Een haan kraait in de verte, krekels en ergens blaft een hond. Ik hoor duizend vogels en… mijn voetstappen. Het is vroeg in de ochtend als ik naar boven wandel en de zon is al over de berg. Toch is het nog niet te warm. Het is zonnebloementijd. Ze hebben geen sterke geur maar ik ruik ze toch. Het zijn er ook zo veel! Ik kan het niet laten, ik bewerk er elk jaar eentje tot smiley 😊
Op de terugweg loop ik het pad van de boerderij 500 meter van ons huis. Daar woont niemand. Het is het huis van Nederlanders die er regelmatig hun vakantie doorbrengen. Als zij er niet zijn geef ik de (wilde) katten eten. Ik roep: “Poeoeoeoeoesjes!!!!” en dan komen ze aangerend. Zo blijven ze bij het huis.
Koffie. Even wat schrijven en dan de tuin in. We hebben de afgelopen maanden veel gasten gehad en we zijn ook nog een week naar Nederland geweest. De moestuinen zijn daardoor een beetje verwaarloosd. We haalden er wel de groenten uit maar we lieten het onkruid staan. Vandaag begin ik met wieden. Het onkruid is lekker groot en trekt makkelijk uit de grond. Dat dan weer wel.
Van het wieden krijg ik het snikheet en ik plons in het zwembad om mijn baantjes te trekken. Nou ja, baantjes… het is één baan van een half uur aan mijn elastiek.
Koffie. En dan op de e-bike naar Petacciato om een pakje weg te brengen. Ik verkoop de kleding die ik niet meer draag op Vinted. En soms kom ik er ook weer iets leuks tegen dat bij mij een tweede leven krijgt. Het pakje gaat voorop in mijn mandje van mijn fiets en ik bind een grote tas met 8 komkommers en een paar courgettes achterop. Voor Amelina.
Het is een half uurtje fietsen naar het pakjes-ophaalpunt. Daar aangekomen tref ik de deur op slot. Er hangen twee bordjes met daarop de openingstijden. Op de ene staat dat ze nu open zijn en op de andere dat ze zijn gesloten. Ditis Italië è così. Ik fiets door richting de zee. Als die grote bak met water voor mij opdoemt word ik altijd blij. Il mare azzurro! Die kleur!
Het is nog een half uur fietsen naar Montenero. De zeelucht maakt plaats voor een warme wind die wel mijn zweetdruppeltjes wegwaait maar mij niet afkoelt. Amelina wil mij omarmen maar ik raad haar aan dat niet te doen. Ik drijf.
Nog weer een half uur later ben ik thuis. Dat zwembad! Ik maak spaghetti al lemone voor de lunch en daarna is het tijd voor de siësta.