Omdat het kán

Mijn moeder had een eigen zaak, én ze was handig. Zij werkte hard en kon geen “nee” zeggen. Zij mopperde zich door de dag. Ik kreeg met de paplepel ingegoten dat klanten lastig zijn en misbruik van je maken. Naast het klagen vergat ze niet om mij ervan te overtuigen dat ik vooral niets moest leren. En ik moest zeker niet handig worden want dan komen er mensen op je af die iets van je willen… altijd maar van jouw handigheid willen profiteren. Een goede man… dat zou het beste zijn.

Ik ging naar de Kweekschool waar ik mijn diploma haalde voor “juf”. Omdat ik zelf nog niet eens echt kind was geweest, leek het mij géén goed idee om voor de klas te gaan staan. Maar ik wilde wél het huis uit.

Mijn ervaring met de buitenwereld was lang niet zo negatief als mijn moeder mij had voorgespiegeld. Op de politieschool ging een nieuwe wereld voor mij open. Hordes leuke jonge mannen namen me mee op sleeptouw. Zij leerden mij dat ik best de moeite waard was. Mijn verloofde, een veelbelovende beroepsofficier (mijn ouders vonden hem zo’n goede partij), was na drie weken tussen de aspirant-agenten niet langer in beeld.

Ik genoot van het dynamische leven bij de politie. Maar het was niet genoeg. Na een paar jaar surveillancedienst werd ik onrustig. Ik wilde méér betekenen voor de samenleving en werd wijkagent.

Ik trouwde met de leukste agent van het korps en samen kregen wij twee prachtige kinderen. In die tijd was de kinderopvang niet goed geregeld, zeker niet in de onregelmatige dienst en ik stopte met werken. Mijn moeder was tevreden. Ik ook. Voor een poosje. Na vier jaar ging de oudste naar de basisschool en daar was net een vacature voor leerkracht. De hele basisschoolperiode van de kinderen heb ik daar gewerkt. Als juf, maar ook als ICT-coördinator.

Op de dag dat ik van de directeur te horen kreeg dat ik het meer dan prima deed maar dat daar geen beloning tegenover stond besloot ik dat ik weer verder moest. Computers hadden mijn aandacht getrokken en ik dook in de bibliotheek om alles over informatisering te leren. Van het OSI-model tot hexadecimaal rekenen. Ik absorbeerde de inhoud van dikke boeken. Mijn sollicitatiebrief aan een ICT-bedrijf werd gehonoreerd met mijn eerste baan in het bedrijfsleven. Ik begon er als IT-trainer. Tot ik op een dag ik een manager in de gang tegen kwam die mij vroeg: “Wil jij productmanager worden?” Nadat ik volmondig “ja” had gezegd ben ik gaan opzoeken wat dat zou kunnen inhouden.

Vervolgens werd ik salesconsultant, salesmanager, key-accountmanager en commercieel directeur.

Moraal van het verhaal: Zonder risico geen avontuur. Als het kriebelt… ga verder! Dat kán gewoon!Spanningsboog van werk naar werk

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *