Mijn moeder was een creatieve vrouw. Ze schilderde, ze maakte wandlappen, ze kon zingen en pianospelen. Het lag voor de hand dat ik op pianoles ging. Ik was acht toen meneer Hoefman, die het orgel van de Grote kerk in Apeldoorn bespeelde, onze woonkamer binnenkwam en minzaam naar onze piano keek. Het was geen vleugel, geen Steinway en al helemaal geen kerkorgel. Maar we hadden een klik en hij leerde mij de geheimen van de piano kennen.
Van zijn lessen kan ik me niet veel herinneren. Wel dat ik het leuk vond dat ik nu ook noten kon lezen en voorgeschreven geluid uit het intrument kon toveren. Na “Boer daar ligt een kip in t’ water” volgden de boeken van Folk Dean: “Steeds beter”. Ik leerde quatre-main spelen en samen met mijn moeder liet ik de rest van de familie applaudiseren.
Toen meneer Hoefman ermee stopte kreeg ik een pianolerares. Ik ben haar naam vergeten maar ze woonde op de Vliegerlaan in Apeldoorn. Nu werd het menens. Ze leerde me lastige stukken spelen en als ik een week niet goed had geoefend was ze niet blij. Ze prees dan haar andere leerlingen die altijd héél goed hun best deden. De lol ging eraf.
Op mijn zestiende stopt ik met de lessen. Ik speelde nog wel maar alleen nog maar wat ik zelf leuk vond. Toen ik achtien was ging ik het huis uit. Zonder piano.
Later, toen ik in een grotemensenhuis ging wonen kwam de piano naar mij toe. De buren hadden ook een piano dus we klaagden niet over elkaars geluid. Met de buurvouw speelde ik weer quatre-mains.
Na de vierde verhuizing werd het te kostbaar om hem weer mee te verhuizen. Het geluid was allang niet meer zo zuiver en na veertig jaar in mijn bezit te zijn geweest werd hij geadopteerd door een basisschool.
Vijftien jaar ben ik nu pianoloos. En het kriebelt. Ik mis het ontspannen pingelen, het vasthoudend oefenen en het prachtige geluid.
Het besluit is genomen: Ik wil weer een piano. Een digitale deze keer. Maar wel graag een betaalbaar model. Tweedehands mag! Mijn zoektocht op internet brengt alleen maar verwarring. Ik ben zeker geen beginner maar absoluut ook geen talentvolle pianiste.
Ik vraag hulp!
Ik zoek een digitale piano (geen keyboard) met ombouw en 88 verzwaarde toetsen (links zwaarder dan rechts) een polyfonie van 256 noten, een koptelefoon aansluiting, pedalen en ingebouwde speakers. Dat hij het geluid moet hebben van een akoestische piano spreekt voor zich.
Ik lees dit verhaal en kan er niet aan voorbij dat je moeder ook goed was op de breimachine, enthousiast breidde ze sjaals truien en alles wat je maar kunt bedenken.
Vaak ook wel iets te enthousiast, de trui die wij hier hebben en nog steeds niet weg willen doen is van mijn man, jouw moeder heeft daar uren haar best op gedaan.
Wij wachten nog steeds wanneer danny er in zal passen ….
Hij is in de loop der jaren wel aangekomen maar nog nooit zoveel dat deze mooie trui hem past . Wegdoen? Nee zeker niet , aan doen lukt niet.
Maar de herinnering aan deze trui is voor ons genoeg om hem te houden.
Een geweldige vriendin en moeder !
Wat een geweldig verhaal van die trui!
Zo hebben we allemaal onze eigen herinneringen.