Vier tot zes weken staat er voor. Om te herstellen van een marathon. Ik had ruim zeven weken nodig om weer een beetje op gang te komen na de Tripple-Alpe d’Huzes. Had me bijna opgegeven voor de plaatselijke schaakclub. Geduld is niet mijn sterkste kant. Het is wel duidelijk welke les ik heb te leren.
Een week nadat we terug waren uit Frankrijk meldde ik me weer bij de atletiekvereniging om te trainen. Maar wat viel dat tegen zeg! Mijn benen weigerden gewoon dienst en ik moest uit de training stappen. De weken daarna heb ik van alles geprobeerd om weer in een soort ritme te komen. Steeds een stukje verder lopen, maar dat ging niet. Iedere dag 5 kilometer, maar na vier dagen kwam ik niet verder dan drie! Uiteindelijk ben ik na zeven weken sukkelen maar weer naar AAV36 gegaan. Met lood in mijn schoenen, dat wel…
Het was heerlijk om mijn hardloopmaatjes weer te zien. Het is zo’n geweldig groepje. Allemaal verschillend maar toch zo verbonden. De training verliep prima. Geen vuiltje aan de lucht! En dat had ik nou net even nodig.
Het gaat wekelijks beter. Ik lig zelfs voor op mijn schema voor november. Want dat is het doel. Mijn droom verwezenlijken:
De marathon van New York! 