De ene helft van de weg is nu met nieuw asfalt bekleed, de andere helft komt vast ook een keer aan de beurt. Het zebrapad ligt er. De straatverlichting brandt elke avond en je zou dus denken dat de weg open kan.
Wij nemen de proef op de som en rijden op de fiets de nog afgesloten weg in.
(Ja, dat is nogal burgerlijk ongehoorzaam)
Het lijkt een mooie rit te worden en net als we denken: “dit gaat lekker”, moeten we hevig remmen voor een groot gapend gat. Niet zomaar een Italiaans gat, maar een heuse afgrond.
Omkeren is de enige optie.
Terugfietsend komen we een jogger tegen. “Je kunt wel verder hoor”, roept hij ons toe. HOEZO dan? Dwars door de afgrond?
Er schijnt een pad te zijn waar we “makkelijk” overheen kunnen.
Dus gaan we weer terug. En ja… er is een pad. En ja, we kunnen erdoor.
Zie de foto’s en oordeel zelf. Makkie toch?
*Navraag leert ons dat er tien jaar geleden geld is aangevraagd voor een nieuwe weg inclusief verlichting. Het gat was er toen nog niet. De plannen voor de nieuwe weg werden goedgekeurd en het geld kwam er. Het gat stond niet op de tekening dus er kwam geen geld om het te dichten. Dus hebben we nu een prachtige weg met een gat van 10 meter breed, 10 meter diep en 50 meter lang.