Zaterdagochtend, eieren halen bij de boer. Het is heerlijk weer. Koud met een zonnetje en ik geniet van de wandeling. De ezels waar ik langskom staan achterin de wei. Dan maar op de terugweg even knuffelen.
Ik stop langs het hek en de ezels zien mij staan. In de verwachting dat ik iets lekkers kom brengen huppelen ze mijn kant op. Een beetje teleurgesteld laten ze zich aaien. Ik probeer er ondertussen een leuk filmpje van te maken. Dat een van de dames het op mijn tas heeft voorzien merk ik net iets te laat.
Ze zet haar tanden in de mand. Ik verwacht dat ze wel snel weer los zal laten want wie vindt een tas nou lekker? Maar als ze na een poosje nog vast heeft zet ik mijn duim aan de ene kant en mijn vingers aan de andere kant tussen haar kaken. Nét zoals ik dat vroeger deed om een paard een bit in te doen. Daarop klemt ze haar kaken zo stevig op elkaar dat het mij duidelijk is. Deze ezel heeft haar zinnen gezet op mijn tas met eieren.
Op het moment dat ze begint te trekken vind ik het genoeg. We geven allebei een ruk aan de tas. Ik win. De tas is stuk maar ik kan naar huis met de eieren.
De volgende keer toch maar een appeltje meenemen.
…..en dat heb je allemaal meegemaakt op mijn verjaardag