(zie filmpje onderaan)
Als we de accu’s en harken naar de boomgaard hebben gebracht voor een nieuwe dag olijvenoogsten loop ik nog even terug om een kan koffie te halen. Dan zie ik hem zitten; een roodborstje. Onder het raam, op de stoep. Die is vast tegen het raam gevlogen. Hij heeft geluk dat ik hem vind en niet een van de katten. Die liggen ergens in diepe rust liggen te slapen.
Ik pak hem op en wil hem in een plant zetten, buiten het zicht van onze roofdieren. Maar het vogeltje wil niet. Hij blijft lekker op mijn hand zitten. Pas na een zetje onder zijn billen wipt hij in de Mandevilla.
Een half uur later is hij gevlogen!
Dag roodborstje.