un grande abbraccio!
En zo brengen onze logees ook voor ons het vakantiegevoel met zich mee.
Roodkapje
Bericht 14
Manon
21-07-2022
Roodkapje waar ga je hene…
Wat een heerlijke Pendelpost heb je weer geschreven Ingrid. En het kan geen toeval zijn dat nummer 13 er weer een van mijn hand is…😉
Ik vind het wel leuk dat jouw hoofd op hol slaat en je meteen bedenkt dat je dan ook een website kan maken voor je kleinkind waar je alles verzamelt aan beeld, tekst, tekeningen en alles wat je nog meer bedenkt. Ik ga daar ook op aan… Alleen, je zegt het al, bewerkelijk en ik moet mijzelf even in toom houden. Ben nu met te veel dingen tegelijk bezig. Alles is leuk, maar soms wordt het iets te veel.
Brievenproject
Wat ik jou en onze meelezers niet wil onthouden is het initiatief van de Storytelling Academie, het project #Brievenproject. Oprichtster Mieke Bouma kwam op zolder een oud rieten koffertje tegen met allemaal kaarten en brieven. Dat bezorgde haar een aantal onvergetelijke uren en bracht haar op het idee van het #brievenproject.
Iedereen kan mee doen en ik weet inmiddels weer uit ervaring hoe leuk het is om een brief te schrijven. Dus… schrijf je mooiste, ontroerendste, grappigste, verdrietigste brief en stuur hem in. Ik doe mee.
Roodkapje waar ga je hene
Een lief iemand ziet een kaart van Roodkapje, moet aan mij denken en stuurt mij de kaart toe met een lieve tekst. Een week later loop ik ’s morgens vroeg met de pup op de camping en zie vanuit mijn linkerooghoek een boot liggen met de naam Roodkapje. Deze boot had uiteraard een rode kap.
Dat is geen toeval denk ik dan. Wat wil het universum mij vertellen. Ik schreef er een bijdrage over op LinkedIn. Kreeg er mooie reacties op en ook wel tot mijn verbazing kwam het bericht bij veel mensen op hun tijdlijn voorbij. Het houdt dus niet alleen mij bezig denk ik dan.
Afijn, roodkapje zit nu in mijn hoofd en ik vraag mij af wat het universum mij wil vertellen. Moet ik op de gebaande paden blijven of moet ik er juist vanaf? Wil ik gered worden door een jager en zo ja waar moet ik dan van gered worden? Of volg ik de gedachtegang van Freud toen hij Roodkapje analyseerde en stelde dat dit ging om de existentiële vraag ‘Waar kom ik vandaan?’
Ik ben niet zo van de gebaande paden, heb niet het idee dat ik gered moet worden en ben zeker bezig met de vraag waar kom ik vandaan omdat ik met het boek bezig ben, gebaseerd op het leven en de personage van mijn oma. Dus Roodkapje zeg het maar.
Heb jij ook weleens van dit soort ‘tekenen aan de wand’ die je doen afvragen wat daar de bedoeling van is, die je wilt duiden?
Op de camping
Ik schreef net al dat ik al lopend op de camping die boot zag. Die camping ligt ongeveer 500 meter bij ons huis vandaan en daar staat nog altijd onze stacaravan. Als wij aan mensen vertellen dat we even twee weken naar de caravan gaan 500 meter verderop, kijken ze ons toch ietwat verdwaasd aan… Waarom zou je dat in hemelsnaam doen, zie je ze denken.
Nou op de camping zijn we toch weer even in een andere wereld. De caravan staat aan de jachthaven, dus wij horen de hele dag het geklepper van de touwen tegen de mast. Als ik ’s morgens buiten aan het ontbijten ben, zegt een vriendelijke Duitse dame ‘gute appetit’. Ik waan mij in het buitenland. Ik ben gewoon aan het werk, maar wel in mijn eigen tijd en tempo. Ik heb het een workation genoemd.
Archetypen
Voordat ik startte met de Leergang Chief Storyteller had ik weleens gehoord van archetypen, maar had mij er sowieso niet in verdiept. De leergang heeft mij heel erg aan het denken gezet over mijn innerlijke archetypen of innerlijke gidsen. En als je erover nadenkt, ga je ze steeds meer en beter herkennen bij jezelf maar ook bij anderen.
Ik dacht altijd dat ik het stereotype van De Voedster was, met als kwaliteiten zorgzaam, dienstbaar, voedend en als wilsverlangen ‘zorgen en helpen’. Welke archetypetest ik ook doe of hoe vaak ik hem ook anders probeer in te vullen, die voedster als dominant archetype komt er niet uit.
Ik ‘scoor’ hoog op de nar, de kunstenaar, de geliefde, de gelukszoeker en het onbevangen kind. De nar staat voor enthousiast, humoristisch en onthecht, de kunstenaar voor creatief en gedreven, de geliefde voor verbindend en saamhorig, de gelukszoeker voor grensoverschrijdend, nieuwsgierig en onderzoekend en het onbevangen kind staat voor optimistisch, vol vertrouwen en staat open voor iets nieuws. In al deze archetypen zie ik inderdaad veel van mijzelf. Alleen ‘onthecht’ bij de nar die zie ik niet zo.
Op de website van Mieke Bouma en Carol S Pearson valt nog veel meer te lezen over archetypes voor de liefhebber.
En daarna…
Je vraagt wat ik ga doen als ik mijn meesterproef heb afgelegd. Wel, de Leergang Chief Storyteller heeft mij al gebracht tot het opzetten van ‘Vonkelende Verhalen’. Ik wil meer mensen begeleiden bij het ophalen van zijn/haar eigen verhaal en zijn/haar heldenrol daar in. ‘Iedereen is namelijk held in zijn eigen verhaal. Dat is overigens niet een eenmalig verhaal maar continu aan verandering onderhevig. Dat wat in verleden gebeurd is, wordt vaak nu pas begrepen. Kierkegaard zei het al: Het leven wordt voorwaarts geleefd, maar achterwaarts begrepen.
En het lijkt mij fantastisch als ik als schrijfcoach mag fungeren voor mensen die hun verhaal willen opschrijven en er misschien zelfs wel een boek over willen schrijven. Dan komt het echt allemaal samen. Daar ga ik voor. Dat is mijn ‘bliss’ en dat refereert aan de uitspraak van Joseph Campbell ‘Follow your bliss’.
Indianen en godinnen
bericht 13
Ingrid
11-07-2022
Website voor kleinkind
Wat een leuk idee die “brieven aan mijn kleindochter!” Je zou ze zelfs kunnen bundelen en bewaren in een mooi mapje. Roze natuurlijk en de naam van je kleindochter erop met gouden letters!
Mijn fantasie sloeg meteen op hol toen ik het las en ik bedacht dat het leuk is om een soort van dagboekwebsite te maken. Met gedachten, foto’s, herinneringen en ook de mogelijkheid voor het kleinkind om zelf dingen aan toe te voegen die met opa en oma te maken hebben. Het is misschien wel wat bewerkelijk. Ik weet nog niet hoeveel kleinkinderen er nog komen.
Morning pages
Die ben ik ook begonnen. Ik hield het precies twee dagen vol. Ik heb er zelfs een blog over geschreven! Ik moet lachen om mijn eerste morning page. Het fenomeen spreekt mij zeker aan maar het ontbreekt mij aan discipline. Eigenlijk spring ik altijd meteen uit bed om “dingen te gaan doen”. Niks eerst schrijven. Eerst koffie, dat dan weer wel!
Autobiografie
Waarover ik een boek wilde schrijven? En waarom?
Ooit begon ik op de kweekschool. Na het behalen van mijn diploma wilde ik nog niet werken en koos ervoor om naar de politieschool te gaan. Lekker veel sport!
Acht jaar later, inmiddels hoofdagent en getrouwd met de leukste agent van het korps kreeg ik kinderen en was ik vier prachtige jaren thuis. Toen mijn oudste naar school ging had zijn school een vacature voor leerkracht. Ik paste er naadloos in.
De computers deden hun intrede in het onderwijs en het intrigeerde me. Ik volgde cursussen en werd ICT-coördinator. Maar het was niet genoeg. Ook mijn man maakte carrière en we gingen uit elkaar als goede vrienden. Ik solliciteerde bij een IT-bedrijf en werd IT-trainer, productmanager en accountmanager. Ik vond er een nieuwe liefde, de leukste collega uiteraard. Ik werd commercieel directeur! Ons nieuwe samengestelde gezin redde het helaas ook niet en ik vertrok met een deuk in mijn zelfvertrouwen. Maar het kwam goed. De allerleukste man ter wereld kwam op mijn pad en hij blijft! Nu ben ik olijvenboerin in Italië en mijn gevoel van geluk is niet te beschrijven.
Maar het boek gaat verder dan alleen maar een opsomming van bovenstaande gebeurtenissen. Ik werkte, huilde, leefde, lachte, had seks, voelde en ontwikkelde. Daar moet mijn boek over gaan. Met een flinke dosis humor graag. Nu nog iemand die het wil schrijven. Oh nee dat ging ik zelf doen. Misschien. Ooit?
Remco Campert
Remco Campert overleed afgelopen week. Hij was natuurlijk een belangrijk dichter maar ik was ook fan van zijn boeken. Het satijnen hart, een dun boekje over een oude man vond ik ontroerend mooi. Ik ben niet zo’n poëziefan, jij? Al kreeg ik met mijn Sinterklaasgedichten altijd wel applaus.
Indianen en godinnen
Jouw studie vind ik interessant. Leergang tot Chief Storyteller. Ik heb natuurlijk even opgezocht wat dat precies inhoudt. De Chief als indiaan sprak mij aan. Ik zie hem zitten met zijn familie rond het kampvuur. Het knetterende vuur kleurt de gezichten rood. Kinderen met zwarte vlechten en kleurrijke anoraks hangen tegen de volwassenen aan. Hij vertelt zijn nageslacht over de geschiedenis van hun volk. Maar ook verhalen met betekenis waarover je moet nadenken.
Succes met afstuderen Manon! En daarna?
Ik ben trouwens erg nieuwsgierig naar de omschrijving van de archetypen die jij opnoemt.
Ik ken wel de godinnen van Stratego voor Vrouwen.
- Athena: de topvrouw
- Artemis: de onderneemster
- Demeter: de zorgzame vrouw
- Aphrodite: de verleidster
- Hestia: de introverte vrouw
- Persephone: het meisje
Brieven aan mijn kleindochter
Bericht 12
Manon
10-07-2022
Brieven aan mijn kleindochter
Een heel boek met de hand schrijven, ga ik niet doen Ingrid. Zelfs niet met die hele mooie pen. Ik probeer wel elke dag mijn ‘morning pages’ te schrijven en dat doe ik met mijn vulpen. Als ik dan inspiratie heb voor het boek, schrijf ik die stukken op dat moment wel met de vulpen. En ik moet zeggen, deze pen schrijft wel heel erg lekker en soepel. Je vliegt over het papier zeg maar…
Waar gaat mijn boek over vraag je. Heel lang heb ik dat niet geweten. Ik dacht dat ik geen fictie kon schrijven, totdat ik wat oefeningen kreeg van een schrijfcoach en bleek dat ik dat best kon. Sterker nog, heerlijk om zo maar ins blaue hinein te schrijven, zonder je te hoeven bekommeren om de feiten.
Ik blijf nog weleens hangen in mijn journalist zijn en daar bedoel ik mee dat een journalistiek artikel altijd uit gaat van feiten en hoor en wederhoor. Bij mij zit dat zo in mijn systeem dat ik moeite heb daar los van te komen. Inmiddels gaat het steeds beter. Helpen die morning pages ook bij.
Twee jaar geleden volgde ik een dag een workshop getiteld: Van levenslessen tot levenskunst. Dat was het moment dat ik wist… nu weet ik waar mijn boek over moet gaan.
Het boek wat ik wil schrijven heeft het leven van mijn oma als insteek, maar zal voor een groot deel fictie zijn. Ik heb veel feiten boven water kunnen halen, maar veel ook niet en die zal ik met mijn verbeeldingskracht gaan invullen.
Brieven aan mijn kleindochter
Jouw ‘Juffenletters’ zijn veel mooier dan mijn handschrift kan ik je verklappen. Als ik wil, kan ik inderdaad mooi en netjes schrijven, maar als je mijn aantekeningen ziet als ik een interview heb, dan kan niemand daar wijs uit behalve ik zelf.
Brieven schrijven lijkt wel bijna iets uit de prehistorie. Veel van onze heden ten daagse communicatie verloopt via mail, appjes et cetera. Toch schrijf ik af en toe nog een brief. Ik werd geïnspireerd door brieven van mijn moeder die mijn vader bewaard had uit de tijd dat ze verloofd waren. Vond het ongelooflijk ontroerend om die brieven te lezen na zijn overlijden.
Dat was het moment dat ik bedacht dat ik onze kleindochter elk jaar voor haar verjaardag een brief ga schrijven. Haar ouders moeten die zo lang bewaren totdat zij ze zelf kan lezen. Ze is inmiddels 1,5 jaar oud en heeft dus al één brief ontvangen. Ik vind het zo leuk om te schrijven wat zij voor ons betekent en waarom. Wat we in dat jaar met haar meegemaakt hebben, wat we zelf meegemaakt hebben. Op die manier krijgt zij wellicht ook een soort tijdsbeeld uit haar jongste jeugd.
Jouw boek
Wat leuk om te lezen dat jij ook bezig bent met een boek en zelfs al hoofdstukken afhebt, al zal jouw boek misschien nooit voor het grote publiek zijn. Wat was de reden dat je dat boek bent gaan schrijven? Daar ben ik wel benieuwd naar.
En heb je dan voor jezelf een soort hoofdstukindeling gemaakt? Heb je alle hoofdstukken al helemaal in je hoofd zitten? Misschien moet je er gewoon mee verder gaan Ingrid, ook als je het wellicht niet in de publiciteit brengt…
Kom er overigens achter dat er geen vastomlijnde methodiek is voor het schrijven van een boek. Iedereen doet dat op zijn eigen manier. Leuk om bijvoorbeeld het boek van Renate Dorrestein te lezen ‘Onder de motorkap van het schrijverschap’.
Haar boeken ontstonden onder haar handen en elke dag was een nieuw avontuur welke kant haar personages op zouden gaan. Weer anderen, zoals Connie Palmen, werken eerst een hele structuur uit voordat ze gaan schrijven. Ik heb mijn methodiek nog niet helemaal gevonden…;-)
Afstuderen
Ben nu druk bezig om de Leergang tot Chief Storyteller af te ronden. Daarvoor moet ik nog een meesterproef afleggen. Ik onderzoek welke hulpbronnen mensen (lees: auteurs, fotografen, architecten, koks, tekenaars, schilders, beeldhouwers en ga zo maar door) gebruiken om hun creatieve proces aan te zwengelen en om in de flow te blijven.
Zo’n creatief proces kan je ook bekijken als de ‘reis van de held’. Je hebt een idee, het avontuur lonkt, je gaat een drempel over, je ondervindt allerlei hindernissen en weerstand, wordt geholpen door een mentor, ondervindt nog meer hindernissen om uiteindelijk daar te komen waar je wilt zijn. Tijdens dat proces heb je hulp nodig en welke hulp is dat dan, wat kan je zelf doen, hoe zouden bijvoorbeeld de archetypes (de kunstenaar, de magiër, de koning, de wijze, het onbevangen kind, de strijder, de nar, de gelukszoeker, de provocateur, het weeskind, de voedster, de geliefde) je daarbij kunnen helpen?
Om daar zicht op te krijgen, ben ik allerlei mensen aan het interviewen in de hoop een rode draad te ontdekken waaruit dan een soort stappenplan gedestilleerd kan worden dat ook door andere mensen tijdens een creatief proces gebruikt kan worden. Begrijp je het nog??
Kortom best wel druk bezig hier. Daarnaast probeer ik ook nog wat geld te verdienen door gewoon te werken…
Juffenletters
Bericht 11
Ingrid
05-07-2022
Vette klei
Nou Manon, over kluitjes gesproken… Wij leven hier in Molise op dikke vette kleigrond. Dus als je nog een keer echt kluiten wilt kloppen dan ben je welkom. Gelukkig hebben we een machine die dat voor ons doet. Het is soms zo erg dat we, als het heeft geregend, niet in de moestuin kunnen lopen. Onze laarzen worden zwaar doordat de klei eraan plakt en de plakkaten steeds groter worden.
Nu, in juli, is het droog en warm. Tot half negen kunnen we in de tuin werken daarna is buiten zijn geen optie. Zwemmen kan nog wel maar zelfs het water is boven de dertig graden.
Ik hou van die lome zwoele warmte. De lucht is zwaar en dik. Katten liggen languit op de tegels van de veranda of ergens op een schaduwrijk plekje. Behalve Zucca dan. Die ligt zoals altijd, in een mandje dat ooit bedoeld was voor een fraaie tafeldecoratie, midden op de salontafel. En wij vinden dat goed.
Op het heetst van de dag zit ik vaak achter de laptop. Of ik probeer recepten uit. Of ik spring op de e-Bike en fiets naar de supermarkt. Daar is het op dit tijdstip heel rustig. Bovendien vang ik, als ik naar beneden ga, wat wind. Waarvan het effect dan weer teniet wordt gedaan als ik naar boven fiets. Maar thuis wacht het zwembad.
Juffenletters
Wat een prachtige pen heb jij jezelf cadeau gedaan. Ben je echt met de hand dat boek aan het schrijven? Respect! Je hebt vast een mooi handschrift. Kunnen we daar een foto van krijgen?
Ik schreef vroeger, als juf, ook veel. Ik “tekende” van die echte juffenletters. Met mijn arm omhoog om op het schoolbord te schrijven. Sierlijke, verbonden letters met lussen. Tegenwoordig is mijn fijne motoriek een beetje verpest door als dat typewerk op de laptop. De laatste brief die ik schreef was aan mensen die iets heel bijzonders voor mij hadden gedaan. Ik wilde ze dus ook op een bijzondere manier bedanken. Ik schreef een echte brief met de hand. Net als vroeger moest dat een paar keer opnieuw omdat ik niet meer gewend was om te schrijven en ik er geen fouten in wilde laten zitten.
Als ik iets echt wil onthouden, moet ik het opschrijven. Daar houden mijn hersens van. Toen ik nog werkte en iedereen allang met een laptop aan de vergadertafel zat had ik mijn notitieblok bij me. Uiteraard, net als jij Manon, wel met een leren omslag. En een pen met mijn eigen logo natuurlijk!
Een eigen boek!
Waar gaat jouw boek over? Of is dat nog geheim? Ik ben ook ooit aan een boek begonnen. Wie niet? Ik heb een Excel sheet met de hoofdstukken die erin moeten komen. Er zijn zelfs al hoofdstukken klaar! Doordat jij erover begon heb ik die eerste verhalen weer eens gelezen. Ze zijn persoonlijk en best leesbaar al zeg ik het zelf. Maar ze zijn zo persoonlijk dat ik denk dat ik ze niet wil publiceren. Ze zijn waargebeurd en mensen zouden zich erin kunnen herkennen. Ik kan natuurlijk altijd nog een alias aannemen. Maar wat dan als Jinek en Humberto Tan mij willen uitnodigen voor hun talksows op prime time? Oké ik sla door. Ik hou het bij blogs, pendelposts en twitterberichten. Behapbare brokjes tekst. Misschien moet ik eens aan ex-collega Willem van Ravestijn vragen hoe hij ooit begon aan zijn spannende-boeken-schrijf-carrière.
Vulpen, notitieboek, houten bank
Bericht 10
Manon
04-07-2022
Kluitjes kloppen
Wij hebben al jaren een moestuin. Toen we nog in Voorschoten woonden, hadden we er zelfs twee. De ene moestuin was vooral het domein van Ron en ik ‘regeerde’ over de andere tuin, die meer bloemen voortbracht.
Mijn tuin kwam er later pas bij en ik weet nog goed dat ik dan in de zomer ’s avonds ‘kluitjes ging kloppen’.
Die term had ik van mijn moeder. Die heeft in Nederlands-Indië in het Jappenkamp gezeten en daar moest de grond ook bewerkt worden en heeft ze tot vervelens toe brokken klei klein moet kloppen zodat er uiteindelijk iets gepoot kon worden. Dat moest op mijn tuin ook gebeuren en op de een of andere manier ging er een bepaalde rust uit van dat ‘kluitjes kloppen’. Verstand op nul en gaan.
Bij ons huis in Friesland hebben we achter het huis een kleine moestuin. Wederom Ron zijn domein. En ja courgettes staan bij ons ook altijd op de tuin. Alleen zijn alle plantjes tijdens onze vakantie in Denemarken door de slakken verorberd (heb jij daar nog een remedie tegen?) en hebben we nu weer nieuwe gezet. Dus bij ons komen er geen tien per dag af… Maar het is heerlijk om uit eigen tuin te eten.
Wandelen
Ik weet nog goed die keer dat we samen op Alpe d’Huzes waren. Nou ja samen, met een heleboel anderen die de berg fietsend, hardlopend of lopend zouden beklimmen om kanker de wereld uit te helpen. Jij rende de berg op en uiteindelijk heb ik hem opgelopen, omdat fietsen door een schouderoperatie niet ging. Dat lopen was trouwens ook een uitdaging. Dat jaar zou ik drie weken na het beklimmen van de Alp een nieuwe knie krijgen.
Met die knie ben ik wel heel blij. Kan nu zonder pijn bewegen. Inmiddels zit die knie er alweer tien jaar in. Wandelen is inderdaad nog steeds een hobby en een dagelijkse activiteit omdat we twee honden hebben: Sem (wordt elf deze maand) en Noah van nu 23 weken. Onze eerste hond was Luka, een bruine labrador. Helaas is zij anderhalf jaar geleden overleden. Zij was een heerlijke autonome hond, die wel luisterde maar alleen als het haar uitkwam…
Wandelen is voor mij ook een ‘zen-bezigheid’. Vaak loop ik ook gewoon alleen. Heerlijk met mijn eigen gedachten of juist niet en dan gewoon verstand op nul en blik op oneindig. Een feestje om elke dag te kunnen lopen, ook als het weer wat tegenzit.
Ik vind die uitvinding van jou van zwemmen met een elastiek wel goud waard. Ik zou elke dag, zeker nu, in het Tjeukemeer kunnen zwemmen… Doe ik alleen nog niet. Heb wel overwogen om in Lemmer in het zwembad te gaan zwemmen omdat ik denk dat het goed is voor mijn lijf. Maar op de een of andere manier voel ik weerstand tegen (overdekte) zwembaden. Denk dat het komt doordat ik wekelijks, zes jaar lang, in een zwembad heb gezeten om drie zoons hun zwemdiploma’s te laten halen. Traumaatje zeg maar…;-)
Vulpen, notitieboek en houten bank
Als klein meisje had ik een droom. Ik ging een boek schrijven en dat deed ik op een teakhouten bank in een Engelse tuin, uiteraard met een mooie vulpen en dito leren notitieboek, waarbij dan als vanzelf de roman uit mijn vulpen zou vloeien.
Ik ben gek op vulpennen. Door te schrijven met een vulpen hoef ik geen kracht te zetten en dat vinden mijn gewrichten heel fijn. Als journalist en tekstschrijver schrijf je veel en die vulpennen zijn voor mij dus een uitkomst.
En nu heb ik mijzelf echt een meer dan mooie Japanse vulpen cadeau gedaan. Op Facebook zit ik in zo’n groep van notitieboek en vulpen lovers en daar kwam deze pen voorbij en het was liefde op het eerste gezicht.
Het is een Nakaya Dorsal Fin v2 pen. Handgemaakt en met een 18-karaats gouden penpunt. Dus ik googelen, maar was snel genezen toen ik zag wat die moest kosten… Maar afgelopen jaar werd ik 60 en zou een feestje geven en bedacht dat ik dan wel een bijdrage kon vragen voor deze echt heel mooie bijzondere pen. Dus ik bestelde de pen alvast bij P.W. Akkerman in de Passage in Den Haag (hele gave winkel). De pen heeft namelijk een levertijd van bijna een jaar, want handgemaakt laag voor laag.
Alleen het feestje ging niet door… Corona gooide roet in het eten. Dus geen bijdragen voor de pen, maar wel besteld. In Denemarken kreeg ik bericht dat de pen gearriveerd was…
Dus even slikken toen ik het bedrag op de pinautomaat zag, maar nu heb ik dan ook echt een parel van een pen die heerlijk schrijft en wie weet schrijf ik hier wel de eerste hoofdstukken van mijn boek mee. Komt die droom ook nog een keer uit. En laten we wel wezen Ingrid, af en toe moet je jezelf toch een beetje kietelen?
Beestenboel
Bericht 9
Ingrid
27-06-2022
Courgettesoep
Dat vloggen van ons zal wel niks worden. Ik heb namelijk dezelfde overtuiging als jij, Manon: Wie zit er nou op ons te wachten? Alhoewel een twintig jaar jongere vriendin telkens weer roept dat ik serieus geld kan verdienen met filmpjes en verhalen over ons leven in het mooie Molise. Dan denk ik: “Dat zou wel eens op werk kunnen gaan lijken.” En daar was ik nou juist mee gestopt. Als je met werk tenminste bedoelt, iets waar je geld mee verdient. Want we werken hier eigenlijk best hard. De B&B, de vele gasten, de moestuin en de olijfboomgaard vragen dagelijks aandacht. Weet je hoe hard onkruid groeit?
Het is nu courgette-tijd. Groene, gestreepte en bolcourgettes. Elke dag komen er minstens tien uit de tuin. De bollen vul ik en van de andere maak ik grote pannen soep. Die doe ik dan in de diepvries en als er in oktober veertig mensen uit Nederland komen olijvenoogsten, heb ik courgettesoep uit eigen moestuin.
Drekhaan
Of ik wel eens vogels spot? In Markelo zéker! Toen wij er net woonden kwamen we er al snel achter dat er een grote variëteit aan vogels in ons bos woont. We hebben een grote tuinvogelposter in de gang opgehangen en telkens als we weer een nieuw vogeltje zagen “vinkten” we hem af. Binnen de kortste keren hadden we ze allemaal! De merel vind ik het leukst. Die zingt elke avond op de nok van het dak het hoogste lied. Maar ook het brutale roodborstje is grappig. Als we in de tuin werken zit hij soms minder dan een meter bij ons vandaan. En natuurlijk de goudvink!
Ook waren we verrast toen we voor het eerst de bonte specht zagen. Maar toen ik hem op een ochtend de jonge mezen uit hun nest zag trekken vloog ik half aangekleed, gillend en op blote voeten de tuin in om hem weg te jagen.
Jasper Suijten maakt inderdaad mooie foto’s. Bedankt voor de tip, ik ga hem volgen. Ik kwam zijn foto van de Drekhaan tegen. Die hebben we hier in Italië ook, vliegen altijd samen. Ik vind het een cadeautje als ze overvliegen met hun mooie kleuren.
Zwemmen
Ik heb iets nieuws ontdekt! Ik ben een hardloper. Liefst lange afstanden want pas na zes kilometer gaat mijn lijf in de dieselstand. Het liefst neem ik zo’n lange weg langs de weilanden. Blik op oneindig en mijn benen vinden vanzelf een prettig ritme. Mijn hoofd denkt niet na. Ik geniet van wat er is. Of liever gezegd was. Want sinds ik in Italië de berg op ren gaat het mis. Naar boven gaat nog wel maar van het naar beneden rennen is mijn rug zeer gaan doen. Dat doe ik dus niet meer.
Ik heb het zwemmen ontdekt. Zo’n vijfentwintigmeterbad waarin je van die heerlijke lange banen kunt trekken. Mijn lijf vindt het fantastisch. Ik was er net een beetje aan gewend toen het bad sloot vanwege Corona. Nu hebben we in Italië wel een zwembad in de tuin maar dat is rond en heeft een doorsnee van vijf meter. Niet geschikt voor banentrekken. We vroegen een offerte aan de plaatselijke aannemer voor een groot zwembad maar ons budget bleek niet toereikend. Toch zwem ik nu elke dag. Een uur lang, in het zonnetje met een muziekje erbij in ons ronde bad. Ik heb een riem van zacht materiaal om mijn middel en daaraan een elastiek dat aan de schutting is vastgemaakt. Wat een uitvinding! Ik ben voor 11,95 helemaal blij!
Honden en katten
Manon, jij bent ook een loper! Want jullie hebben twee honden. Van die prachtige labradors met van die lieve ogen. Sem en Noah toch? En eerst ook nog een andere, hoe heet hij ook alweer? Ben jij altijd een hondenmens geweest? Of heb je ook iets met katten?
Wij hadden vroeger thuis een hond maar ook katten. Vandaar dat ik, denk ik, van allebei hou. Ook handig want de honden lopen in dit deel van Italië vaak los en komen blaffend op je af. Ik commandeer ze dan weer terug hun erf op. Dat durft niet iedereen.
Joep
Joep is een prachtige muisgrijze sophisticated kater van twee jaar. We hadden hem eigenlijk Laurens-Jan moeten noemen. Die naam past beter bij hem. Hij gaat af en toe een weekendje op stap. Nu is hij al twee weken weg en ben ik toch ongerust. Ik hoop maar dat hij zich binnenkort weer meldt.
Tranentrekker
Er moet me toch iets van het hart over Molise.
Niet dat de Italianen altijd te laat komen. Ook niet dat de wegen bijna onbegaanbaar zijn omdat men liever geen belasting betaalt. Zélfs niet als we onduidelijke vergunningen voor veel geld en met nog meer gedoe moeten aanvragen.
Nee, het zijn de mensen die hier hun honden uit de auto zetten!
Wij wonen op het platteland, ver van de bewoonde wereld en het is er stil. De meeste boerderijen hebben waakhonden maar die kennen we wel. In de zomer echter, komt er een groep honden bij. Honden die niet meer welkom zijn bij de mensen die ze ooit in huis hebben genomen. Grote herders, kleine terriërs, vuilnisbakkies en middelmaatjes. Deze dieren vinden elkaar, vormen roedels en trekken samen verder. Ik komt ze soms tegen en dan rennen ze snel het land op. Ik kan hier niet zo goed tegen.
Er zijn wel initiatieven die de dieren ophalen maar het is een beetje dweilen met de kraan open. Het gekke is dat de dieren er niet slecht uitzien. Ze scharrelen hun eten bij elkaar door langs de boerderijen te trekken. Daar staat altijd wel wat te eten voor de dieren die daar thuishoren.
Hoe mensen dat kunnen doen? Onbegrijpelijk.
En nu ga ik weer de keuken in. Van buren kreeg ik een grote tas vol abrikozen. Wat zal ik eens maken? In elk geval een lekker Marokkaans recept met Ras el Hanout. Een compote zonder suiker en een taart. Kom je langs?
Vogels spotten
Bericht 8
Manon
10-06-2022
Mooi hoe een geur je terugbrengt naar een bepaalde plek hè Ingrid. Gele brem brengt mij terug naar Samos. Op een scootertje over smalle weggetjes crossen op zoek naar dat ene bijna verlaten strandje met een lekker restaurantje. En dat je dat dan ook nog vindt en overheerlijke verse gegrilde sardientjes eet met uitzicht op zee. Geweldig wat geur kan doen.
En oh koriander, you love it or you hate it. Ik hou ervan. Vind het heerlijk en mag het dan ook graag gebruiken in de keuken. Wat gaaf dat er nu bij jullie overal koriander wordt verbouwd en dat je alleen maar je keukenraam hoeft open te doen om het te ruiken. Zalig!!
Mail voor Vonken Vangers
Dank je wel voor je compliment over mijn website en dat je mijn wekelijkse ‘Mail voor Vonken Vangers’ onder de aandacht brengt en je daar ook op geabonneerd hebt. Ik beschrijf mijn ervaringen en deel af en toe een tip… Gewoon leuk om te doen en sommige van mijn berichten aan de abonnees komen ook als blog op mijn website terecht. Zo schreef ik ook iets uitgebreider over de ‘Geur van gele brem’. En nee nooit geweten dat Oleanders giftig zijn. Prachtige plant… Goed om te weten want onze labradors zijn alleseters en giftig of niet, dat maakt voor hun niet uit.
Nog op lijstje
Jij vraagt aan mij of ik weleens een vlog heb gemaakt. En dan vraag ik mij af wat je dan precies onder een vlog verstaat. Is dat voor jou een gesproken blog of is het voor jou een weergave van wat je allemaal op een dag meemaakt. Dus je schiet allerlei beelden en maakt daar een vloeiend videootje van door het te editen… A la Fred van Leer en bijvoorbeeld Charlotte Meindersma. Die laatste vind ik inhoudelijk sterk. Daar gaat het nog ergens over.
Maar goed, nee dus. Zeker niet in die laatste vorm. Komt er meteen zo’n belemmerende overtuiging naar boven in de trant van…wie zit er te wachten op een vlog van Manon Vonk…
En ik moet je ook eerlijk zeggen dat ik door de afgelopen twee jaar corona ook niet meer zoveel door het land reis. Al mijn interviews gaan digitaal. Anders had ik nog wel iets leuks kunnen maken van mijn bezoekjes her en der in het land…
Maar wie weet. Je hebt mij wel weer aan het denken gezet.
Vogels spotten
Ik heb deze pendelpost ‘Vogels spotten’ genoemd. Jaren geleden gingen Ron en ik (voor diegenen die het niet weten, Ron is mijn man) naar een cursus ‘Herkennen van vogelgeluiden. Deden we samen met de vader van de toenmalige vriendin van onze oudste zoon.
Aan die cursus zaten ook wat praktijkochtenden gekoppeld. Dat betekende gewoon om vijf uur ’s morgens ergens staan onder begeleiding van een vogelgids We vonden het hartstikke leuk, vooral de vroege wandelingen. We konden er helaas niet zoveel van. Ben jij een beetje een vogelspotter??
We hebben toen wel een goede verrekijker aangeschaft en deze is nu eindelijk weer eens mee op een vakantie. Zo ook de vogelgids van alle vogels in Europa. En…ja ja ik heb een vogel gespot die ik nog niet eerder in het echt gezien had. Dat ligt ongetwijfeld aan mijn gebrekkige kennis en gehoor…
Maar ik kwam terug van mijn ochtendwandeling met een van de labradors en vertelde enthousiast aan Ron dat ik een apart vogeltje had gezien. Pikzwart koppie en een feloranje borst. Jij weet nu misschien meteen wat voor vogeltje dat was, maar ik dus niet. Ik dook het boek in en ja ja, het was een goudvink. Zo blij als een kind.
Het zijn de kleine dingen die het doen…
PS
Op Instagram volg ik een vriend van mij die prachtige foto’s maakt van vogels. Hij is inmiddels een volleerde vogelaar. Kijk maar eens bij hem op zijn Instagram, zijn naam is Jasper Suijten.
Vloggen
Bericht 7
Ingrid
04-06-2022
Gele Brem
Manon, je vraagt hoe ik de geur van gele Brem zou omschrijven. Nou, dat zal ik je vertellen!
Ik was een kleuter, blond kort haar en ik had waarschijnlijk een jurkje aan want mijn moeder wilde graag een meisje-meisje. Mijn opa en oma hadden een grote tuin bij hun prachtige vrijstaande huis in de bossen van Apeldoorn. In die tuin ben ik opgegroeid. Er woonden eekhoorns, ik knuffelde de grote Vlaamse reuzen en er was een tamme kraai die op je arm kwam zitten. Aan de rand van mijn paradijs stonden bloeiende geurende gele bremmen. Of is het brems? In mijn beleving stonden ze daar het hele jaar mooi te zijn. Maar nu ik ze zelf in de tuin heb weet ik dat er tegen de zomer helaas een einde aan de bloei komt. Ik werd er altijd een beetje dronken van, al kende ik in die tijd het effect van alcohol nog niet. De geur brengt mij nog altijd terug naar die tijd bij mijn opa en oma.
Toen wij onze eerste eengezinswoning in Alphen aan den Rijn kregen was een van de eerste planten die we kochten een grote gele brem. Hij stond onder het keukenraam en als ik het raam opendeed rook het hele huis naar de zware zoete bremgeur. Ook al was het buiten nog te fris, het raam ging open!
De brem is hier nu in Italie al bijna uitgebloeid maar hij ruikt nog heerlijk. Als ik er langsfiets stap ik af, stamp ik flink op de grond om de slangen weg te jagen en steek ik mijn neus tussen de bloemen. Dat doe ik trouwens ook bij de citrusbomen die nu bloeien. En wat denk je van Jasmijn? Héérlijk!
Koriander
Weet je wat ik ruik als ik nu mijn keukenraam opendoe? Koriander! Hier in Italië verkopen ze wel het zaad in de supermarkt maar niet de verse groene blaadjes. Dus heb ik ooit geprobeerd zelf koriander te kweken. Dat werd een grappige ervaring. (Lees het verhaal hier) Een paar jaar geleden ontdekten we tot onze grote verbazing dat er nu overal koriander wordt verbouwd voor de export van het zaad. Grote velden met witte bloemetjes die de lucht vullen met de typische koriandergeur.
Ruik jij ook overal aan? Ik wel. Toen ik Corona kreeg vielen ineens mijn reuk en smaak weg. Dat was een bijzondere ervaring. Ik proefde wel de structuur van het eten maar de smaak ontbrak. Toen ik weer beter was rook ik ineens overal uitlaatgassen. Zelfs in bed! Fantoomgeuren waren dat. Gelukkig is alles nu weer normaal en kan ik weer genieten van de geur van pas gemaaid gras, vers brood en mijn keukenkunsten.
Oleanders
Nu we het toch over planten hebben: Weet jij dat Oleanders hartstikke giftig zijn? Ik postte van de week een Twitterbericht over het snoeien en medetwitteraars attendeerden mij erop. Na wat googelen bleek dat we eigenlijk al dood hadden moeten zijn want wij hadden geen idee.
Nieuwsbrief
Hee Manon, jij hebt ook een nieuwsbrief (onderaan de pagina kun je je abonneren)! Ik ben natuurlijk abonnee! Mijn nieuwsbrief komt één keer per maand uit en daarin vertel ik over het wel en wee van de Bed & Breakfast, de olijfolie, olijvenoogst en over het vrolijke leven op het Italiaanse platteland.
Via jouw nieuwsbrief kwam ik op jouw website. Wow, daar staat een hoop informatie op zeg! En voor mij als ik-doe-maar-wat-schrijfster heel veel schrijftips.
Wat mij meteen opviel waren de prachtige illustraties! Daar is echt aandacht aan besteed, dat zie je zo! Maak je die zelf? En onderhoud jij zelf je website? Vroeger maakt ik mijn site in FrontPage en later in Dreamwaever. Nu gebruik ik WordPress in combinatie met Elementer. Maar ik mis het oude FrontPage! Omdat het zo veel mogelijkheden had en zo simpel om in te werken.
Recepten
Nog even over dat koken. Er komen veel vrienden over vanuit Nederland en ik vind het leuk om dan een lekkere maaltijd op tafel te zetten. Het begint al met het uitzoeken van de recepten. Dré doet dan de boodschappen en ik het kookwerk. Deze week hebben we zondag 6 eters, woensdag 8 en het weekend komen er twee logees. Ik kan me dus uitleven. Ik vind het soms wel een uitdaging om rekening te houden met wat iedereen lust, niet lekker vindt of allergisch voor is. Maar als ik dan tevreden eters heb is dat wel een kroon op het werk.
Ik ben nog niet toegekomen aan de recepten van Keith Floyd. Ken jij Ottolenghi’s recepten? Beetje ingewikkeld en heel veel ingrediënten. Meestal haal ik er inspiratie uit maar maak nooit het precieze recept. Ik experimenteer dus regelmatig. De recepten die zijn gelukt plaats op de website van MooiMolise.
Vloggen
Heb jij wel eens een vlog gemaakt of zou je dat graag willen? Ik heb het een keer geprobeerd maar ik vind het een beetje raar om naar mezelf te kijken. Het ging over gezond leven. Want dat ik wel iets dat mij bezighoudt. Zal ik jou eens uitdagen? Zo van: “Maak een vlog over jouw leefstijl!”
Jammer dat we niet dichter bij elkaar wonen dan kon ik je interviewen. Ik zou vragen op je afvuren over je eet- en slaapgewoontes. Over hoe vaak je beweegt en wat jou fit houdt. En daar hoort dan zeker ook een recept bij! Denk er maar vast over na.
De geur van gele brem
Bericht 6
Manon
02-06-2022
Heerlijk jouw Pendelpost Ingrid. Met genoegen gelezen en fijn dat je jezelf niet beknot tot slechts 600 woorden. Leef je uit zou ik zeggen. Doe ik ook.
Ik kom nog even terug op mijn digitale detox. Daarmee bedoel ik zeker niet dat ik vanaf nu niets meer online zou doen. In tegendeel… Wat ik er vooral mee bedoel, is dat ik het wil beperken tot een aantal momenten van de dag.
De ‘aan-stand’
Ik betrapte mij zelf erop dat ik meteen in de ‘aan-stand’ schoot als ik bijvoorbeeld een mailtje binnen kreeg met een vraag van een opdrachtgever. Dat pakte ik meteen op. Niet dat de klant daarom vroeg, nee dat deed ik zelf. Snel reageren is mijn USP, om het eens in goed Nederlands te zeggen. Maar ik kwam mijzelf dan wel tegen. Nu check ik drie keer per dag mijn mail, geef op die momenten antwoord en laat mijn klanten weten wanneer ik iets oppak en wanneer ik iets denk aan te leveren. Ik wil niet meer de hele dag met mijn telefoon in mijn hand zitten, dat is eigenlijk wat ik wil zeggen.
Mijn agenda is ook digitaal, maar daarnaast gebruik ik nog altijd een papieren agenda. Gewoon omdat ik het heerlijk vind om aantekeningen te maken en gedachten op te schrijven. Daar gebruik ik overigens ook mijn telefoon voor als ik onderweg ben en iets niet wil vergeten of als ik een ingeving heb die ik wil noteren. De apps ‘Keep’ en ‘Notities’ zijn daarbij mijn beste maatjes.
Fotograferen
Bovendien is mijn telefoon tegenwoordig ook mijn fototoestel. Je weet waarschijnlijk nog wel dat ik de Fotovakschool heb gedaan en mijn eigen bedrijf startte als fotograaf. Later is daar het schrijven bijgekomen. Alleen daarom is mijn telefoon al heilig. Elke foto die je ziet, is met mijn mobiel geschoten. Nog steeds probeer ik niet de standaard plaatjes te schieten, maar net een ander standpunt te kiezen of een beetje te experimenteren met de mogelijkheden die de telefoon biedt qua belichting, sluitertijd et cetera.
Heel lang geleden fotografeerde ik met mijn Praktica. In de doka vergrootte ik mijn foto’s. Heerlijk. Ik hoef alleen maar terug te denken aan de geur van de bakken chemicaliën waarmee opeens het beeld op het papier verscheen. Magisch gewoon. Deed jij dat vroeger ook? Afdrukken in de doka of bracht je je rolletjes weg?
Toen de digitale camera’s in zwang kwamen, was ik er snel bij. Nog altijd heb ik mijn Canon 5D, maar fotografeer er nauwelijks nog mee. De camera is voor mij te zwaar (artrose) om lang vast te houden. Toch doe ik hem niet weg. Daarnaast heb ik een systeemcamera, maar ook daar fotografeer ik te weinig mee. Fotografeer jij nog met een camera of is de telefoon in dat opzicht ook jouw beste maatje??
Emigreren
Je vroeg hoe wij in Friesland terecht zijn gekomen. We hadden nooit het idee dat we naar Friesland zouden verhuizen. Sinds 2016 hebben we daar een stacaravan (in Echtenerbrug) en nu nog steeds. Natuurlijk stonden we dan ook weleens bij de makelaar voor het raam om ons te vergapen aan vrijstaande woningen en boerderijen waar je in het westen nog geen flatje voor kan krijgen (oké ik overdrijf). Maar verhuizen naar Friesland? Nee, daar dachten we niet aan. Beren op de weg die we zagen waren onze kinderen die niet meer even binnen konden vallen, ons werk (beiden zzp’er), onze ouders… Maar we werden verliefd op het huis waar we nu wonen. Binnen twee weken gekocht en geen seconde spijt van. De eerlijkheid gebiedt mij te vertellen dat onze kinderen op zijn zachtst gezegd ‘not amused’ waren. Die vinden nog steeds dat we geëmigreerd zijn. Toch zien ze inmiddels ook voordelen. Als ze komen, komen ze minimaal een dag of langer. We hebben meer ‘quality time’ samen. In de zomer ‘boeken’ ze onze stacaravan voor een weekend of een week. Hoe is dat bij jou? Je zit natuurlijk vaker in Italië dan in Markelo, toch?
Vakantie in eigen dorp
In het seizoen gaan wij met regelmaat ‘op vakantie’ in ons eigen dorp. Ons huishouden verplaatst zich dan voor een weekend of een week en soms nog langer, 500 meter verderop naar de stacaravan. Mensen verklaren ons voor gek, maar wij vinden het heerlijk. Op de camping komen we weer andere mensen tegen en horen we ook andere talen, voornamelijk Duits. Het geklepper van de touwen tegen de masten en de oorverdovende stilte ’s nachts zijn heerlijk en geven ons het ultieme vakantiegevoel…
Op het water
En nee, we zijn helaas geen zeilers Ingrid. Staat nog wel op mijn verlanglijstje om te leren. Misschien ga ik dat ook nog wel doen. Vorig jaar heb ik voor het eerst op een SUP-plank gestaan en dat vond ik heel leuk. En ook in het natuurgebied de Rottige Meente met een kajak doorkruist. Heb dus wel wat met ‘op het water’ zijn. Mensen vragen weleens of wij geen sloep zouden moeten kopen. Gaan we niet doen. Ik vind een sloep leuk, maar ik wil graag zelf iets doen op het water. Wil er een beetje moe van worden.
Niet meer zo piep
Jij zegt dat ik veel jonger ben dan jij… Dat weet ik niet eigenlijk. Hoe oud ben jij dan?? Ik ben vorig jaar 60 geworden. Dus ook niet meer zo piep…
En ja mijn lijf laat ook weleens wat steekjes vallen. Het is allemaal iets minder soepeltjes en zo nu en dan lig ik op de tafel bij de fysio om de boel weer een beetje op te kalefateren. Soort van in het onderhoud zeg maar…
De geur van gele brem
Zoals je weet bivakkeer ik nu vier weken in het mooie Denemarken. Van de week liep ik met mijn zusje hier door het bos, waar ook de gele brem een veel voorkomende struik is. De geur die dat afgeeft…
Ik zei tegen mijn zus als je verhalen schrijft dan wil je mensen meenemen in wat jij voelt, ruikt, hoort et cetera. Dus, zeg ik tegen haar, beschrijf jij nu eens hoe gele brem ruikt…
Ik wacht nog op antwoord.
Hoe zou jij de geur van gele brem beschrijven??
Gedachten
Bericht 5
Ingrid
26-05-2022
Hey Manon! Je vraagt aan mij hoe ik de balans vind tussen off en online aanwezig zijn. Pff, even over nadenken. “Terug naar verhalen bij het kampvuur?”, vraag je. Ik zie dat zeker zitten. Echter niet ernaar terug maar gewoon erbij!
Zonnekoning
Maar eerst ga ik je bedanken voor de tip over de podcast van Johan Op de Beeck over de Zonnekoning. Wat kan die man vertellen zeg! Met een heerlijk Belgisch accent vertelt hij het verhaal van Louis XIV. De eerste aflevering van anderhalf uur heb ik in één keer afgeluisterd. Ook de muziek van Jean-Baptiste Lully vind ik prachtig. Berg strijkgoed erbij, helemaal goed! Heb je nog meer tips?
Digitale detox?
Ik ben veel online. Met meer dan 11.000 volgers op Twitter plaats ik elke dag wel een foto of een berichtje. Daarop krijg ik veel en positieve reacties. Ik kan niet ontkennen dat dat heel erg leuk is. Zie ik een mooi beeld dan maak ik er een foto van. Dat deed ik al ver voordat het internet bestond. Mijn eerste analoge camera, een CanonAE1, heb ik tot de draad toe versleten. Daarna volgende de digitale versies. Ik maakte bruidsreportages en fotografeerde uitvaarten. De slogan op mijn fotografie-website was: “Alles en iedereen is mooi”. Dat vind ik nog steeds. Je moet het wel willen zien. Sociale media maken het nu mogelijk om de beelden te delen.
Ik ben een internetgebruiker van het eerste uur. Laten we zeggen dat ik onderhand “gevorderd” ben. Mijn websites bouw ik zelf en ik kan me daar helemaal in verliezen. Bloggen gaat natuurlijk ook niet met pen en papier. En ik communiceer via Whatsapp en mail. Bellen? Liever FaceTime ik met familie en vrienden. Mijn agenda is digitaal, ik betaal met mijn Apple Watch, het boodschappenlijstje op mijn telefoon gedeeld met Dré, vullen we aan op het moment dat we iets missen. Recepten, Pinterest! En als ik ’s morgens wakker word, vertelt AutoSleep mij of ik goed heb geslapen. Het is een hele opsomming: Het weer, Shazam, Youtube, Plantsnap, wallet en de gezondheidsapps. Digitale detox; niet voor mij.
Verhalen
Toen ik kleuterjuf was vertelde ik verhalen. Gewoon uit mijn mouw begon ik ergens in een kabouterbos en waar het naar toe ging lag aan de reacties van de kinderen. Ik zou het geweldig vinden als er zoiets ontstaat tijdens een avondje met vrienden. Dat we elkaar verhalen vertellen. Dré is er goed in. Die heeft als F16 piloot veel meegemaakt en hij kan daar enthousiast over vertellen. De toehoorders hangen aan zijn lippen. Ik vind het moeilijker. Niet dat ik niet genoeg heb meegemaakt, maar ik denk dan: “Wie is er nou geïnteresseerd in mijn verhaal?” Alhoewel mijn blogs dan weer anders doen vermoeden.
Complimenten!
Weet je dat ik jouw website nog niet eerder had ontdekt? Nu we heen-en-weer schrijven ben ik op zoek gegaan naar jouw Vonkelende Verhalen. Wat een prachtige site! Complimenten voor je teksten. Ik heb me meteen ingeschreven voor de nieuwsbrief. En ook wil ik graag jouw e-boek ontvangen met schrijftips.
Friezen
Weet je wat ik nog graag van je wil weten? Hoe bevalt het jou tussen de Friezen? Had je al iets met Friesland of ben je op goed geluk naar het Noorden vertrokken? Wist je dat ik ook Friese roots heb? Ik woonde zo’n beetje bij mijn Friese grootouders en ik heb mooie herinneringen aan de vakanties op de boerderij van mijn familie in de Knype.
Zeilen heb ik geleerd op de Wijde Ee. Mijn opa en oma hadden een vakantiehuisje op de Hegewarren. Een weekend op het water stond voor mij gelijk aan drie weken vakantie. Zijn jullie zeilers? Of heb je een andere favoriete vakantie-bezigheid?
Nu zeil ik niet meer. En vakantie is het nu voor altijd. Niet dat we niet hard werken hoor. Het is flink aanpoten in de boomgaard en op het land. De B&B moet altijd perfect schoon zijn. Het is echter vooral lichamelijk zwaar. Mijn hoofd is vrij, voelt vrij maar zeker niet leeg.
Gedachten
Tijdens dat boerenwerk gaan mijn gedachten alle kanten op. Vaak over schrijfsels die er willen komen. Vaak ook over mijn kinderen of die van Dré. Over vroeger, mijn jeugd of mijn verschillende banen. Nu ik ruim zestig ben heb ik geen losse eindjes meer. Alles is wel verwerkt en bepraat. Herinneringen zijn er wel. De mooie koester ik en minder mooie vervagen. Af en toe denk ik over ouder worden. Mijn leven is met de jaren alleen maar leuker geworden, dat is het niet. Maar ik vind het ouder worden van mijn lijf soms lastig. Ik ben gezond, nee supergezond, dus ik klaag niet. Maar een enkele keer zie ik in de spiegel dingen die ik liever nog niet zie. Jij bent een stuk jonger, hoe ga jij om met ouder worden?
Toch even luchtig afsluiten. Wat zijn onze kleinkinderen leuk hè, oma?
Digitale detox
Bericht 4
Manon
25-05-2022
Vanaf het moment dat ik kon lezen, was ik niet meer te stoppen. Ik las alles wat los en vast zat. De boeken die jij las Ingrid las ik ook. Ik ging wel verder met de jongensboeken. Ik verslond alle delen van Karl May en liet een traantje bij ‘De dood van Winnetou’. Voor mijn verjaardag vroeg ik boeken cadeau van Arendsoog en Witte Veder. Gek was ik erop.
Inbellen
’s Morgens vroeg las ik met mijn vader de krant. Hij natuurlijk eerst en ik kon niet wachten totdat hij klaar was. Daarna was de krant voor mij. In 1984 ging ik werken bij de Sociaal Economische Raad op de afdeling Documentatie (ik had de bibliotheekopleiding gedaan). Als we op zoek waren naar bepaalde informatie, maakten we gebruik van het internet. Niet zoals we het nu kennen en het voor iedereen toegankelijk is. Nee, we belden in. Hadden we verbinding dan stopten we de hoorn in twee grote rubberen oorschelpen aan de achterkant van het apparaat en dan moesten we als de wiedeweerga de informatie zoeken want het was hartstikke duur. Herinner jij je dat ook nog Ingrid?
iPhone
Ja, het internet had ook op mij een grote impact. Nieuws was opeens veel eerder beschikbaar. En ik was verslaafd aan nieuws. Mijn grenzeloze nieuwsgierigheid werd erdoor bevredigd. En het werd nog mooier toen de eerste iPhone verscheen in 2007. Een telefoon, maar ook een smartphone en ook nog eens mooi vormgegeven. Ik had het nieuws vervolgens in mijn hand. I was hooked…
Onder een steen
Sterker nog, er was een tijd dat die telefoon wel aan mijn hand vastgeplakt leek. Mijn excuus was dat mijn werk er ook op binnenkwam. Ik was in 2010 mijn eigen bedrijf gestart. Maar nu ben ik toe aan een digitale detox. Waar ik vroeger verslaafd was aan het nieuws, kruip ik nu af en toe het liefst onder een steen. Gek werd ik van alle praatprogramma’s de afgelopen twee jaar waar het alleen nog maar over corona leek te gaan. Ik wil mijn kop niet in het zand steken, maar er zijn ook nog andere zaken belangrijk. Dus ik kroop weer terug in de boeken en ja ik ging ook podcasts luisteren Ingrid.
Heb je die van Johan Op de Beeck over de Zonnekoning al geluisterd? Zeker gaan doen…. Echt fantastisch. Klik hier voor de podcast.
Keith Floyd
Oh ja, die pastamachine… Ik ben een kok, maar niet van pasta’s. Vroeger had je op TV de Engelse kok Keith Floyd. In één woord geweldig. Heb je zijn kookprogramma ooit gezien Ingrid? Eén van zijn recepten is lamsbout met ansjovis. Je bedenkt de combinatie niet, maar ongelooflijk lekker. Nu het vanaf 1 juli verplicht is om in huis rookmelders te hebben hangen (in Nederland dan) staat dit recept garant voor het afgaan van die rookmelder.
Terug naar het kampvuur
Om terug te komen op jouw vraag wat de impact van Internet geweest is op mijn leven, dan zeg ik dat die groot is. Het internet is niet meer weg te denken uit mijn en ons leven. Deze Pendelpost verschijnt op meerdere social mediakanalen. Wij zijn de uitgever van ons eigen nieuws geworden. We worden zichtbaar door het internet. Het internet levert mij daardoor ook werk op. Maar toch… als ik je nog een boek mag aanraden? Lees dan ‘Tien argumenten om nu meteen je social media-accounts te verwijderen’ van Jaron Lanier. Internet en social media zijn belangrijk, maar wel gebruiken met beleid.
Kortom, ik probeer een goede balans te vinden tussen online en offline. En dat lukt steeds beter. Ik ben voorstander van terug naar het kampvuur en elkaar weer verhalen vertellen.
Wat jij Ingrid?
Van boek naar podcast
Bericht 3
Door Ingrid
24-05-2022
Boeken
Ooit verslond ik ze. Ik stond op, pakte mijn boek en las. Alle delen van Pitty op kostschool heb ik gelezen. De dolle tweeling, Kameleon, Pietje Bel, Alleen op de wereld en noem maar op. Toen er niks meer was begon ik aan de meisjesboeken van mijn moeder.
In de vierde klas van de lagere school had ik alle boeken van mijn niveau uit. Ik kreeg toen van de juf opdracht verder te gaan met jongensboeken. Die vond ik niet leuk en het lezen werd een tijdje meer plicht dan plezier. Gelukkig kwam de leespret terug op de middelbare school. De verplichte lijst was voor mij een eitje.
Internet
Met het opkomen van internet verplaatste mijn interesse zich naar online lezen. Ineens was alle informatie onder handbereik. En niet alleen informatie maar ook mensen! Via ICQ legde ik contacten over de hele wereld.
Ik leende bibliotheekboeken over techniek en bestudeerde hoe het internet werkte. Ik solliciteerde bij een IT-bedrijf en maakte van mijn nieuwe hobby mijn beroep.
Welke invloed had de komst van het internet op jou, Manon? Herinner je je nog de tijd dat je die dikke encyclopedie in de kast had staan?
Pastamachine
De enige boeken die ik nu nog lees zijn Italiaanse lesboeken. Oh en kookboeken. Want sinds ik niet meer werk, officieel dan, heb ik tijd om te koken. Manon, ben jij eigenlijk een kok? Wat kook jij het liefst? Weet je nog dat ik die pastamachine van je overnam? Jij gebruikte hem niet en omdat ik in Italië… Lang verhaal kort, hij staat nu bij mijn dochter en die gebruikt hem ok niet. Lezers, wie hebben er allemaal een pastamachien in de kast?
Podcasts
Om het niet-lezen te compenseren luister ik podcasts. Verslaafd ben ik eraan. En weet je wat zo handig is? Je kunt tegelijkertijd allerlei klusjes doen. Een berg strijkgoed verdwijnt als sneeuw voor de zon met de podcast van NRC Vandaag. Dat is ook meteen mijn favoriete podcast. Elke dag wordt een item uit de actualiteit uitgediept.
Omdenken
Maar meteen daarachteraan volgt de Omdenken podcast waarin Gerthold Gunster je laat meeluisteren met een gesprek tussen hem en iemand die een persoonlijk probleem voorlegt. Op een luchtige manier, met gevoel voor humor loopt het gesprek van vraag via doorvragen naar antwoord. Als je een paar afleveringen hebt gehoord ga je een patroon herkennen in het vinden van een oplossing. Of het accepteren van een situatie, dat kan ook.
Universiteit van Nederland
Sinds 2013 delen wetenschappers in een college van 15 minuten de kennis op hun gebied. Inmiddels staan er ruim 800 online en komen er wekelijks nieuwe bij. Om er eentje te noemen, hoogleraar neuropsycholoog Erik Scherder is een van de vaste sprekers. Altijd fijn om te leren hoe je hersens werken. Ga maar kijken of luisteren en verlies je in de hoeveelheid interessante colleges.
Heb jij een podcast die je bijzonder vindt? Ik sta open voor tips!
Links
Ik luister de podcasts altijd via Spotify maar er zijn speciale podcast-apps te vinden in je app-store.
Vonken vangen
Bericht 2
Door Manon
22-05-2022
Hoe kom ik aan mijn schrijfideeën vroeg @ingridschouten mij in haar eerste Pendelpost.
Heb je even??
Vrouwennetwerk
Maar eerst even wat anders. Jij zit in het prachtige gebied Molise in Italië en ik woon sinds ruim twee jaar in het kleine plaatsje Echtenerbrug, gelegen aan het Tjeukemeer in Friesland of Fryslân zoals we hier schrijven. En deze bijdrage schrijf ik nog iets noordelijker, namelijk vanaf mijn vakantieadres in Denemarken.
Wij kennen elkaar inderdaad van het Vrouwennetwerk Rijnstreek. Een netwerk waarvan ik dacht dat ik er nooit lid van zou worden, want waarom alleen vrouwen? Uiteindelijk bleek dit een van mijn leukste netwerken te zijn en heb ik nog steeds contact met aantal van de vrouwen die ik toen ontmoette, waaronder jij dus…
Volgens mij zijn wij ook nog eens ooit tegelijkertijd genomineerd voor ‘Netwerkster van het jaar’. Alleen in dat jaar ging Mirjam in ’t Hout er terecht met die titel vandoor. Jij werd het volgens mij een jaar later…
En dan nu waar ik mijn schrijfinspiratie vandaan haal…
Nou Ingrid daar schreef ik zelfs een heus e-book over…
Vonken Vangen
Ik noem inspiratie in dit geval ‘vonken vangen’. Ze zijn overal die vonkjes, alleen moet je ze ‘zien’, je moet ervoor openstaan. Een van mijn grootste inspiratiebronnen is wandelen in de natuur. Wij hebben twee labradors, dus met het wandelen zit het wel goed.
Ik loop elke dag langs het Tjeukemeer en geen dag is hetzelfde, zelfs geen tijdstip op de dag is hetzelfde. Ik kijk, ik luister, ik geniet… en ik vang vonken. Doordat een vissersbootje de rust verstoord vroeg op de ochtend en de waterhoentjes er vervolgens als een speer vandoor gaan en dat is zo’n mooi gezicht en geluid dat ik terplekke daar een notitie van maak op mijn telefoon. Ooit ontpopt zo’n waarneming zich tot een blog of een bijdrage op een van mijn socials.
Maar ik kan ook in gedachten verzonken wandelen, mijn hoofd leegmaken zodat er ruimte komt voor nieuwe ideeën… Vaak schrijf ik al in mijn hoofd. Een tekst begint zich daar al te vormen, voordat mijn handen het toetsenbord raken.
Films en boeken
Andere bronnen van inspiratie zijn films en boeken. Op de een of andere manier heb ik weer tijd gevonden om heel veel te lezen. De afgelopen weken heb ik drie boeken gelezen, die alle drie zeer de moeite waard zijn om met jou en anderen te delen.
Het eerste boek dat ik op 13 mei uitlas was van Antonio Moresco, getiteld ‘Het lichtje in de verte’. Dit boek is vervreemdend. Gaat het over de levenden of over de doden? Wat klopt er wel en wat klopt er niet in het universum? Welk schakeltje of radertje zijn wij in dit universum, in het heelal? Heeft de hoofdpersoon voldoende boete gedaan door in eenzaamheid te leven. Kijkt hij naar het jongetje van het lichtje of is hij dat jongetje?
Het boek is prachtig geschreven, met veel detail over de natuur en alles wat hij waarneemt. Je voelt en ruikt de seizoenen door het boek heen. Een aanrader!
Het tweede boek dat ik in twee dagen uitlas is ‘De drie zussen van Auschwits’ door Heather Morris. Het boek is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de zussen Meller: Cibi, Magda en Livi. Zij beloven op jonge leeftijd aan hun vader dat ze altijd bij elkaar zullen blijven en op elkaar zullen passen. Het is onthutsend, pijnlijk, wreed en toch ook wonderschoon.
Het derde boek had ik al een paar keer in mijn handen gehad, maar niet eerder gekocht. Nu wel, omdat het geschreven is op een manier waarop ik zelf misschien mijn boek kan schrijven. Het gaat om ‘Fortuna’s kinderen’ van Annejet van der Zijl.
Een ongelooflijke familiekroniek die begint in Monster in het Westland, via Charleston in de Verenigde Staten en uiteindelijk in San Francisco en weer terug in Nederland eindigt. Het gaat over slavernij, over doorzetten en nooit opgeven en het gaat over het allerbelangrijkste, namelijk vrijheid in al zijn vormen. Een prachtig boek, vol feiten dat leest als een roman.
Dus Ingrid, als je wilt weten waar ik onder andere mijn inspiratie vandaan haal dan is het dit.
Nu ben ik wel benieuwd wat het laatste boek is dat jij gelezen hebt en welk boek ik en onze meelezers per se moeten lezen en waarom?
Pendelpost
Bericht 1
Door Ingrid
19-05-2022
Alphen aan den Rijn
Ze reed altijd in zo’n gave zwarte auto met op de deuren in duidelijke rode letters haar bedrijfsnaam. Later kwam ik haar tegen op de avonden van Vrouwennetwerk Rijnstreek. Leuk mens. Met sommige mensen hou je contact. Zij is er zo eentje. Manon Vonk.
Noord-Zuid
Als haar kinderen groot en zelfstandig zijn verhuist zij naar het Hoge Noorden. In Echtenerbrug aan het Tjeukemeer vinden zij en haar man een fijn Fries huis.
Ik verhuis naar het Zuiden. Met mijn nieuwe liefde ga ik op olijven-avontuur in Montenero di Bisaccia, Molise in Italië.
Pendelpost
Zij schrijf haar hele leven al en ik doe iets met bloggen.
Manon, ik vind het leuk om dit experiment met je aan te gaan. Zullen wij elkaar inspireren tot hoogdravende teksten of worden het kattenbelletjes? Schrijfsels waar iedereen naar uitkijkt of typen we gewoon lekker voor onszelf?
Inspiratie
Schrijven of beter gezegd typen is voor mij een uitlaatklep. Lang niet alles wat ik typ komt op het internet. Ik hou me verre van politiek en scherpe discussies. Geschreven tekst wordt niet altijd geïnterpreteerd zoals het is bedoeld maar eerder zoals de lezer het ervaart. Ik hou het graag positief. Of het komt recht uit mijn hart. Hoe kom jij aan je schrijf-ideeën?
