Ee verhaal over een zwerfkatje dat bij ons werd gebracht met een mank pootje.
Deel 1 - We noemen haar Piccola
Vlak voordat we naar bed gaan komt er een berichtje binnen op Facebook Messenger. Belgen die hier in Italie ook een huis hebben en op vakantie zijn hebben langs de weg een kitten gevonden. Of wij hem willen hebben. Hij kan niet goed lopen.
Noodgevallen zijn altijd welkom. De volgende ochtend ga ik de kleine halen.
Als ik binnenkom zit een schriel wit katje net te eten. Dat gaat in elk geval goed.
Wat er niet goed uitziet is haar linker voorpootje. Het hangt er een beetje bij. Ze kan er niet op staan.
We noemen haar Piccola.
Dierenarts
Ik neem haar meteen mee naar de dierenarts. Samen met een andere arts bekijkt ze het poesje en besluit dat er een rontgenfoto moet worden gemaakt. Het pootje lijkt gebroken. Morgen terugkomen als de rontgenlaborante er is.
Vier katten
Weer thuis komen er vier katten nieuwsgierig kijken naar wie er in hun territorium is binnengedrongen. Zucca blaast meteen flink van zich af. Tijger en Zuccine kijken vanaf een afstandje en Kleintje durft dichterbij te komen. Maar ook weer niet té dichtbij. Ze durft wel de kittenbrokjes van de kleine op te eten. Piccola brengt voor haar dus iets goeds mee.
Wist je dat brokjes in het Italiaans “crocchette” heten? (spreekuit: krokette)
Ik maak een kattenbak voor haar klaar en zet haar in het grit. Wat een knapperd! Ze snapt meteen de bedoeling en doet wat een kat op een bak hoort te doen. Dat is in elk geval geregeld. Waar de andere katten ’s nachts naar buiten gaan mag zij vannacht binnen blijven. Ze heeft al een plekje gevonden in het onderste gedeelte van de kattenton. Lekker veilig.
Ik zet een berichtje op Twitter met een foto van de jongedame. Er wordt veel gereageerd. Veel vragen over of het wel goed komt met het pootje. Of ze pijn heeft. Ik probeer iedereen zo goed mogelijk te antwoorden.
- Morgen terugkomen bij de dokter om een foto te laten maken.
- Dan is de rontgenlaborante er weer.
- Het diertje lijkt twee maanden oud.
- De dokter zegt dat ze geen pijn heeft.
Toch vertrouw ik het niet helemaal. Haar achterpootje doet ook niet goed mee. Het lijkt wel verlamd.
Wordt vervolgd…
Deel 2 - Het is mistig
Het is een half uurtje rijden naar San Salvo waar de praktijk van de dierenarts is. Precies om vier uur ben ik er.
Ik word binnengeroepen door de vrouwelijke arts die ik vanmorgen sprak. Piccola staat op de behandeltafel in een kooi van de praktijk. In het kooitje staan een bakje water en brokjes. Zo te zien is er niks aan haar pootje gedaan.
De arts zegt dat er verschillende problemen zijn met het katje en zegt mij te wachten op de baas van de praktijk. Hij zal met mij praten.
Het gesprek
Ik wacht in de behandelkamer. Ik haal Piccola uit de kooi en samen wachten we op de baas. Het duurt best een tijdje. Ondertussen bedenk ik verschillende scenario’s. Ik ben er niet gerust op.
Na een kwartiertje komt hij binnen. Een man van mijn leeftijd met prettig grijs haar en een rustige uitstraling.
Het pootje van Piccola is niet gebroken. Haar achterpoot is ook niet goed maar hij kan niet echt iets vinden. Waarschijnlijk is ze gewoon een beetje mislukt en verlamd aan haar linker zijde.
En dan doet hij een uitspraak.
Zou hij haar mogen houden? Hij kan goed voor haar zorgen. Iemand zoeken die haar een warm mandje kan geven.
Ik ben tot tranen geroerd en vind het natuurlijk een geweldig idee. Bij ons moet ze opboksen tegen vier assertieve katten die haar niet accepteren.
De artsen zien mijn tranen en zeggen dat ik altijd mag bellen om te vragen hoe het met haar gaat. Ik zet Piccola weer terug in de kooi van de praktijk en ik betaal de kosten van de rontgenfoto’s.
Vol vertrouwen ga ik met de lege reismand weer naar huis. Het is wel mistig onderweg. Maar het komt goed met Piccola.
Snap dat je even verdrietig bent, maar het komt zeker en vast goed met haar. Fijn dat ze daar ook goed is , dat ze met liefde voor haar zorgen. Jij bent iig een echte dierenvriend !
Ik ben blij met de goede afloop.
Je hebt prima gehandeld Ingrid, met Piccola komt het goed en is in een warm nestje terechtgekomen. Ongeveer 12 jaar geleden overkwam mijn vriendin hetzelfde, haar dochter liep stage bij een dierenarts, er was een poes binnengebracht met een hersenbeschadiging waardoor Poes constant links omdraaiend liep. Mijn vriendin heeft Poes in huis genomen en Poes is er nog, loopt in linksom cirkels vooruit en zit vol levenslust.
Wat een fijn verhaal Ingrid. Liefs voor je vriendin en haar kat.
Ik vind het superlief dat je zo gehandeld hebt en wat een fijne dierenarts. Ik denk dat het heel verstandig is om Piccola daar te laten. Heel goed gedaan Ingrid.
Dankjewel. Het was de best denkbare oplossing. xxx
Wat lief dat ze goed opgevangen is bij jullie. Leuk om dit te lezen !
En inmiddels is ze opgevangen bij de dierenarts. https://ingridschouten.nl/piccola/mistig
Ben blij Ingrid dat je naar de dierenarts bent geweest!
Piccola is een lief klein aandoenlijk poesje en hoop oprecht dat er geen verlamming aan het achter pootje is en met het gebroken pootje goed komt!!
Ik moest even slikken nadat jij het hele relaas verteld had bij de dierenarts…
Op dit moment heeft Piccola het uitstekend bij de dierenarts maar kan me voorstellen dat je even moest slikken!! En … ook ik… Hoe dan ook als ze maar een warm tehuis krijgt en goed met haar gaat!❤️
Dankjewel, ik za over een paar dagen bellen hoe het met haar gaat.