Het huis met de kraaien

Monteneri di Bisaccia, oktober 2020

Op mijn wandeling loop ik vaak langs dit huis. Er wonen vogels in en een slang. Je moet dus wel uitkijken en dichterbij durf ik niet te komen. Het liefst zou ik even ín het huis kijken maar dat is niet verstandig.

De oude bewoner is er trouwens ook vaak. Je kunt hem horen mopperen als het bijna donker is. Dan jaagt hij de kraaien uit het dak en hoor je ze krijsend wegvliegen.

Ik heb er wel eens een tijdje naar staan luisteren. Het gemopper gaat over in klagelijk gejammer. Nu is mijn Italiaans nog niet perfect maar ik meen te verstaan dat hij op zoek is naar zijn vrouw.

Het verhaal gaat dat de moglie* ervandoor is gegaan met de boerenzoon van de buren. Schande was het. Hij, een jonge, knappe landbouwer en zij een bevallige, zij het ietwat op leeftijd, charmante edelvrouw.

Het is niet goed afgelopen met de geliefden. De dorpsbewoners pikten het niet. Dat doe je niet in een gemeenschap als deze. Zij kwamen op een dag met hakbijlen en rieken. Met emmers mest en overjarige stinkende olijfolie. En zij maakten korte metten met de overspelige dame.

Nu wilde het geval dat het dorp een tekort aan jonge mannen had. Dus werd de hitsige boerenzoon verplicht om te trouwen met de dochter van de slager. Dat was een goede oplossing geweest als ’t boertje een flink libido had. Maar de slagersdochter kon hem niet bekoren. Het was geen vruchtbare combi.

Men meed het huis. Niemand is er ooit meer geweest. De edelman kwijnde er weg en men neemt aan dat hij er is gestorven van verdriet.

Als ik er langs wandel denk ik aan dit verhaal. Ik denk dat ik er de volgende keer een fles wijn neerzet.

*moglie= echtgenote