We zitten met z’n vieren aan tafel. Het is gezellig en het gesprek is geanimeerd . Dan kijkt hij me ineens aan en vraagt: “Jij bent toch ook al een eind over de zestig? Heb je nog steeds geen bril nodig?”
Met enige trots in mijn stem antwoord ik: “Welnee joh, alleen een leesbrilletje. Verder zie ik echt alles nog heel scherp.” Na nog wat opschepperij besluit ik, voor de grap natuurlijk, even zijn bril op te zetten.
Wat er dan gebeurt had ik, letterlijk, niet zien aankomen. Er ontvouwt zich voor mijn ogen een wereld zoals ik die nog niet eerder zag. We lachen erom en de volgende dag ren ik naar SpecSavers in Barneveld.
En ja hoor, het onvermijdelijke is gebeurd: Ik ben nu eigenaar van twee-voor-de-prijs-van-één varifocale brillen
En nu zou je dus verwachten dat ik met deze bril beter zie. Maar niks is minder waar. Mijn ogen willen me doen geloven dat ik in een doorlopende staat van dronkenschap verkeer. Rechtuit lopen gaat nog het beste. Trappen en stoepjes zijn tegenwoordig gevaarlijke hindernissen. Bij het stofzuigen kijk ik door het leesgedeelte naar de vloer dus zie ik niks.
.
Ik hou vol. Internet vertelt mij dat het drie weken duurt voordat mijn hersens begrijpen wat de bedoeling is.
Dit is dag drie, dus ik klaag niet.
Maar ik hoor graag jullie positieve ervaringen! Tips zijn welkom evenals bemoedigende woorden!