Een bolling in het landschap. Daar overheen gedrapeerd een bonte verzameling huizen, bij elkaar gehouden door straten van Romeinse klinkers. Zo ver en stil. De zon gaat er onder en kleurt de hemel rood. Een vredig plaatje.
Maar er wordt gelachen en gespeeld, gegeten en gedeeld
gevreeën, gebaard, geruzied en verjaard
getrouwd en gerouwd.
Muziek geluisterd, boeken gelezen
geheimen gefluisterd en diensten bewezen.
Als ik naar het drop fiets luidt de klok. Een mooi moment, ik voel me welkom. Op het terrasje langs de weg drinken we cappuccino en ademen we liefdevol de stank in van de oude Vespa die voorbijkomt.
Nu ik er zelf ben geweest begrijp ik des te meer jouw liefde voor dit mooie dorp! Montenero di Bisaccia ligt als een warme lapjesdeken over de berg.