Zondagmorgen. Het is vroeg en nog niet helemaal licht. Ik ga toch naar buiten om aan mijn ochtendwandeling te beginnen. In de verte hoor ik jagers een schot lossen, honden beginnen te blaffen en de kerklok slaat zeven uur. Heerlijk, vind ik die vroege loopjes.
Tegen de tijd dat ik bovenaan de heuvel ben verlicht de zon het oude huis. Het staat een eindje van de weg af, iets hoger op het land. In de zomer een fijne schuilplaats voor slangen en ander ongedierte. Een rijtje duiven zit in het ontbrekende raamkozijn. Een kraai vliegt krijsend omhoog. De duiven volgen. Ik ben hier al vaker langsgelopen maar nog nooit naar binnen geweest. Zal ik? Meteen voel ik een spannend blog opkomen.
Ik trek een rietstengel van de kant die als stok moet dienen. Je weet maar nooit hè? Ik loop het overwoekerde pad op. De zon schijnt nu recht in mijn gezicht. Bij wat ooit een deuropening was kijk ik naar binnen. Hm, niet echt indrukwekkend. Een stapel stenen en er groeien wat bomen in de vermoedelijke woonkamer. Geen slangen, geen beer, niet eens een rat of een kakkerlak.
Dit wordt geen spannend verhaal. Een fijne wandeling, dat wel.
Een mooie wandeling maar het heeft het magische van t huis wel weggenomen.
Groet €€F