We maken een boodschappenlijstje en zetten erop dat we naar de “Casalinghi” winkel moeten. Dat is de Italiaanse Blokker waar ze álles verkopen dat je maar enigszins nodig kunt hebben in je Italiaanse huishouden.
Onderweg erheen vragen we elkaar: “Wat moeten we daar eigenlijk kopen?”
We kunnen het geen van beiden bedenken, want dát vertelt het lijstje niet.
Onderweg pijnigen we onze hersens maar verder dan: We lopen de winkel door en zien het dan vanzelf, komen we niet.
Het is een fijne winkel. Ze hebben er dingen waarvan je nog niet weet dat je ze nodig hebt. We blijven er minstens een half uur.
Als we bij de kassa komen is onze kar vol. We weten nog steeds niet wat er op het lijstje had moeten staan.
Zo heerlijk om te doen, af en toe. Wij gaan, op een middag dat we geen plannen hebben, wel eens “nutteloze dingen” kopen, bij de Solow, da’s precies zoiets; ze hebben allemaal handige dingetjes, waarvan je niet wist dat je ze nodig had
En dan af en toe flink “ontspullen”.
Hahaha dat kan mij ook gebeuren!
Zeker herkenbaar, ik krijg het klaar om een lijstje te maken…voor de kassa nog eens controleren en thuisgekomen ontdekken dat ik iets dat op het lijstje stond was vergeten #leeftijdsdingetje ik had het lijstje toch gecontroleerd? ✔