Wij willen de veranda aan één kant dichtmaken met een groot raam. Dus komt de timmerman. Het is maart als hij de maten komt opnemen en we vragen of het voor de Pasen klaar kan. “Moet kunnen,” zegt de Italiaanse timmerman.
Maar de maten raken kwijt en als hij opnieuw komt meten vragen we of het vóór de zomer lukt. “Jazeker,” zegt de Italiaanse timmerman.
Het raam blijkt niet op de vrachtwagen te passen en in augustus wordt er niet gewerkt in Italië. Dus vragen wij of het dan misschien voor in oktober klaar kan zijn. “Geen probleem”, zegt onze Italiaanse timmerman.
Eind november hebben we ons raam. Met prachtige marmeren vensterbanken. Helaas zitten die op z’n kop. De mooie gladde kant onder en de ruwe kant boven. Maar wij zijn blij en we zetten er wel een plantje op.
Het bevalt ons goed zo’n raam en we laten de timmerman weer komen. Kan hij aan de andere kant van de veranda hetzelfde doen? Misschien voordat de logees komen in juni? “Makkelijk”, zegt de Italiaanse timmerman.
Wij bellen, appen, bidden en vloeken maar de Italiaanse timmerman lijkt volledig uit de lucht. Na de zomer hebben we contact. Kan het raam er voor de olijvenpluk in oktober in? “Vanzelfsprekend”, zegt de Italiaanse timmerman.
Vandaag is hij er. Mét het raam. Hoopvol kijken wij naar de mannen die het gaan plaatsen. “Twee centimeter te groot!” zegt de Italiaanse timmerman. En nu staat er iemand twee centimeter marmer dat toch al op z’n kop zat weg te frezen. Het verschil zal minimaal zichtbaar zijn als we er een plantje voor zetten.
Morgen komt hij terug om het raam erin te zetten. Hopen wij…
Zo herkenbaar. Met ons gaat en is het niet anders gegaan bij klussen in en om ons Italiaanse huis. Uiteindelijk komt het allemaal keurig voor elkaar. Inmiddels zijn we er aan gewend en passen wij (ongeduldige Nederlanders) ons aan, aan het relaxte Italiaanse leven met prachtige mensen en heerlijk eten.
Mooie reactie Lex. En zo is het. Wij passen ons aan.
En wij vinden het heerlijk om hier te zijn en proberen een beetje de relaxte levensstijl over te nemen.
Jullie verhaal staat symbool voor Italië.
Ooit een grote economie, nu een land wat met geld uit het Noorden overeind wordt gehouden. Mooi en superrelaxed land om te verblijven als je om kunt gaan met die ongeorganiseerde samenleving en het niet nakomen van afspraken.
Daar staat veel moois tegenover. Het is een andere cultuur die wij niet altijd begrijpen. Zij ons ook niet trouwens.
Wat een mooi verhaal, vooral ook omdat jullie er op een relaxte manier mee lijken om te gaan en het zelfs aandurven een tweede raam te laten plaatsen! Knap hoor!
Dankjewel Joep. “e cosi” is hier een gevleugelde uitspraak. Bovendien hebben we het hier (samen) zó goed dat een foute vensterbank daar niks aan af doet.